Kapitujt

1 i Samuelit: 3. Hyji e thërret Samuelin

¹ Samueli djalosh i shërbente Zotit nën mbikëqyrjen e Heliut. Fjala e Zotit ishte asokohe e rrallë: nuk kishte vëgime të shpeshta. ² E ndodhi që një ditë, Heliu po pushonte në vendin e vet të rëndomtë. Sytë i ishin dobësuar shumë: nuk shihte fare. ³ Drita e Zotit ende nuk ishte shqimur. Samueli po flinte në Tempullin e Zotit, aty ku ishte Arka e Hyjit. ⁴ Zoti e thirri Samuelin. Ai iu përgjigj: “Urdhëro!”, ⁵ u lëshua vrap tek Heliu e i tha: “Urdhëro! Ti më thirre”. Ai i tha: “Unë nuk të kam thirrur! Kthehu e fli”! Ai shkoi e ra të flinte.

⁶ Zoti përsëri e thirri Samuelin. Samueli u ngrit, shkoi tek Heliu e i tha: “Ja ku jam, sepse më thirre”! Ai iu përgjigj: “Nuk të kam thirrur, biri im. Kthehu e fli”! ⁷ Samueli ende nuk e njihte Zotin. Fjala e Zotit ende nuk i ishte zbuluar.

⁸ Por Zoti e thirri përsëri Samuelin për të tretën herë. Ky u ngrit e shkoi tek Heliu ⁹ e i tha: “Urdhëro, sepse më ke thirrur”! Atëherë Heliu e mori vesh se Zoti e kishte thirrur djaloshin dhe i tha Samuelit: “Shko e fli! Nëse të thërret përsëri, thuaji: ‘Fol, o Zot, se të dëgjon shërbëtori yt’!” Samueli shkoi e fjeti në vendin e vet.

¹⁰ Zoti erdhi e qëndroi pranë tij. E thirri siç e kishte thirrur më parë: “Samuel, o Samuel”! E Samueli u përgjigj: “Fol, shërbëtori yt dëgjon”.

¹¹ Atëherë Zoti i tha Samuelit: “Ja, do të bëj një emnesë në Izrael që kushdo ta dëgjojë, do t’i tingëllojnë të dy veshët.

¹² Atë ditë do të kryej kundër Heliut gjithçka që kam thënë për shtëpinë e tij: pikë për pikë. ¹³ Sepse i kam treguar që më parë se do ta dënoj shtëpinë e tij përgjithmonë për shkak të paudhësisë: ai e dinte se të bijtë e përbuznin Hyjin e megjithatë nuk i kishte qortuar. ¹⁴ Këndej edhe i përbetohem shtëpisë së Heliut: asgjë nuk mund ta shpërblejë fajin e shtëpisë së tij as me fli as me dhurata, askurrë”.

¹⁵ Samueli fjeti deri në mëngjes, e atëherë i hapi dyert e Shtëpisë së Zotit. Samueli kishte frikë t’ia tregonte vëgimin Heliut. ¹⁶ E Heliu e thirri Samuelin e i tha: “Samuel, biri im”! Ai iu përgjigj: “Urdhëro”! ¹⁷ Ai e pyeti: “Cila është fjala që ta ka drejtuar? Po të lutem, mos ma fsheh. Ashtu ta bëftë Zoti ty e edhe më zi, nëse më fsheh edhe një fjalë prej të gjitha fjalëve që t’i ka thënë”.

¹⁸ Kështu, pra, Samueli ia tregoi të gjitha fjalët dhe nuk i fshehu asnjë fjalë. E Heliu u përgjigj:”Ai është Zot. Le të bëjë gjithçka është e mirë para syve të tij”.

¹⁹ Samueli u rrit. Zoti ishte me të, e nuk lejoi që asnjë prej fjalëve të tija të shkonte hupëse. ²⁰ Mbarë Izraeli, prej Danit e deri në Bersabe, e mori vesh se Samueli ishte bërë profet i Zotit. ²¹ Zoti vazhdoi të dëftohej në Silo. Zoti, në të vërtetë, i dëftohej në Silo Samuelit me anë të fjalës së Zotit.

Fjala e Samuelit i drejtohej mbarë Izraelit.

Kapitujt