Kapitujt

Jozuehu: 4. Dymbëdhjetë gurët përkujtues

¹ Pasi e kaluan Jordanin, Zoti i tha Jozuehut:

² “Merrini dymbëdhjetë burra, nga një për çdo fis ³ dhe urdhërojuni: Merrini prej këtu, prej mesit të Jordanit, prej vendit ku qëndruan ngulur këmbët e priftërinjve, dymbëdhjetë gurë. Merrini me vete dhe vini në vendin e fushimit ku do t’i ngulni sonte tendat”.

⁴ Atëherë Jozuehu i thirri dymbëdhjetë burrat, që i kishte zgjedhur prej bijve të Izraelit nga një për çdo fis, ⁵ dhe u tha: “Shkoni para Arkës së Zotit, Hyjit tuaj, në mes të Jordanit dhe merrni secili në krah nga një gur, sipas numrit të fiseve të Izraelit ⁶ që të jenë shenjë ndër ju. Kur t’ju pyesin nesër fëmijët tuaj e t’ju thonë: “Çka ju përkujtojnë këta gurë?’, ⁷ përgjigjuni: ‘U shterr uji i Jordanit para Arkës së Zotit kur e kaloi atë. Prandaj u vunë këta gurë si përmendore e përjetshme për bijtë e Izraelit”.

⁸ Bijtë e Izraelit bënë siç u urdhëroi Jozuehu: i morën prej mesit të shtratit të Jordanit dymbëdhjetë gurë, siç i kishte urdhëruar Zoti, sipas numrit të fiseve të Izraelit, i çuan deri në vendin ku bënë fushimin, dhe i vendosën aty. ⁹ Pastaj Jozuehu vendosi edhe dymbëdhjetë gurë të tjerë në mes të shtratit të Jordanit, ku qëndruan priftërinjtë që mbartën Arkën e Besëlidhjes. Aty ndodhen deri në ditën e sotme.

Përfundimi i kalimit

¹⁰ Priftërinjtë që e mbartnin Arkën e Besëlidhjes, qëndronin në këmbë në mes të Jordanit derisa të zbatohej gjithçka i kishte urdhëruar Zoti Jozuehut t’i thoshte popullit, krejtësisht ashtu siç i kishte thënë Moisiu Jozuehut. Populli shpejtoi e kaloi. ¹¹ Kur kaluan të gjithë, kaloi edhe Arka e Zotit. Priftërinjtë ecnin në krye të popullit. ¹² Po edhe bijtë e Rubenit, të Gadit e të gjysmës së fisit të Manaseut, të armatosur, ecnin para izraelitëve, siç u kishte urdhëruar Moisiu. ¹³ Rreth dyzet mijë luftëtarë të gatshëm për luftë kaluan në praninë e Zotit në drejtim të fushave të Jerikut.

¹⁴ Në këtë ditë Zoti e madhëroi Jozuehun në sy të izraelitëve, që ta nderonin atë ashtu si e nderuan Moisiun gjatë gjithë jetës së tyre.

¹⁵ E Zoti i tha: ¹⁶ “Urdhëroju priftërinjve që e mbartin Arkën e Dëshmisë, të dalin nga Jordani”. ¹⁷ E Jozuehu u urdhëroi: “Dilni prej Jordanit”! ¹⁸ Dhe, posa priftërinjtë, që mbartnin Arkën e Besëlidhjes së Zotit, dolën nga Jordani, dhe posa zunë të shkelin me këmbë tokën e terur, ujërat u kthyen në shtratin e vet të lumit dhe rrodhën si më parë përmbi brigjet e tija.

Arritja në Galgalë

¹⁹ Populli doli prej Jordanit ditën e dhjetë të muajit të parë dhe e nguli zemërimiën në Galgalë, në krahun e lindjes të Jerikut. ²⁰ Po edhe dymbëdhjetë gurët që i morën prej shtratit të Jordanit, Jozuehu i vendosi në Galgalë.

²¹ Atëherë u tha izraelitëve: “Kur t’i pyesin nesër bijtë tuaj etërit e vet e t’u thonë: ‘Ç’do të thonë këta gurë?’, ²² mësoni e thoniu: ‘Izraeli e ka kaluar këtu Jordanin terikut, ²³ sepse Zoti, Hyji juaj, i thau ujërat e tij para jush derisa e kaluat, ²⁴ siç pati bërë më parë në Detin e Kuq, që e thau para nesh derisa e kaluam. ²⁵ Bëri kështu që ta njohin popujt e mbarë tokës dorën e fuqishme të Zotit dhe që ju ta druani në çdo kohë Zotin, Hyjin tuaj”.

Kapitujt