Kapitujt

Dalja: 32. Viçi i artë

¹ Kur populli pa se Moisiu po vononte të zbresë nga mali, u bashkua te Aroni e i tha: “Ngritu e na i puno disa hyjni që të na prijnë! Nuk dimë se çfarë i ka ndodhur atij njeriu, Moisiut, që na nxori nga dheu i Egjiptit.” ² Aroni u përgjigj: “Ua hiqni vathët e artë prej veshëve grave të bijve tuaj, e të bijave tuaja, e bini tek unë.” ³ Mbarë populli bëri siç i urdhëroi Aroni dhe ia solli vathët. ⁴ Pasi i mori këta dha të punohet me daltë trajta e viçit dhe me ta e punoi viçin e metaltë. Ata thanë: “Ja, hyjnitë e tua, o Izrael, që të nxorën nga dheu i Egjiptit.” ⁵ Kur pa Aroni dha të punohet një lter para trupores dhe me zë të zëdhënësit shpalli: “Nesër do të festojmë në nder të Zotit”.

⁶ Të nesërmen, mëkuan heret, kushtuan fli shkrumbimi dhe fli pajtimi. Atëherë populli u ul të hajë e të pijë. Pastaj u ngrit të defrejë.

Zoti e vë në dijeni Moisiun

⁷ Por Zoti i tha Moisiut: “Mos vono e zbrit poshtë, sepse populli yt që e nxore nga dheu i Egjiptit, u prish. ⁸ E lanë me të shpejtë rrugën që ua kam caktuar. Punuan një viç të metaltë e adhuruan dhe i kushtuan fli e thanë: “Këta janë zotat e tu, o Izrael, që të nxorën nga dheu i Egjiptit!”

⁹ Pastaj Zoti i tha Moisiut: “Po shoh se ky popull është popull zverkngurrtë. ¹⁰ Më lësho të ndizet flakë hidhërimi im kundër tij e ta shfaros e pastaj prej teje do të bëj një popull të madh”.

Moisiu lutet për popullin

¹¹ Porse Moisiu i lutej Zotit, Hyjit të vet, e i thoshte: “Përse, o Zot, do të ndizet flakë hidhërimi yt kundër popullit tënd, të cilin e nxore nga dheu i Egjiptit me fuqi të madhe e dorë të fortë? ¹² Jo, të lutem, që të mos thonë egjiptianët: ‘I nxori me dredhi që t’i vrasë në male e t’i shfarosë nga toka. ‘Le të qetësohet hidhërimi yt dhe dëftohu i mëshirshëm mbi të keqen e popullit tënd. ¹³ Të bie ndër mend Abrahami, Izaku e Izraeli, shërbëtorët e tu, të cilëve u përbetove me vetvete, kur u the: ‘Do ta shtoj farën tuaj si yjet e qiellit dhe tërë këtë tokë, për të cilën ju fola, do t’ia jap farës suaj; e do të jetë juaja përgjithmonë’”.

¹⁴ Zoti pati mëshirë dhe nuk ia çoi të keqen me të cilën i ishte kërcënuar popullit të vet.

Moisiu i copëton rrasat e Ligjit

¹⁵ Moisiu u kthye dhe zbriti prej malit me dy rrasat e Dëshmisë në dorë, të shkruara në të dy anët, ¹⁶ vepër e Hyjit; edhe shkrimi ishte i Hyjit, i gdhendur në rrasa.

¹⁷ Jozuehi dëgjoi zhurmën e popullit që bërtiste e i tha Moisiut: “Kushtrim lufte në zemërimië”!

¹⁸ Moisiu iu përgjigj:

“S’ është brohori ngadhënjyesish,

as vaj i të vënëve në ikje:

britmë këngëtarësh unë dëgjoj”!

¹⁹ Kur iu afrua zemërimiës pa viçin e vallet. Moisiu, i hidhëruar për së tepërmi, i hodhi prej dorës rrasat dhe i copëtoi në rrëzë të malit. ²⁰ E kapi viçin që ata kishin punuar, e dogji në zjarr dhe e thërmoi dhe e bëri pluhur, pluhurin e qiti në ujë dhe i shtrëngoi izraelitët ta pinë.

²¹ Atëherë i tha Aronit: “Çfarë të ka bërë ky popull që e ngarkove me më të madhin mëkat?” ²² Ai iu përgjigj: “Mos m’u hidhëro, imzot. Ti e njeh mirë këtë popull se është i gatshëm të bëjë të keqen. ²³ Ata më thanë: ‘Na i puno zotat që të na prijnë; nuk dimë se çfarë i ka ndodhur këtij Moisiu, njeriut që na nxori nga dheu i Egjiptit.’ ²⁴ Unë u thashë: ‘Kush prej jush ka ar? ‘E morën e ma prunë, unë e qita në zjarr dhe doli ky viç”.

elli i levitëve

²⁵ E pa, pra, Moisiu se populli ishte i shfrenuar, sepse Aroni ia kishte lëshuar frerin aq sa ishte bërë lojë për kundërshtarët e tij. ²⁶ Moisiu zuri vend në derë të zemërimiës dhe thirri: “Kush është për Zotin, le të vijë tek unë!” E rrethuan të gjithë bijtë e Levit. ²⁷ Moisiu u tha: “Kështu thotë Zoti, Hyji i Izraelit: ‘Secili le ta ngjeshë në ijë shpatën e vet. Përshkojeni e ripërshkojeni zemërimiën derë më derë e le të vrasë secili vëllanë e mikun e të afërmin e vet’”.

²⁸ Bijtë e Levit bënë gjithë si ju tha Moisiu: ranë vdekur prej popullit atë ditë rreth tri mijë njerëz. ²⁹ Atëherë Moisiu u tha: “Sot iu kushtuat Zotit për shërbesë, kush me çmim të djalit, kush me çmim të vëllait të vet, që ta fitoni bekimin”.

Moisiu përsëri ndërmjetëson

³⁰ Të nesërmen Moisiu i tha popullit: “Keni bërë mëkat të madh fort. Unë po ngjitem te Zoti; kushedi, ndoshta mund të nxjerr me lutje falje për fajin tuaj”.

³¹ Moisiu u kthye te Zoti e u lut: “Vaj për mua! Ky popull bëri mëkat të madh: punuan zota të artë për vete! Por falja fajin kësaj herë... ³² ose, nëse nuk e fal, atëherë më shlyej mua prej librit tënd që ke shkruar”.

³³ Zoti iu përgjigj: “Do ta shlyej prej librit tim atë që ka mëkatuar kundër meje. ³⁴ Ti shko e çoje këtë popull ku të kam thënë. Para teje do të shkojë engjëlli im. Ditën, kur do të dua të ndërmarr masat e mia, do ta ndëshkoj edhe këtë mëkat të tyre”.

³⁵ E Zoti e ndëshkoi popullin pse e kishte punuar viçin, të punuar prej Aronit.

Kapitujt