Kapitujt

1 i Samuelit: 16. Shugurimi i Davidit

¹ Zoti i tha Samuelit: “Deri kur do ta qash Saulin pasi unë e flaka tej që të mos mbretërojë mbi Izrael? Mbushe bririn tënd me vaj e eja të të çoj tek Isai betlehemas: sepse gjeta për vete mbretin ndër bijtë e tij”. ² Samueli i tha: “Po si të shkoj? Do të dëgjojë Sauli e do të më vrasë”. E Zoti i tha: “Merre me vete një viçe e thuaj: ‘Erdha të flijoj për nder të Zotit’. ³ Thirre në fli Isain dhe atëherë unë do të të tregoj se çfarë të duhet të bësh. Pastaj lyeje atë që të të them unë”.

⁴ Samueli bëri siç i kishte urdhëruar Zoti dhe erdhi në Betlehem. Pleqtë e qytetit i kapi frika, i dolën para dhe i thanë: “A është e paqme hyrja jote”? ⁵ Ai u përgjigj: “E paqme. Erdha për t’i bërë kushtim Zotit. Shenjtërohuni dhe ejani me mua që të flijoj”. Pastaj shenjtëroi Isain dhe bijtë e tij dhe i grishi ata në fli.

⁶ Kur hynë, Samueli e pa Eliabin e tha: “S’ka dyshim se para Zotit është i shuguruari i tij”. ⁷ Por Zoti i tha Samuelit:”Mos e shiko fytyrën e tij dhe lartësinë e shtatit të tij, sepse e kam përjashtuar. Unë nuk gjykoj sipas pamjes së njerëzve: njeriu sheh çka duket përjashta, kurse Zoti vëren zemrën”. ⁸ Atëherë Isai thirri Abinadabin dhe e solli para Samuelit, i cili tha: “As këtë nuk e ka zgjedhur Zoti”. ⁹ Isai e solli Samën, për të cilin tha: “As këtë nuk e ka zgjedhur Zoti”. ¹⁰ Kështu Isai i solli shtatë djemtë e vet para Samuelit dhe Samueli i tha Isait: “Prej këtyre Zoti nuk ka zgjedhur asnjërin”.

¹¹ Samueli i tha përsëri Isait: “A janë vetëm këta bijtë e tu”? Ai iu përgjigj: “Kam edhe një, më të voglin, është duke kullotur delet”. Samueli i tha Isait: “Ço e sille këtu! Nuk do ta shtrojmë bukën derisa të vijë ai këtu”. ¹² Dërgoi pra, dhe e solli. Ishte kuqlosh, i bukur e i hijshëm nga pamja. Zoti i tha: “Çohu e lyeje, sepse ky është”.

¹³ Atëherë Samueli e mori bririn dhe e shuguroi mes vëllezërve të tij. Shpirti i Zotit e pushtoi Davidin prej asaj dite e më tutje. Samueli u ngrit e shkoi në Ramë.

Davidi në shërbim të Saulit

¹⁴ Shpirti i Zotit ishte larguar prej Saulit dhe e trazonte një shpirt i keq i dërguar prej Zotit. ¹⁵ Atëherë shërbëtorët e tij i thanë Saulit: “Ti po sheh se po të mundon një shpirt i keq i dërguar prej Zotit. ¹⁶ Le të japë urdhër zotëria ynë, dhe shërbëtorët e tu, që janë pranë teje, do të kërkojnë një njeri që di t’i bjerë harpës, me qëllim që, kur të të pushtojë shpirti i keq i dërguar prej Hyjit, ai t’i bjerë harpës e ti do të bëhesh më mirë”.

¹⁷ Sauli u tha shërbëtorëve të vet: “Më gjeni një njeri që di t’i bjerë bukur harpës e ma sillni tek unë”. ¹⁸ Njëri prej shërbëtorëve iu përgjigj e tha: “Unë e kam parë njërin djalë të Isait betlehemas: ai di t’i bjerë harpës. Është burrë i fortë dhe trimaloç, gojëmbarë dhe burrë i pashëm. Dhe Zoti është me të”.

¹⁹ Kështu pra, Sauli dërgoi lajmëtarë tek Isai e i tha: “Dërgoje tek unë tët bir, Davidin, që merret me grigjën”.

²⁰ Isai mori gomarin, ca bukë, një rrëshiq me verë dhe një edh dhe ia dërgoi Saulit me anë të Davidit, djalit të vet. ²¹ Davidi shkoi te Sauli dhe qëndroi para tij. Saulit i pëlqeu dhe e bëri armëmbajtës të vet. ²² Sauli dërgoi njerëzit tek Isai e i tha: “Le të qëndrojë Daviti tek unë, sepse po më pëlqen”.

²³ Kështu, sa herë që e sulmonte shpirti i Hyjit Saulin, Davidi e merrte harpën e i binte dhe Sauli binte në qetësi, e ndiente veten më mirë: shpirti i keq largohej prej tij.

Kapitujt