Kapitujt

Numrat: 35. Pjesa e levitëve

¹ Po edhe këto i tha Zoti Moisiut në rrafshin e Moabit, përbri Jordanit, përballë Jerikut:

² “Urdhëroju bijve të Izraelit t’ua japin levitëve prej pronave të tyre disa qytete për të banuar dhe kullotat rreth qyteteve. ³ Qytetet le t’i kenë për të banuar e kullotat përreth për të mbajtur bagëtitë, gjënë e gjallë të tyre. ⁴ Kullotat që do t’ua lëshoni levitëve le të shtrihen jashtë mureve të qyteteve deri në një mijë kutë hapësirë. ⁵ Matni prej qytetit jashtë në lindje dy mijë kutë, në jug po ashtu dy mijë kutë, po edhe në anë të detit ‑ që është në perëndim ‑ dy mijë kutë, po dhe në anë të veriut të jetë e njëjta masë. Qytetet le të jenë në mjedis. Kaq do të jetë rrethina e qyteteve të tyre.

⁶ Prej qyteteve që keni për t’ua dhënë levitëve, gjashtë le të jenë qytete strehim, ku të mund të strehohet ai që gand derdhi gjakun. Përveç këtyre, jepuni edhe dyzet e dy qytete të tjera, ⁷ d. m. th. të gjitha së bashku dyzet e tetë me rrethinat e tyre. ⁸ Qytetet që do t’i ndani prej pronës së bijve të Izraelit, merrni më shumë prej atyre që kanë shumë e më pak prej atyre që kanë pak. Secili fis le t’ua lëshojë qytetet levitëve sipas masës së pronës së vet”.

Qytetet strehim

⁹ Zoti i tha Moisiut: ¹⁰ “Fol me bijtë e Izraelit e thuaju:

Kur ta kaloni Jordanin në dheun e Kanaanit, ¹¹ zgjidhni qytetet që do të jenë strehë për të ikur, për ata që pa dashur vranë ndonjë njeri. ¹² Këto qytete le të jenë për ju strehim kundër hakmarrësve që vrastari të mos vdesë pa pasë dalë në gjyq para bashkësisë dhe pa pasë qenë gjykuar rasti i tij. ¹³ Prej gjashtë qyteteve që do t’i ndani si qytet strehim, ¹⁴ tri le të jenë përtej Jordanit e tri në dheun e Kanaanit.

¹⁵ Këto gjashtë qytete le të jenë për strehimin qoftë të bijve të Izraelit qoftë edhe për të ardhur e shtegtarë që në këto gjashtë të strehohet ai që gand derdhi gjakun.

¹⁶ Por nëse ndokush godit ndokënd me ndonjë gjë të hekurt dhe i godituri vdes, goditësi le të jetë fajtor i vrasjes, le të vdesë edhe ai. ¹⁷ Nëse e gjuan me gur vdekjeprurës, dhe i godituri vdes, po ashtu goditësi le të dënohet. ¹⁸ Nëse e godit me dru që mund ta vrasë dhe e vret; është vrastar, edhe ai le të dënohet me vdekje. ¹⁹ Hakmarrësi i gjakut le ta vrasë! Posa ta takojë, le ta vrasë! ²⁰ Nëse ndokush e shtyn ndokënd prej urrejtjes ose hedh ndonjë gjë me qëllim në të ²¹ ose, pse e ka armik, i bie me dorë, dhe i godituri vdes, goditësi është fajtor i vrasjes: hakmarrësi i gjakut, posa ta gjejë, le ta vrasë.

²² Por, nëse e godit rastësisht e pa mëri dhe, nëse hedh ndonjë gjë në të pa qëllim, ²³ ose nga pavëmendja lëshon ndonjë gur në të, pa e pasë parë, e ky vdes, megjithëse nuk e urreu as nuk ia deshi të keqen, ²⁴ le të vendosë bashkësia ndërmjet goditësit dhe kërkuesit të gjakut sipas këtyre rregullave ²⁵ dhe le ta lirojë vrastarin prej dorës së kërkuesit të gjakut dhe le ta çojë në qytetin strehim ku qe strehuar. Le të qëndrojë aty deri që kryeprifti, që është i shuguruar me vajin e shugurimit, të vdesë. ²⁶ Por, nëse vrastari del prej qytetit strehim, në të cilin është strehuar ²⁷ dhe e gjen kërkuesi i gjakut jashtë kufijve të qytetit strehim dhe e vret, kjo nuk i çmohet si njerivrasje, ²⁸ sepse i dali në gjak e ka pasur për detyrë të qëndrojë në qytetin e strehimit derisa të vdesë kryeprifti.

Pasi të vdesë kryeprifti vrastari le të kthehet në tokën e vet.

²⁹ Kjo le të jetë për ju rregullore drejtësie prej breznie në brezni kudo që të banoni.

³⁰ Vrastari le të vritet vetëm nën dëshminë e disa dëshmitarëve; me dëshminë e vetëm të një dëshmitari askush të mos dënohet me vdekje. ³¹ Nuk guxoni të merrni shpërblimin për vrastarin që e meriton vdekjen: por le të vdesë. ³² As mos e pranoni shpërblimin e askujt që është strehuar në qytetin strehim, që të kthehet e të jetojë në truallin e vet para se të vdesë kryeprifti. ³³ Mos e bëni të papastër tokën e banimit tuaj, sepse gjaku e bën tokën të papastër, dhe mbi të nuk mund të bëhet tjetër rit zgjidhjeje, përveç me gjakun e atij që e derdhi gjakun e tjetrit. ³⁴ Mos e ndyni tokën e banimit tuaj, ndërsa e dini se unë banoj me ju. Sepse unë jam Zoti që banoj ndër bijtë e Izraelit”.

Kapitujt