Kapitujt

Numrat: 32. Ndarja e Transjordanisë

¹ Bijtë e Rubenit e bijtë e Gadit kishin bagëti shumë, një numër jashtëzako‑ nisht të madh gjë të gjallë. Kur panë se Jazeri e Galaadi ishin vende të përshtatshme për blegtori, ² erdhën te Moisiu, e te Eleazari prift dhe te prijësit e bashkësisë e thanë: ³ ”Ataroti e Diboni, Jazeri e Nemra, Heseboni e Elealeja, Sabani e Neboja e Beoni, ⁴ vendet që Zoti i goditi para syve të bashkësisë së izraelitëve, është trevë posaçërisht e pasur për blegëtori dhe ne, shërbëtorët e tu, kemi bagëti shumë”. ⁵ Dhe shtuan: “Nëse kemi gjetur hir para syve të tu, le t’u jepet shërbëtorëve të tu kjo tokë për pronë dhe mos na bëj të kalojmë përtej Jordanit”.

⁶ Moisiu u përgjigj: “Si? Vëllezërit tuaj do të shkojnë në luftë e ju do të rrini këtu? ⁷ Pse doni t’ua mbushni mendjen bijve të Izraelit të mos kenë guxim të kalojnë në tokën që Zoti e ka në mend t’ua japë? ⁸ Po a nuk vepruan kështu edhe etërit tuaj, kur u nisa prej Kadesbarnes për të bërë vrojtimin mbi vendin? ⁹ Ata kur arritën në Neheleskol e pasi e shqyrtuan vendin, ua prishën zemrën bijve të Izraelit që të mos hynë në tokën që Zoti ua kishte dhënë. ¹⁰ E Zoti i hidhëruar tha: ¹¹ ’Këta njerëz që dolën prej Egjiptit njëzet vjeç e përpjetë nuk do ta shohin tokën që me përbetim ua kam premtuar Abrahamit, Izakut e Jakobit, sepse nuk deshën të më ndjekin mua, ¹² përveç Kalebit, birit të Jefoneut, Cenezeut, e Jozuehit, birit të Nunit: vetëm këta e ndoqën Hyjin’. ¹³ Zoti atëherë, i hidhëruar kundër Izraelit, e solli andej‑këndej nëpër shkretëtirë për dyzet vjet, deri të mbaronte mbarë ajo brezni që mëkatoi para syve të tij. ¹⁴ Dhe, ja ‑ shtoi ‑ ju u ngritët në vend të etërve tuaj ‑ pjellë njerëzish mëkatarë, që ta shtoni zemërimin e hidhërimit të Zotit kundër Izraelit. ¹⁵ Nëse nuk do të doni ta ndiqni atë, do ta bëjë përsëri këtë popull të endet nëpër shkretëtirë dhe ju do të bëheni shkaku i sharrimit të të gjithëve”.

¹⁶ Atëherë ata iu afruan edhe më fort e thanë: “Ne këtu do të punojmë vathë për bagëtitë tona dhe qytete për fëmijët tanë; ¹⁷ kurse ne, të armatosur e të ngjeshur, do të shkojmë në luftë para bijve të Izraelit derisa t’i shtiem ata në vendet e tyre. Kurse fëmijët tanë le të qëndrojnë në qytete të rrethuara me mur për shkak të pritave të banorëve. ¹⁸ Ne nuk do të kthehemi në shtëpitë tona, derisa ta kenë marrë për pronë bijtë e Izraelit trashëgimin e vet. ¹⁹ Ne nuk do të kërkojmë pjesë përtej Jordanit e mëtej, sepse ne e kemi tashmë trashëgimin tonë në trevën e tij të lindjes”.

²⁰ Moisiu u tha: “Nëse do të bëni, siç po premtoni, nëse do të shkoni në luftë para Zotit, ²¹ nëse çdo luftëtar i armatosur do ta kalojë Jordanin, derisa Zoti t’i dëbojë armiqtë e vet para vetes ²² e, pasi të jetë nënshtruar tërë ky vend, do të ktheheni, atëherë do të jeni të pafajshëm para Zotit e para Izraelit dhe do ta fitoni për trashëgim para Zotit. ²³ Por, nëse nuk do të bëni, si thoni, s’ka farë dyshimi se mëkatoni kundër Zotit dhe mbajeni mend mirë se mëkati juaj ju do t’ju ndrydhë. ²⁴ Ndërtoni, pra, qytetet për fëmijët tuaj dhe vathat për bagëtitë tuaja, dhe mbajeni fjalën që e dhatë”.

²⁵ Atëherë bijtë e Gadit e të Rubenit i thanë Moisiut: “Jemi shërbëtorët e tu, do të bëjmë gjithë sa urdhëron zotëria ynë: ²⁶ fëmijët tanë, gratë, bagëtitë e gjëja jonë do të rrinë këtu në qytetet e Galaadit, ²⁷ kurse ne, shërbëtorët e tu, të gjithë kush janë të armëve do të shkojnë para Zotit në luftë, po ashtu, siç po thua ti, Imzot”.

²⁸ Prandaj, Moisiu i urdhëroi Eleazarit prift, Jozuehit, birit të Nunit, dhe të gjithë krerëve të vëllazërive të fiseve të Izraelit dhe tha: ²⁹ ”Nëse do të kalojnë bijtë e Gadit e të Rubenit përtej Jordanit bashkë me ju të gjithë të armatosur për luftë në praninë e Zotit dhe vendi do të jetë pushtuar prej jush, jepuni atyre për pronë Galaadin. ³⁰ Por, nëse nuk do të duan të kalojnë të armatosur me ju në dheun Kanaan, le ta kenë pronën e tyre ndër ju”.

³¹ Bijtë e Gadit e bijtë e Rubenit përgjigjën: “Sikurse Zoti u ka thënë shërbëtorëve të tu, po ashtu do të bëjmë. ³² Të armatosur do të dalim para Zotit në dheun e Kanaanit; kurse prona jonë do të jetë në këtë anë të Jordanit”.

³³ Dhe kështu Moisiu u dha bijve të Gadit e të bijve të Rubenit dhe gjysmës së fisit të Manaseut, birit të Jozefit, mbretërinë e Sehonit, mbretit të amorrenjve dhe mbretërinë e Ogut mbretit të Basanit, tokën me qytetet e tyre e me kufijtë e saj, qytetet e vendit përreth.

³⁴ Kështu bijtë e Gadit i ndërtuan qytetet: Dibon, Atarot, Aroer, ³⁵ Atrotsofan, Jazer, Jegbaa, ³⁶ Betnemra e Betaran, qytete të fortifikuara. Ndërtuan edhe vathë për bagëtitë e tyre. ³⁷ Kurse bijtë e Rubenit ndërtuan: Hesebonin, Elealenë, Kariataimin, ³⁸ Nabon e Baalmeonin ‑ emrat janë të shndërruar ‑ edhe Sabamën. Ata ua ngjitën emrat e vet qyteteve që ndërtuan.

³⁹ Kurse bijtë e Mahirit, birit të Manaseut, shkuan në Galaad, e pushtuan atë pasi i dëbuan amorrenjtë, banorët e tij. ⁴⁰ Kështu Moisiu tokën e Galaadit ia dha për pronë Mahirit të Manaseut dhe ai nguli të banojë në të. ⁴¹ Jairi, biri i Manaseut, shkoi e i pushtoi fshatrat e tij e u ngjiti emrin Havot Jair /d. m. th. Qytetet Jair/. ⁴² Shkoi edhe Nobeu dhe e pushtoi Kanatin me fshatrat e tij dhe u ngjiti emrin e vet: Nobe.

Kapitujt