Kapitujt

Numrat: 14. Populli kundërshton

¹ Atëherë populli e ngriti zërin me britma të mëdha e krejt natën e kaloi në vajtim ² dhe të gjithë bijtë e Izraelit nynykatën kundër Moisiut e Aronit e thoshin: “Oh, po të kishim vdekur në Egjipt ose në këtë shkretëtirë të gjerë! ³ Po pse na pruri Zoti në këtë vend që të vdesim prej shpatës, kurse gratë e fëmijët tanë të merren skllevër? Po a nuk është më mirë të kthehemi në Egjipt”. ⁴ Dhe i thoshin njëri‑tjetrit: “Le ta caktojmë një tjetër prijës e të kthehemi në Egjipt”!

⁵ Kur e dëgjuan këtë, Moisiu e Aroni ranë përmbys me fytyrë përdhe para mbarë bashkësisë së izraelitëve, ⁶ kurse Jozuehi, biri i Nunit dhe Kalebi, biri i Jefoneut, që edhe këta e kishin përshkuar në vrojtim vendin, i shqyen petkat e veta ⁷ dhe iu drejtuan me këto fjalë mbarë bashkësisë së izraelitëve: “Vendi që e përshkuam është shumë i mirë. ⁸ Nëse Zoti do të na përkrahë, ai do të na shtjerë në të dhe do të na dhurojë një tokë që rrjedh qumësht e mjaltë. ⁹ Mos u bëni kryengritës kundër Zotit as mos e kini frikë popullin e këtij vendi, sepse janë kafshatë e vogël për ne! S’ka më kush u del zot, kurse me ne është Zoti! Mos kini frikë”!

Hidhërimi i Zotit dhe ndërmjetësimi i Moisiut

¹⁰ Ndërsa mbarë bashkësia mendonte t’i vrasë me gurë, kur ja, Lavdia e Zotit iu dëftua të gjithë bijve të Izraelit përmbi Tendën e takimit, ¹¹ dhe Zoti i tha Moisiut: “Deri kur do të më përbuzë ky popull? E deri kur nuk do të më besojë megjithëse i bëra ndër sy të tij të gjitha ato mrekulli? ¹² Murtajën do t’ia çoj e do ta shfaros! Kurse prej teje do të bëjë një popull më të madh e më të fortë se ky”!

¹³ Atëherë Moisiu i tha Zotit:

“Do të dëgjojnë egjiptianët, prej mesit të të cilëve e nxore me fuqinë tënde këtë popull ¹⁴ e do t’u thonë banorëve të këtij vendi, të cilët e kanë marrë vesh, se ti, o Zot, je në këtë popull dhe se u dëftohesh faqe‑faqas dhe se Reja jote i mbron dhe se ti u prin ditën në shtyllën e Resë e natën në shtyllën e zjarrit, ¹⁵ por e vrave këtë popull si të ishte një njeri i vetëm! Atëherë do të thonë patjetër popujt që dëgjuan çfarë flitet për ty: ¹⁶ “Zoti nuk pati fuqi ta shtjerë popullin në tokën që me përbetim u betua, e prandaj i shfarosi në shkretëtirë! ¹⁷ Le të madhërohet pra, fuqia e Zotit siç u përbetove kur the: ¹⁸ ‘Jam Zot i durueshëm dhe mëshirëmadh; e duroj paudhësinë e fajin, sepse i ndërshkoj mëkatet e etërve në fëmijë deri në të tretin e në të katërtin brez, por askënd nuk lë pa ndëshkuar’. ¹⁹ Falja, po të lutem, mëkatin këtij populli në saje të mëshirës sate të pakufi, siç e përkrahe këtë popull prej Egjiptit deri këtu”.

Falja dhe ndëshkimi

²⁰ Zoti i tha Moisiut:

“Po ia fal në fjalën tënde. ²¹ Por, pasha jetën time, siç është e vërtetë se Lavdia e Zotit do ta mbushë mbarë botën, ²² asnjë njeri që i pa veprat e mia të madhërueshme dhe shenjat që i bëra në Egjipt e në shkretëtirë dhe më vuri në provë Tani dhjetë herë dhe nuk i vuri vesh zërit tim, ²³ nuk do ta shohë vendin, të cilin ua premtova etërve me përbetim dhe asnjë prej atyre që më përbuzën s’do ta shohë. ²⁴Por, shërbëtorin tim Kalebin që me një frymë krejt tjetër më dëgjoi, do ta shtjer në tokën që e përshkoi dhe fara e tij do ta zotërojë. ²⁵ Pasi amalekasit dhe kananejtë banojnë në vërri, nesër ju bëni çojën e kthehuni në shkretëtirë në drejtim të Detit të Kuq”.

²⁶ Zoti foli prapë me Moisiun e me Aronin:

²⁷ “Deri kur kjo bashkësi e mbrapshtë do të murmurisë kundër meje? I kam dëgjuar ankesat e izraelitëve që i bëjnë kundër meje! ²⁸ Pra, thuaju: ‘Pasha jetën time ‑ thotë Zoti ‑ do të bëj me ju ashtu siç ju kam dëgjuar se flisni për mua! ²⁹ Po në këtë shkretëtirë do të bien kufomat tuaja. Të gjithë ju që jeni të regjistruar njëzet vjet e përpjetë e keni nynykatur kundër meje. ³⁰ Po ju bëj be se nuk do të hyni në tokën në të cilën jam betuar se do t’ju vendos, me përjashtim të Kalebit, birit të Jefoneut, e të Jozuehit, birit të Nunit! ³¹ Por do të bëj të hyjnë fëmijët tuaj, për të cilët thatë se do të jenë preja e armiqve; ata do ta shohin tokën që juve nuk ju pëlqeu! ³² Kufomat tuaja do të bien rrafshit po në këtë shkretëtirë; ³³ kurse bijtë tuaj do të jenë barinj për dyzet vjet, le të vuajnë për shkak të pabesnikërisë suaj derisa të shkrihen kufomat tuaja në shkretëtirë. ³⁴ Sipas numrit të ditëve gjatë të cilave e vrojtuat tokën ‑ një vjet për një ditë ‑ për dyzet vjet shpaguani fajin tuaj. Do të shihni se ç’do të thotë të më përbuzni mua! ³⁵ Unë Zoti e thashë fjalën time, po ju betohem se kështu do të sillem me mbarë këtë bashkësi të mbrapshtë që u ngrit kundër meje: po në këtë shkretëtirë le të shkrihet e le të mbarojë”!

³⁶ Kështu, pra, të gjithë ata burra që Moisiu i kishte dërguar për të bërë vrojtime në atë vend, të cilët, pasi u kthyen, e nxitën bashkësinë të murmurojë kundër tij, duke folur zi për vendin e thënë se është i keq, ³⁷ ranë vdekur të shuplakuar në praninë e Zotit. ³⁸ Vetëm Jouehi i Nunit dhe Kalebi i Jefoneut shpëtuan prej të gjithë atyre që patën shkuar ta vrojtojnë atë vend.

Përpjekje e kotë e izraelitëve

³⁹ Moisiu u tregoi krejt këto fjalë për fjalë të gjithë bijve të Izraelit, e gjithë popullin e mbuloi hije e zezë. ⁴⁰ Kur ja, heret në mëngjes, mëkuan dhe u nisën të ngjitën në majë të malit e thanë: “Ja, jemi të gatshëm të ngjitemi në vendin për të cilin Zoti ka thënë se kemi mëkatuar”!

⁴¹ Por Moisiu u tha: “Përse po e shkelni fjalën e Zotit? Kjo s’do t’ju dalë mbarë! ⁴² Mos u ngjitni se Zoti nuk është me ju! Ndryshe do të bini të vrarë te këmbët e armiqve tuaj! ⁴³ Para i keni amalekasit e kananejtë, prej shpatës së tyre do të mbaroni, sepse nuk deshët ta dëgjoni Zotin! Zoti nuk do të jetë me ju”! ⁴⁴ Por ata kryekëcyer u ngjitën në majë të malit, kurse Arka e Dëshmisë së Zotit dhe Moisiu nuk luajtën nga zemërimia. ⁴⁵ Amalekasit dhe kananejtë, që banonin në atë mal, zbritën, i sulmuan dhe i shpërndanë duke i përndjekur deri në Hormë.

Kapitujt