Kapitujt

1 i Samuelit: 2. Kënga e Anës

¹ Atëherë Ana u lut e tha:

“Zemra ime kërcen nga gëzimi në saje të Zotit,

m’u trash krahu në saje të Hyjit tim;

hapur e kam gojën kundër armiqve të mi,

sepse më gëzove me bamirësinë tënde.

² Askush s’është i shenjtë krahas me Zotin,

sepse përveç teje tjetër s’ka!

Nuk ka të fortë porsi Hyji ynë!

³ Oh, mos folni fjalë të mëdha krenarie,

larg gojës suaj fjalët me madhështi:

sepse Hyji është Zoti që di gjithçka

e prej tij peshohen veprimet!

⁴ Harku i të fortëve u thye,

kurse të ligshtit u ngjeshën me fuqi!

⁵ Të ngopurit rrogëtarë u lidhën për bukë goje,

kurse të uriturit më s’sprovojnë skamje.

Beronja lindi fëmijë me shumicë,

kurse ajo që pati shumë u shua.

⁶ Zoti bën që të vdiset e të jetohet,

plandos në Nëntokë dhe andej nxjerr.

⁷ Zoti bën skamnor e të pasur,

përul edhe lartëson;

⁸ prej pluhurit e ngre varfanjakun,

prej llomit e lartëson skamnorin,

që të rrijë me princa,

që ta zërë vendin e nderit.

Sepse të Zotit janë shtyllat e tokës

mbi to e vendosi botën.

⁹ Ai i ruan hapat e besnikut të vet,

në errësirë do të zhduken keqbërësit,

s’është forca që burrin e bën burrë!

¹⁰ Zoti do t’i ndrydhë kundërshtarët e vet,

prej qiellit mbi ta thekshëm do të bubullijë!

Zoti do ta gjykojë mbarë botën,

sundimin do t’ia japë mbretit të vet,

Ai do t’ia ngrejë ballin Mesisë së vet”!

¹¹ Atëherë Elkana u kthye në Ramë në shtëpinë e vet. Fëmija ishte shërbëtor në praninë e Zotit nën mbikëqyrjen e Heliut prift.

Bijtë e Heliut

¹² Bijtë e Heliut ishin njerëz të prishur: nuk çanin kokën për Zotin ¹³ dhe s’ishin në kujdes për sjelljen e mirë priftërore ndaj popullit: kur kushtonte ndokush flinë, vinte shërbëtori i priftit me tërfurk tredhëmbësh dhe, ndërsa zihej mishi, ¹⁴ e ngulte në mish në kusi, në kazan, në vegësh ose në tavë dhe, gjithsa i kapte tërfurku, e merrte prifti për vete. Kështu ua bënin të gjithë izraelitëve që vinin në Silo. ¹⁵ Madje, edhe para se të digjnin dhjamin, vinte shërbëtori i priftit e i thoshte atij që kushtonte flinë: “Ma jep mishin që t’ia pjek priftit, sepse nuk do që prej teje të marrë mishin e zier, por të freskët ‑ të pazier”. ¹⁶ Flijuesi i thoshte: “Një herë le të digjet dhjami, siç është rregulla, dhe atëherë merr sa të dëshirosh”, por ky i përgjigjej: “Assesi. Më mirë ma jep Tani se, përndryshe, do të ta marr me dhunë”. ¹⁷ Mëkati i djelmoshave ishte shumë i madh para Zotit, sepse ata përbuznin flinë e Zotit.

Samueli në Silo

¹⁸ Samueli shërbente në praninë e Zotit. Djaloshi ishte i veshur me shpinorin e linjtë. ¹⁹ E ëma ia punonte edhe nga një gunëz çdo vit e ia sillte kur shkonte bashkë me burrin për të adhuruar e për të kushtuar flinë vjetore. ²⁰ Heliu bekonte Elkanën dhe gruan e tij e thoshte: “Të dhëntë Zoti të tjerë fëmijë prej kësaj gruaje për dhuratën që i bëri Zotit”.

Ata u kthyen në shtëpinë e vet.

²¹ Zoti e pa me të mira Anën, ajo ngjizi dhe lindi tre djem e dy vajza. Ndërkaq Samueli rritej në praninë e Zotit.

Përsëri për bijtë e Heliut

²² Heliu ishte plakur shumë, por kishte dëgjuar gjithçka që bënin bijtë e tij kundrejt të gjithë izraelitëve dhe se ata flinin me gratë që shërbenin në hyrjen e Tendës së takimit. ²³ Ai u tha: “Pse bëni punë të tilla, për të cilat po dëgjoj prej mbarë popullit, punë tejet të liga? ²⁴ Mosni, bijtë e mi! Nuk po dëgjoj fjalë të mira që po fliten... Po shkandulloni popullin e Zotit.

²⁵ Nëse njeriu mëkaton kundër njeriut,

është Zoti ai që do të gjykojë;

por, në qoftë se njeriu mëkaton kundër Zotit,

kush do të ndërmjetësojë për të”?

Por ata nuk e dëgjuan zërin e t’et, sepse Zoti kishte vendosur t’i vriste.

²⁶ Ndërkaq Samueli rritej e përparonte dhe i pëlqente Zotit e njerëzve.

Paralajmërimi i ndëshkimit

²⁷ Një ditë erdhi një njeri i Hyjit te Heliu e i tha: “Kështu thotë Zoti: A thua nuk i jam zbuluar qartë shtëpisë së babait tënd kur ishte në Egjipt, në shtëpinë e faraonit? ²⁸ Unë e zgjodha atë që të jetë, në mes të të gjitha fiseve të Izraelit, prifti im, që të ngjitet në lterin tim, të djegë kemin e të mbartë shpinorin në praninë time. Unë ia dhashë shtëpisë së babait tënd të gjitha flitë që i kushtojnë të gjithë izraelitët! ²⁹ Përse shqelmoni flinë time, dhuratat e mia që urdhërova të kushtohen në tempull, e ti më tepër i nderove bijtë e tu se mua, për t’u ngopur me pjesët më të mira të flive që i kushton Izraeli, populli im?

³⁰ Për këtë arsye thotë Zoti, Hyji i Izraelit: ‘Pata folur e pata thënë: shtëpia jote e shtëpia e babait tënd do të shërbejnë në praninë time për amshim; por tani ‑ është fjala e Zotit ‑ Kurrë më, assesi! Sepse unë do t’i nderoj ata që më nderojnë, kurse ata që më përbuzin, do të jenë të përbuzur. ³¹Ja, po vijnë ditët, kur do ta pres krahun tënd dhe krahun e shtëpisë së tët eti, kështu që s’do të ketë më plak në shtëpinë tënde. ³² Ti do ta shikosh kundërshtarin tënd në tempull të mbuluar me të gjitha të mirat e Izraelit, kurse plak më kurrë prej shtëpisë sate s’do të ketë! ³³ Megjithatë do të lë ndonjë mashkull prej shtëpisë sate në lterin tim, me qëllim që të humbin sytë e tu në rrashtë e të të pëlcasë zemra, kurse pjesa më e madhe e meshkujve të tu do të vdesin posa t’ia arrijnë moshës së burrërisë. ³⁴ Për shenjë do të kesh atë që do t’u ndodhë dy bijve të tu Ofniut e Fineesit: në një ditë do të vdesin të dy!

³⁵ E unë do të bëj të ngrihet për vete një prift besnik. Ai do të veprojë sipas zemrës sime e sipas dëshirës sime. Unë do t’i ndërtoj një shtëpi të qëndrueshme dhe ai do të jetojë para të shuguruarit tim gjatë gjithë jetës. ³⁶ E do të ndodhë që edhe ai që do të mbesë gjallë prej shtëpisë sate, do të vijë e do të përkulet para tij për një kacille të argjendtë e për një qeth bukë e t’i lutet: ‘Më prano, po të bëj lutje, në çfarëdo shërbese priftërore të kem një kafshatë bukë’”.

Kapitujt