Kapitujt

Numrat: 31. Lufta e shenjtë kundër madianitëve

¹ Zoti foli me Moisiun e i tha:

² “Hakmerrju madianitëve për bijtë e Izraelit e atëherë bashkohu me të parët e tu”.

³ Moisiu menjëherë i tha popullit: “Armatosni ndër ju disa burra luftëtarë që të mund ta kryejnë hakmarrjen e Zotit kundër madianitëve. ⁴ Prej çdo fisi të izraelitëve le të zgjidhen nga një mijë burra e të dërgohen në luftë”.

⁵ Çdo fis dha, pra, nga një mijë luftëtarë ‑ d. m. th. dymbëdhjetë mijë luftëtarë. ⁶ Këta Moisiu i dërgoi bashkë me Fineesin, birin e Eleazarit prift. Atij ia dha edhe enët e shenjta e trumbetat për të dhënë shenja në luftë.

⁷ Ata bënë luftë kundër madianitëve siç i kishte urdhëruar Zoti Moisiut dhe i vranë të gjithë meshkujt. ⁸ I vranë edhe mbretërit e tyre: Eviun, Recemin, Surin, Hurin dhe Rebeun, pesë prijësit e atij populli dhe Balaamin, birin e Beorit, e prenë me shpatë. ⁹ Gratë e fëmijët i morën skllevër. Rrëmbyen të gjitha bagëtitë e tyre, orenditë, gjithçka kishin pasur: ¹⁰ si qytetet po ashtu edhe fshatrat e zemërimiat i dogji zjarri; ¹¹ morën prenë dhe gjithçka zunë njerëz e bagëti, ¹² dhe i sollën robërit, prenë e plaçkat te Moisiu, Eleazari prift e mbarë bashkësia e izraelitëve në zemërimië në rrafshin e Moabit, në bregun e Jordanit përballë Jerihonit.

Vrasja e grave dhe pastrimi i presë

¹³ Moisiu, Eleazari dhe të gjithë prijësit e bashkësisë u dolën përpara jashtë zemërimiës. ¹⁴ Moisiu i hidhëruar kundër udhëheqësve të ushtrisë mijëtarëve dhe urdhërqindësve, ¹⁵ u tha: “Çfarë? I keni lënë gjallë të gjitha femrat?! ¹⁶ Po a nuk janë këto që i tradhtuan bijtë e Izraelit sipas mësimit të Balaamit dhe ju bënë të çoheni kundër Zotit në rastin e Fegorit e kështu qe goditur rëndë populli i Zotit? ¹⁷ Këndej vrisni të gjithë fëmijët meshkuj edhe të gjitha gratë që njohën mashkull mbytni, ¹⁸ kurse të gjitha vajzat e reja që nuk njohën mashkull, lërini në jetë për ju. ¹⁹ Edhe ju qëndroni jashtë zemërimiës për shtatë ditë. Kush të ketë vrarë ndonjë njeri ose të ketë prekur njeriun e vrarë, le të pastrohet të tretën e të shtatën ditë, si ju ashtu edhe robërit tuaj. ²⁰ Si dhe mbarë prenë, qoftë ajo petk ose orendi, e punuar prej lëkurave ose prej leshit të dhisë ose prej drurit, pastrojeni”!

²¹ Atëherë Eleazari prift u tha luftëtarëve që ishin kthyer nga luftimi: “Ja urdhri i ligjit që Zoti ia dha Moisiut: ²² Ari, argjendi, bronzi, hekuri, kallaji e plumbi ‑ ²³ çdo gjë që e duron zjarrin ‑ kalojeni nëpër zjarr e do të jetë i pastër; kurse çdo gjë që nuk e duron zjarrin, le të shenjtërohet me anë të ujit të pastrimit. ²⁴ Të shtatën ditë lani petkat tuaja e, atëherë, të pastruar, hyni në zemërimië”.

Ndarja e presë

²⁵ Zoti i tha Moisiut:

²⁶ “Ti me Eleazarin prift e me krerët e vëllazërive të bashkësisë bëjeni llogarinë e presë si të njerëzve ashtu të bagëtive. ²⁷ Mbarë prenë ndaje në dy pjesë të barabarta: për ata që dolën në luftë e luftuan e pjesën tjetër për mbarë bashkësinë. ²⁸ Atëherë prej pjesës së atyre që morën pjesë në luftë, ndaje pjesën që i përket Zotit: një frymë prej pesëqindve qoftë prej njerëzve e qoftë prej gjedhit, gomarëve e bagëtive të imëta ²⁹ e jepja Eleazarit prift, sepse janë ndihmesë që i përket Zotit. ³⁰ Prej gjysmës tjetër që u bie bijve të Izraelit, merre të pesëdhjetën kokë të njerëzve, të gjedhit, të gomarëve e të bagëtive të imëta ‑ prej të gjitha bagëtive ‑ e jepjau levitëve që e kanë në kujdes shërbimin në Banesën e Zotit”.

³¹ Moisiu dhe Eleazari prift bënë ashtu si kishte urdhëruar Zoti. ³² Preja që kishte mbetur prej sa ushtarët kishin rrëmbyer, ishte: 675. 000 krerë bagëti të imëta, ³³ 72. 000 krerë bagëti të trasha, ³⁴ 61. 000 gomarë; ³⁵ femra virgjëra 32. 000.

³⁶ Gjysma që u takoi atyre që kishin qenë në luftë ishte: 337. 500 krerë bagëti të imëta; ³⁷ prej tyre u ndanë si pjesë ndihmesë Zotit: 675 krerë bagëti të imëta; ³⁸ ‑ 36. 000 gjedh e ndih‑ mesë e Zotit: 72 krerë; ³⁹ ‑ gomarë: 30. 500 e prej tyre ndihmesë Zotit: 61. kokë; ⁴⁰ ‑ persona 16. 000 e prej të cilave ndihmesë Zotit: 32 vetë.

⁴¹ Taksën e ndihmesës së Zotit Moisiu ia dha Eleazarit prift, siç i qe urdhëruar.

⁴² Kurse gjysma tjetër që iu dha bijve të Izraelit, që teproi prej asaj pjesë që e morën luftëtarët, ⁴³ prej kësaj gjysme, që i ra bashkësisë, d. m. th. prej 337. 500 kokrra bagëti të imëta, ⁴⁴ prej 36. 000 bagëti të trasha, ⁴⁵ prej 30. 500 gomarë, ⁴⁶ prej 16. 000 vetëve, ⁴⁷ Moisiu mori të pesëdhjetin kokë e ua dha levitëve, që shërbenin në Banesën e Zotit, ashtu siç i kishte urdhëruar Zoti.

Kushtimet

⁴⁸ Atëherë iu afruan prijësit e ushtrisë Moisiut, mijëtarët dhe urdhërqindësit e i thanë: ⁴⁹ “Ne, shërbëtorët e tu, e llogaritëm numrin e luftëtarëve, që i patëm nën urdhërimin tonë dhe nuk na mungon as vetëm një! ⁵⁰ Për këtë arsye ia kushtojmë dhuratë Zotit secili tërë arin që kemi mundur ta mbledhim për t’u kryer mbi ne riti i zgjidhjes. Janë gjëra ari: rrathë këmbe, nëdorësa, unaza, vathë e gjerdana, që Zoti të ketë mëshirë për ne”.

⁵¹ Moisiu e Eleazari prift e morën arin: gjëra të punuara me ar. ⁵² I tërë ari që morën për t’ia lartësuar Zotit peshonte 16. 750 sikla që e kushtuan mijëtarët dhe urdhërqindësit. ⁵³ Ushtarët sa kishin marrë secili ndali për vete.

⁵⁴ Kështu, pra, Moisiu e prifti Eleazar e morën arin dhe e çuan në Tendën e takimit si dëshmi për Izrael para Zotit.

Kapitujt