Kapitujt

1 i Samuelit: 28. Filistenjtë nisin luftën kundër Izraelit

¹ Në ato ditë filistenjtë i mblodhën çetat e tyre për t’u përgatitur për luftë kundër Izraelit. Atëherë Akisi i tha Davidit: “Tani duhet ta dish se do të vish me mua në ushtri, ti dhe njerëzit e tu”. ² Davidi iu përgjigj Akisit: “Mirë! Por edhe ti do ta dish, çka do të bëjë shërbëtori yt”! Akisi i tha Davidit: “Prandaj po të vë rojtar të kokës sime përgjithmonë”.

Sauli dhe shortarja e Endorit

³ Samueli kishte vdekur. Mbarë Izraeli e kishte qarë dhe e kishin varrosur në Ramë, në qytetin e tij. Sauli i kishte dëbuar prej vendit dijetarët dhe grishësit e shpirtrave.

⁴ U bashkuan filistenjtë, erdhën dhe u fushuan në Sunam. Po ashtu edhe Sauli bashkoi mbarë Izraelin dhe ngulën fushimin në Gjelboé. ⁵ Sauli i pa taborret e filistenjve, mbeti i tmerruar dhe zemra e tij u drodh prej frikës. ⁶ E pyeti për këshillë Zotin, por nuk iu përgjigj as me ëndrra, as me Urim, as me anën e profetëve.

⁷ Atëherë Sauli u tha shërbëtorëve të vet: “Ma kërkoni një grua që thërret të vdekurit, se do të shkoj tek ajo e do ta pyes me anë të saj”. Shërbëtorët i thanë: “Është në Endor një grua që thërret të vdekurit”.

⁸ Atëherë Sauli i ndërroi petkat e veta e u vesh me petka të tjera dhe shkoi ai e me të edhe dy të tjerë. Natën arritën te gruaja e i tha: “Ma trego të ardhmen me anë të përbetimit të të vdekurve e ma ngri atë që të të them”. ⁹ Gruaja iu përgjigj: “Ti e di mirë se ç’ka bërë Sauli, si i çrrënjosi prej vendit magjistarët e thirrësit e shpirtrave. Pse po më ngre lak për të më vrarë”? ¹⁰ Sauli iu përbetua me Zotin e i tha: “Pasha Zotin e gjallë, kurrnjë e keqe nuk do të të ndodhë për këtë punë”. ¹¹ Gruaja i tha: “Kë do të ta thërras”? Ai tha: “Ma thirr Samuelin”.

¹² Gruaja, kur e pa Samuelin, bërtiti me zë të lartë e i tha Saulit: “Pse më tradhtove? Ti je Sauli”! ¹³ Atëherë mbreti i tha: “Mos ki frikë! Çfarë po sheh”? Gruaja i tha Saulit: “Shoh një njeri hyjnor që ngjitet nga toka”. ¹⁴ E pyeti pastaj: “Ç’pamje ka”. Ajo tha: “Po ngjitet një plak dhe është i mbështjellë me leshnik”. Sauli e mori vesh se ishte Samueli dhe ra, në shenjë nderimi me fytyrë përdhe.

¹⁵ Samueli i tha Saulit: “Pse më trazove që të ngrihem”? E Sauli iu përgjigj: “Jam tepër ngushtë. Filistenjtë po luftojnë kundër meje, Zoti është larguar prej meje dhe nuk deshi të më dëgjojë as me anë të profetëve, as më anë të ëndrrave; prandaj të thirra ty që të më tregosh ç’më duhet të bëj”.

¹⁶ Samueli i tha: “Pse më pyet mua, kur e di se Zoti është larguar prej teje dhe është bërë kundërshtari yt? ¹⁷ Zoti ka bërë ashtu siç ka thënë përmes meje, e hoqi mbretërinë prej dorës sate e ia dha të afërmit tënd, Davidit, ¹⁸ sepse nuk e ke dëgjuar zërin e Zotit dhe s’e ke kryer zemërimin e tij të hidhur kundër amalekasve. Prandaj edhe Zoti u soll me ty kështu sot. ¹⁹ Zoti bashkë me ty do ta lëshojë në dorë të filistenjve edhe Izraelin. Nesër ti dhe bijtë e tu do të jeni me mua, kurse ushtrinë e Izraelit Zoti do ta lëshojë në dorë të filistenjve”.

²⁰ Aty për aty Sauli u shtri përtokë sa gjërë e gjatë. E tmerruan fjalët e Samuelit, por edhe fuqia e kishte lënë, sepse nuk kishte ngrënë bukë gjithë ditën e gjithë natën. ²¹ Gruaja iu afrua Saulit, e pa se ishte shtanguar nga frika e i tha: “Ja, shërbëtorja jote e dëgjoi kërkesën tënde, e vura jetën time në rrezik dhe i dëgjova fjalët e tua që m’i the. ²² Tani dëgjoje edhe ti fjalën e shërbëtores sate, po të vë para një kafshatë bukë, ha e forcohu që të mund të bësh rrugë”. ²³ Ai s’pranoi e tha: “S’do të ha”! Por e shtrënguan shërbëtorët e tij dhe gruaja dhe, dikur, ua dëgjoi fjalën, u ngrit nga toka dhe u ul në shtrat. ²⁴ Gruaja e kishte në shtëpi një viç për majmëri. Nxitoj dhe e preu, mori miellin dhe poqi bukë ndore. ²⁵ Ua vuri para Saulit dhe shërbëtorëve të tij. Këta, pasi hëngrën, u çuan dhe shkuan po atë natë.

Kapitujt