Kapitujt

Dalja: 35. Ligji i pushimit shtunor

¹ Moisiu e bashkoi mbarë bashkësinë e bijve të Izraelit e u tha: “Këto janë gjërat që Zoti ka urdhëruar të bëhen: ² gjatë gjashtë ditëve kryeni punët, e shtata ditë duhet të jetë për ju ditë e shenjtë, e shtunë, pushim i plotë në nder të Zotit. Kush të punojë në këtë ditë, le të vritet. ³ Ditën e shtunë as zjarr mos ndizni në banesat tuaja”.

Bashkimi i lëndës së ndërtimit

⁴ Pastaj Moisiu i tha mbarë bashkësisë së i zraelitëve: “Ja çka ka urdhëruar Zoti: ⁵ ’Ndani prej pasurisë suaj ndihmesa për Zotin’.

Çdo zemërmirë e bujar le ta kushtojë vullnetarisht ndihmën e vet në nder të Zotit: ar, argjend e bronz, ⁶ pëlhurë ngjyrë vjollce, të kuqe e të kuqe të mbyllur dhe li të tjerrë, lesh dhish, ⁷ lëkura deshësh të regjura e të ngjyrosura kuq dhe lëkura delfinësh, drurë akacie, ⁸ vaj për të ndriçuar e erëra të mira për të përgatitur vajin e shugurimit dhe temianin për kemim, ⁹ gurë oniksi e margaritarë për stolisje të shpinores e të parzmores.

¹⁰ Dhe të gjithë ata ndër ju që janë mjeshtër le të vijnë e le të bëjnë çka urdhëroi Zoti, ¹¹ d. m. th. Banesën dhe Tendën e saj, mbulesën, komçet, dërrasat me shtagat, shtyllakët e bazat; ¹² Arkën dhe shtagat, Pajtimoren dhe koltrinën që vihet për ta zënë atë; ¹³ tryezën me shtaga e me enë dhe me bukë të kushtimit; ¹⁴ shandanin për të mbajtur dritëzat, pjesët e tija përkatëse, llambat dhe vajin për të ushqyer llambat; ¹⁵ lterin e kemimit dhe shtagat e vajin e shugurimit dhe temianin e erëndshëm; koltrinën e derës së Banesës; ¹⁶ lterin e flive të shkrumbimit dhe skarën e tij bronzi me shtagat dhe me enët e tija, legenin dhe fundësorin e tij; ¹⁷ koltrinat e tremes me shtyllakët e me bazat dhe koltrinën në hyrje të tremes; ¹⁸ kunjat e Banesës dhe të tremes me kordelet e tyre; ¹⁹ petkat e qëndisura të shërbesës në shenjtërore, petkat e shenjta të Aronit prift si dhe petkat e bijve të tij që të ushtrojnë priftërinë time”.

²⁰ Atëherë mbarë bashkësia e bijve të Izraelit u largua prej pranisë së Moisiut. ²¹ Atëherë secili që ishte bujar në zemër dhe që e nxiste shpirti, erdhi e solli me vullnetin e vet ndihmesën në nder të Zotit për të punuar Tendën e takimit dhe gjithçka është e domosdoshme për kult e për petka të shenjta. ²² Erdhën trima e gra e të gjithë sollën vullnetarisht mbërthecka, vathë, unaza, bylyzykë, gjerdana dhe stoli të ndryshme ari: u mblodhën si ndihmesë në nder të Zotit. ²³ Kush kishte pëlhurë ngjyrë vjollce, të kuqe ose të kuqe të mbyllur, li të tjerrë lesh dhish, lëkura deshësh të regjura, lëkura delfinësh, ²⁴ ndonjë gjë argjendi ose bronzi, ia kushtuan Zotit. Po edhe ata që patën ndonjë dru akacie, e prunë për ndonjë nevojë ndërtimi.

²⁵ Po edhe gratë mjeshtre në punimin e pëlhurës, sollën të gjitha vullnetarisht pëlhura që kishin punuar ngjyrë viollce, të kuqe e të kuqe të mbyllur e li të tjerrë ²⁶ dhe lesh dhish. ²⁷ Krerët sollën gurë oniksi dhe margaritarë, për shpinoren e parzmoren, ²⁸ erëra të mira dhe vajra për të rregulluar llambat dhe për të përpunuar vajin e shugurimit dhe për të përgatitur temian të erëndshëm. ²⁹ Të gjithë izraelitët ‑ burra e gra me zemër bujare sollën ndihmesë për t’i kryer ato vepra që Zoti kishte urdhëruar nëpër Moisiun ‑ i sollën këto porsi ndihmesë vullnetare në nder të Zotit.

Ndërtuesit e Shenjtërores

³⁰ Pastaj Moisiu u tha bijve të Izraelit: “Shikoni! Zoti e ka thirrur me emër Beseleelin, birin e Uriut, të birit të Hurit, të fisit të Judës; ³¹ dhe e ka mbushur me shpirtin e Hyjit, e pajisi me shkathtësi, dije e aftësi për çdo veprimtari: ³² të sendërtojë gjithçka mund të punohet me ar, me argjend e me bronz, ³³ t’i presë margaritarët e t’i vendojë të gdhendë në dru, gjithçka i përket mjeshtrisë së farkëtarisë e të gdhendjes. ³⁴ Po këtij dhe Ooliabit të birit të Ahisamehut, të fisit Dan, u dha edhe aftësinë t’i mësojnë edhe të tjerët. ³⁵ I pajisi të dy me aftësi për të kryer me mjeshtri çdo punë të gdhendjes, të prestarisë, të qendisjes e të vekëtarisë të pëlhurave të ngjyrës vjollce, të kuqe e të kuqe të mbyllur e të lirit të tjerrë, janë të zotët të kryejnë çdo punë e të sendërtojnë të reja”.

Kapitujt