Kapitujt

2 i Samuelit: 1. Davidi dëgjon për vdekjen e Saulit

¹ Pas vdekjes së Saulit, Davidi u kthye nga përleshja pasi kishte shfarosur amalekasit. Qëndroi dy ditë në Siceleg. ² Kur ja, të tretën ditë, po vinte një njeri prej aradheve të Saulit. Ishte me rroba të shqyera e me kokë të mbuluar nga pluhuri. Kur arriti para Davidit, ra me fytyrë përdhe dhe i bëri nderim. ³ Davidi e pyeti: “Nga po vjen”? ai iu përgjigj: “Ika prej taborreve të Izraelit”. ⁴ Davidi i tha: “Çfarë ka ndodhur? Më trego”! Ai iu përgjigj: “Populli iku prej përleshjes dhe shumë njerëz prej popullit ranë të vdekur. U vranë edhe Sauli dhe Jonatani, djali i tij”. ⁵ Davidi i tha djaloshit që po i sillte lajmin: “Nga e di nëse kanë mbetur Sauli e Jonatani, biri i tij”? ⁶ Djaloshi që po sillte lajmin u përgjigj: “Rastësisht erdha në malin Gjelboé kur ja, shoh se Sauli ishte mbështetur mbi heshtën e vet, kurse karrocat e luftës dhe kalorësit po e shtrëngonin përreth. ⁷ Ai u kthye e më pa dhe më thirri; unë iu përgjigja: ‘Tek jam’! ⁸ Ai më pyeti: ‘Kush je ti’? Unë iu përgjigja: ‘Jam i amalekas’. ⁹ Atëherë vazhdoi: ‘Sulu në mua e më vra, sepse jam në grahmat e vdekjes sado që shpirti është ende i tëri në mua’. ¹⁰ Kërceva mbi të dhe e vrava, sepse e dija se pas rënies nuk do të mbetej gjallë. Atëherë ia mora kurorën mbretërore që e kishte mbi kokë, si dhe mëdorëzën që e kishte në dorë, dhe i solla këtu tek ti, zotëria im”.

¹¹ Si e mori vesh Davidi, shqeu petkat e veta. Po ashtu edhe të gjithë njerëzit që ishin me të. ¹² Qanë e vajtuan dhe agjëruan deri në mbrëmje për Saulin e për Jonatanin, birin e tij, dhe për mbarë popullin e Zotit e shtëpinë e Izraelit, që mbetën të vrarë prej shpate.

¹³ Pastaj Davidi i tha djaloshit që i solli lajmin: “Nga je”? Ai iu përgjigj: “Jam biri i një ardhacaku amalekas”. ¹⁴ Atëherë Davidi i tha: “Si nuk u trembe të ngrije dorën për ta vrarë të shuguruarin e Zotit”? ¹⁵ Davidi e thirri njërin prej djelmoshave dhe i urdhëroi: “Afrohu dhe vritie”! Ai i ra dhe e vrau. ¹⁶ Davidi i tha: “Gjaku yt mbi kokën tënde, sepse goja jote dëshmoi kundër teje kur the: ‘Unë e vrava të shuguruarin e Zotit’”.

Elegjia e Davidit mbi Saulin e mbi Jonatanin

¹⁷ Atëherë Davidi bëri këtë vajtim mbi Saulin e mbi Jonatanin, birin e tij, ¹⁸ e urdhëroi që t’u mësohet bijve të Judës kënga e harkut, siç është e shkruar në Librin e të Drejtit. Davidi tha:

¹⁹ “Vaj për ty, o Izrael, si e pati kështu nderi yt?!

Trimat e trimave, ja, në malet e tua ranë!

²⁰ Mos e shpallni në Get kumtin e zi,

mos e tregoni në udhët e Askalonit:

që të mos gëzohen bijat e filistenjve,

që të mos kënaqen bijat e parrethprerëve.

²¹ Ju, o bjeshkët e Gjelboesë,

vesë as shi mbi ju mos rëntë,

djerra arat në ty mbetshin,

pasi në ju keqas u mposht

mburoja e trimave mbi trima!

Mburoja e Saulit jo me vaj lyer,

²² por me gjak të vrarësh’ e me dhjamë kreshnikësh.

Harku i Jonatanit kurrë në të thatë nuk shkrepi,

shpata e Saulit kurr kot nuk vringëlloi!

²³ Saul e Jonatan, të dashur e bujarë:

si në jetë dhe në vdekje mbetën të pandarë!

Më të shpejtë se shqiponjat,

më të fortë se luanët ishin!

²⁴ O ju bija të Izraelit,

përmbi Saulin të gjitha qani.

Ai ju veshte me grimiz e purpur,

për më tepër ju stoliste

me kolona e argjende ari!

²⁵ Ranë trimat në mes të betejës

Heu Jonatani i vrarë në mal prehet!

²⁶ Vdekja jote për mua të mjerin

dhembje e madhe, or vëlla Jonatan!

Se sa fort unë ty të doja:

e për mua miqësia jote

ish më shumë se dashuria e gruas.

²⁷ Heu si ranë trimat mbi trima,

armët e luftës si u copëtuan”!?

Kapitujt