Kapitujt

1 i Samuelit: 9. Sauli dhe gomaricat e t’et

¹ Ishte një burrë prej fisit të Beniaminit që e kishte emrin Cis. Ishte i biri i Abielit, të birit të Serorit, të birit të Bekoratit, të birit të Afiait, një i beniaminas, burrë i pasur. ² Kishte një djalë që quhej Saul, djalë i zgjedhur e i mirë; s’kishte burrë më të mirë se ai ndër bijtë e Izraelit. Që prej krahëve e lart ngalliste mbi mbarë popullin.

³ Cisit, babait të Saulit, i kishin humbur gomaricat. Cisi i tha Saulit, birit të vet: “Merre me vete një shërbëtor, ngrihu e kërkoji gomaricat”. Këta, pasi kaluan malin e Efraimit ⁴ dhe pasi kaluan edhe tokën e Salisë e nuk i gjetën, kaluan gjithashtu edhe nëpër tokën e Salimit, por nuk ishin as aty. Kaluan edhe tokën e Jeminit e nuk gjetën gjë.

⁵ Kur arritën në tokën e Sufit, Sauli i tha shërbëtorit të vet që ishte me të: “Eja të kthehemi, se mos po i harron im atë gomaricat e po bie në mendime për ne”. ⁶Ai i tha: “Shih, është në këtë qytet një njeri i Hyjit, burrë shumë bujar. Gjithçka thotë, ndodh pa farë mëdyshjeje. Të shkojmë, pra, atje, ndoshta na tregon gjë lidhur me udhëtimin tonë që kemi ndërmarrë”. ⁷ Sauli i tha shërbëtorit të vet: “Zëre se po shkojmë, po ç’t’i çojmë atij burri? Buka na u mbarua në strajcat tona, dhuratë nuk kemi për t’i dhënë njeriut të Hyjit. Çka kemi”? ⁸ Shërbëtori përsëri iu përgjigj Saulit e i tha: “Ja, u gjet në dorën time e katërta pjesë e siklit të argjendtë, po ia japim njeriut të Hyjit që të na tregojë për udhëtimin tonë”. ‑ ⁹ Dikur, qëmoti, kështu thoshte secili që shkonte të pyeste Hyjin: “Ejani të shkojmë te vëguesi”, sepse ai që sot quhet profet, dikur quhej vëgues. ‑¹⁰ Atëherë Sauli i tha shërbëtorit të vet: “Fare mirë e ke, eja të shkojmë”. Dhe shkuan në qytet në të cilin ishte njeriu i Hyjit.

Sauli takon Samuelin

¹¹ Ndërsa po ngjiteshin përpjetës së qytetit, takuan vajzat duke dalë për të nxjerrë ujë. I pyetën: “A mos është këtu vëguesi”? ¹² Ato u përgjigjën: “Këtu është: ja ku është para teje, shpejto tani! Sepse sot erdhi në qytet pasi sot populli bën fli në kodër. ¹³ Posa të hyni në qytet do ta takoni menjëherë, para se të ngjitet në kodër për të ngrënë. Populli nuk do të hajë para se të mbërrijë ai, sepse ai bekon theroren dhe vetëm pastaj hanë të ftuarit. Shpejtoni, pra, lart, se menjëherë do ta gjeni”.

¹⁴ U ngjitën në qytet. Kur ata po hynin në qytet, ja, Samueli po dilte prej qytetit para tyre për të shkuar lart në kodër.

¹⁵ Një ditë para se të vinte Sauli, Zoti e kishte njoftuar Samuelin e i kishte thënë: ¹⁶ “Shih në këtë orë që është tani nesër unë do të çoj te ti një njeri prej tokës së Beniaminit. Ti atë lyeje për Krye të mbarë popullit tim, Izraelit. Ai do ta shpëtojë popullin tim prej duarve të filistenjve. E pashë mjerimin e popullit tim dhe gjëma e tij arriti tek unë”.

¹⁷ Posa Samuelit i shkuan sytë te Sauli, Zoti i tha: “Ja njeriu për të cilin të kam thënë: ky do të zotërojë mbi popullin tim”.

¹⁸ Samuelit iu afrua Sauli në mes të derës e i tha: “Të lutem, më trego: ku është shtëpia e vëguesit”? ¹⁹ Samueli iu përgjigj Saulit: “Unë jam vëguesi. Ngjitu para meje në kodër që të hani sot me mua. Në mëngjes do të të nis dhe do të të tregoj për gjithçka ke në mend të pyesësh. ²⁰ Sa për gomaricat që të kanë humbur që pardje, mos ji në kujdes se janë gjetur. E, kujt do t’i takojë ç’është mirë e më mirë në Izrael? A thua jo ty dhe mbarë shtëpisë së tët eti”?

²¹ E Sauli iu përgjigj: “Po a nuk jam unë një i beniaminas prej më të voglit fis të Izraelit? Po edhe vëllazëria ime a nuk është më e fundit ndër të gjitha barqet e fisit të Beniaminit? Pse atëherë po më thua mua një fjalë të tillë”?

²² Samueli i mori me vete Saulin e shërbëtorin e tij, i futi në dhomë dhe u dha kryet e vendit ndër të gjithë ata që kishin qenë të ftuar: ishin rreth tridhjetë vetë. ²³ Po edhe gjellëbërësit i tha Samueli: “Ma sill pjesën që ta dhashë e të urdhërova ta ndash veçmas”. ²⁴ Gjellëbërësi mori shpatullën e bishtin dhe i vuri para Saulit. E Samueli tha: “Ja pjesa që u ruajt. Vëre para vetes dhe haje, sepse është ruajtur me qëllim për ty, kur e thirra popullin”.

Atë ditë Sauli hëngri me Samuelin.

²⁵ Pastaj zbritën prej kodrës në qytet. Saulit i shtruan në tarracë dhe fjeti.

Shugurimi i Saulit

²⁶ Kur u ngritën në mëngjes, pasi kishte aguar, Samueli e thirri Saulin që ishte në tarracë e i tha: “Ngrihu e do të nisesh të shkosh”. Sauli u çua. Dolën, pra, të dy, d. m. th. ai e Samueli. ²⁷ Kur arritën në fund të qytetit, Samueli i tha Saulit: “Thuaj shërbëtorit që të shkojë para nesh ‑ dhe ai kaloi përpara ‑ kurse ti ndalu pak që të ta tregoj fjalën e Zotit”.

Kapitujt