Kapitujt

2 i Samuelit: 18. Shpartallimi i partisë së Absalomit

¹ Pastaj Davidi e numëroi popullin që ishte me të dhe caktoi mbi të mijëtarë e urdhërqindës. ² Pastaj Davidi e ndau ushtrinë në tri pjesë: një të tretën e ushtrisë nën udhëheqjen e Joabit, një të tretën nën udhëheqjen e Abisait, birit të Sarvisë, vëllait të Joabit, një të tretën nën udhëheqjen e Etait, që ishte nga Geti. Mbreti i tha popullit: “Edhe vetë po vij në luftë me ju”. ³ Mbarë ushtria iu përgjigj: “Jo, ti s’do të vish në luftë. Sepse, nëse do të na duhet të ikim, askush nuk do t’i japë rëndësi; po edhe nëse mbetemi të vrarë gjysma prej nesh, askush nuk do t’i japë rëndësi, kurse ti vetëm çmohesh sa dhjetë mijë vetë. Prandaj është më mirë që të jesh i gatshëm të na gjendesh në ndihmë prej qytetit”. ⁴ Atëherë mbreti u tha: “Si t’ju duket se është më mirë, ashtu do të bëj”. Kështu edhe mbreti qëndroi pranë derës së qytetit. Ushtria dilte në grupe nga njëqind e nga një mijë. ⁵Mbreti u urdhëroi Joabit, Abisait dhe Etait e u tha: “Për hatrin tim, mos e vritni djaloshin Absalom”! Mbarë ushtria dëgjoi se mbreti u urdhëroi kështu krerëve lidhur me Absalomin.

⁶ Kështu ushtria doli në fushim e gatshme për t’u përleshur me Izraelin dhe përleshja u nis në pyllin e Efraimit. ⁷ Dhe aty ushtria e Davidit e preu ushtrinë e Izraelit. Qe një humbje e rëndë atë ditë: mbetën njëzet mijë vetë. ⁸ Përleshja u shtri nëpër mbarë krahinën dhe më shumë qenë nga ata që i përpiu pylli sesa nga ata që i preu shpata atë ditë.

Vdekja e Absalomit

⁹ Por ndodhi që Absalomi të takohej me ushtarët e Davidit. Ishte në majë të mushkut. Kur mushku hyri nën një qarr të madh me gema, iu ngatërrua koka Absalomit në gema dhe mbeti i varur mes qiellit e tokës, kurse mushku, në të cilin ishte, kaloi. ¹⁰ E pa dikush dhe i lajmëroi Joabit: “E pashë Absalomin të varur në qarr”.

¹¹ Joabi i tha atij burri që i lajmëroi: “Nëse e pe, pse nuk e mbërtheve për tokë? Unë do të të jepja dhjetë sikla të argjendtë dhe një brez”. ¹² Ai iu përgjigj Joabit: “Po edhe sikur të m’i hidhje këtu në shuplakë të dorës një mijë sikla të argjendtë, unë assesi nuk do të çoja dorë mbi djalin e mbretit. Sepse me veshët tanë e kemi dëgjuar kur mbreti të urdhëroi ty, Abisait dhe Etait: ‘Ma ruani, kushdo që ta takojë, djaloshin Absalom’! ¹³ Po ta kisha bërë një punë të tillë me pabesnikëri kundër ndërgjegjes sime, kjo gjë assesi nuk do të mbetej e fshehtë për mbretin, e ti atëherë s’do të më kishe mbrojtur”. ¹⁴ Joabi tha: “Kot po humb kohë pranë teje”! I mori pra, tri heshta në dorë dhe ia nguli në zemër Absalomit që ishte ende gjallë në gemat e qarrit. ¹⁵ Vrapuan dhjetë djelmosha, armëmbajtës të Joabit, e goditën dhe e vranë.

¹⁶ Atëherë Joabi i ra borisë dhe ushtria pushoi të ndjekë më tutje Izraelin, sepse Joabi e ndali popullin. ¹⁷ Atëherë e morën Absalomin, e hodhën në një shpellë të thellë në pyll dhe mbi të hodhën një mogilë të madhe gurësh. Atëherë mbarë Izraeli shkoi në çadrat e veta.

¹⁸ Absalomi, që kur ishte gjallë, kishte ngritur për vete një përmendore në luginën e Mbretit; sepse thoshte: “S’kam djalë që të ruajë kujtimin e emrit tim”. Dhe atë përmendore e quajti me emrin e vet dhe ajo quhet deri më sot Përmendorja e Absalomit.

Davidit i tregojnë për vdekjen e Absalomit

¹⁹ Akimaasi, biri i Sadokut, tha: “Po vrapoj e po i tregoj mbretit sihariqin se Zoti i ka bërë drejtësi duke e shpëtuar prej armiqve të tij”. ²⁰ Joabi i tha: “Nuk je sot sihariqtar, por lajmëroje një ditë tjetër. Sot nuk i çon lajme të mira, sepse ka mbetur djali i mbretit”. ²¹ Por Joabi i tha etiopiasit: “Shko e tregoji mbretit ç’ke parë”! Etiopiasi i bëri nderim Joabit dhe u nis vrap. ²² Por Akimaasi, biri i Sadokut, përsëri i tha Joabit: “Çkado që të më ndodhë, edhe vetë po shkoj pas etiopiasit”! Por Joabi i tha: “Pse po nxiton, biri im? S’do ta marrësh dhuratën e sihariqtarit”! ²³ E ai iu përgjigj: “Të ndodhë ç’të ndodhë, unë do të shkoj”! I tha: “Vrapo”! Akimaasi vrapoi udhës së rrafshtë dhe e kaloi etiopiasin.

²⁴ Davidi rrinte ndërmjet dy dyerve. Rojtari vrojtues kishte dalë mbi tarracë përmbi derë në mur dhe, kur ngriti sytë, pa se një njeri po vraponte ²⁵ dhe thirri e i tregoi mbretit. Mbreti i tha: “Nëse është vetëm, sjell lajm të mirë”. Pasi ai po shpejtonte e po afrohej gjithnjë, ²⁶ vrojtuesi pa se po afrohej edhe një tjetër dhe i thirri vrojtuesi dertarit: “Po shoh se po vrapon një njeri vetëm”. Mbreti tha: “Edhe ky është lajmëtar i mirë”. ²⁷ Atëherë vrojtuesi tha: “E njoh vrapimin e të parit: më duket se është Akimaasi, biri i Sadokut”. Mbreti tha: “Është njeri i mirë dhe sjell sihariq”.

²⁸ Akimaasi e përshëndeti mbretin me zë të lartë: “Gjithçka mirë”! Dhe u përkul me fytyrë përdhe e tha: “Qoftë bekuar Zoti, Hyji yt, që u dha fund njerëzve, të cilët u ngritën kundër zotërisë tim mbretit”! ²⁹ Mbreti e pyeti: “A është gjallë djaloshi Absalom”? Akimaasi iu përgjigj: “Pashë një përleshje të madhe kur Joabi e dërgoi shërbëtorin e mbretit dhe mua shërbëtorin tënd, por nuk di si mori fund puna”. ³⁰ Atëherë mbreti i tha: “Kalo e qëndro atje”! Pasi u largua ai dhe qëndroi në anë, ³¹ ia behu etiopiasi dhe, kur arriti, tha: “Ju sjell sihariq, imzot mbret! Zoti sot të ka dhënë të drejtën dhe të ka shpëtuar prej duarve të të gjithë armiqve që u ngritën kundër teje”. ³² Por mbreti i tha etiopiasit: “A është mirë djaloshi Absalom”? Etiopasi u përgjigj: “I gjettë porsi djaloshin të gjithë armiqtë e mbretit, zotërisë tim, që u ngritën për t’i bërë të keqen mbretit”.

Kapitujt