Kapitujt

2 i Samuelit: 16. Davidi dhe Siba

¹ Sapo Davidi e kaloi paksa majën e malit, dhe ja, Siba, shërbëtori i Meribaalit, po i del në takim. Kishte dy gomarë të ngarkuar. Bartnin dyqind bukë, njëqind vile rrushi të thatë, njëqind fruta vere dhe një rrëshiq me verë. ² Mbreti i tha Sibës: “Çfarë t’u deshën këto”? Siba iu përgjigj: “Gomarët do t’u vlejnë anëtarëve të familjes së mbretit për të udhëtuar me ta, buka dhe pemët djelmoshave për ushqim e vera për pije atyre që do të lodhen duke ecur nëpër shkretëtirë”. ³ Atëherë mbreti i tha: “Ku është biri i zotërisë tënd”? Siba iu përgjigj mbretit: “U ndal në Jerusalem, sepse i thotë mendja: ‘Sot shtëpia e Izraelit do të ma kthejë mbretërinë e tim eti’”. ⁴ Mbreti i tha Sibës: “Ja pra, gjithçka ka pasur Meribaali, le të jenë të tuat”! E Siba tha: “Po bie në nderim para teje! Oh, sikur të mund të gjeja hir para syve të tu, Imzot, o mbret”!

Semei e mallkon Davidin

⁵ Davidi mbret po arrinte në Bahurim, dhe ja, prej andej dilte një burrë prej vëllazërisë së familjes së Saulit, me emrin Semei. Ishte biri i Gerës. Ecte e mallkonte ⁶ dhe gjuante pesha kundër Davidit dhe kundër të gjithë shërbëtorëve të mbretit David. E pra, mbarë populli dhe trimat e zgjedhur ecnin djathtas e majtas përreth mbretit. ⁷ E Semei kështu fliste duke e nëmur mbretin: “Ik, ik o gjakësor, o i poshtër! ⁸ Zoti e solli mbi ty gjithë gjakun e familjes së Saulit, sepse ti e pushtove mbretërinë e tij. Por Zoti e lëshoi mbretërinë në dorën e Absalomit, djalit tënd! Ja, po të ndrydhin të zezat e tua, sepse je njeri vrastar”!

⁹ Atëherë Abisai, biri i Sarvisë, i tha mbretit: “Pse po e mallkon ky qen i ngordhur zotërinë tim mbretin? Po shkoj e po ia shkurtoj kokën”. ¹⁰ Por mbreti i tha: “Po ç’po na bën mua e ty, o djali i Sarvisë? Nëse mallkon e nëse Zoti i ka urdhëruar ta mallkojë Davidin, kush është ai që ka guxim t’i thotë: ‘Pse po bën ashtu?’”. ¹¹ Prandaj Davidi i tha Abisait dhe mbarë oborrtarëve të vet: “Ju po shihni se im bir, që ka dalë prej barkut tim, po e kërkon jetën time, po aq më tepër ky tashti që është beniaminas. Lëreni le të mallkojë në qoftë se Zoti i ka thënë të më mallkojë. ¹² Ndoshta Zoti e merr parasysh mjerimin tim e mallkimin e sotëm ma sjell në bekim”.

¹³ Kështu Davidi dhe shokët e tij e vazhduan rrugën, kurse Semei shkonte shpatit të malit, krahas me të duke e mallkuar e duke hedhur pesha kundër tij e duke ngritur pluhur. ¹⁴ Mbreti dhe mbarë populli që ishte me të, erdhën deri tek ujët të lodhur e të këputur dhe aty pushuan.

Kusai arrin tek Absalomi

¹⁵ Ndërkaq Absalomi dhe mbarë njerëzit e tij, burrat e Izraelit, hynë në Jerusalem. Me të hyri edhe Akitofeli. ¹⁶ E kur Kusai Arakiti, miku i Davidit, arriti tek Absalomi, i tha: “Rroftë mbreti! Rroftë mbreti”! ¹⁷ Absalomi iu përgjigj: “Kjo është besnikëria jote ndaj mikut tënd a? Pse nuk shkove me mikun tënd”? ¹⁸ Por Kusai iu përgjigj Absalomit: “Assesi! Por me atë që e ka zgjedhur Zoti dhe ky popull madje edhe mbarë Izraeli, i tij do të jem dhe me atë do të qëndroj. ¹⁹ Por, që ta shtoj edhe këtë, kujt do t’i shërbej unë? Pse vallë jo birit të mbretit? Sikurse dëgjova babain tënd, ashtu do të të dëgjoj edhe ty”.

Absalomi dhe shemrat e Davidit

²⁰ Atëherë Absalomi i tha Akitofelit: “Këshillohuni tani ç’na duhet të bëjmë”. ²¹ Akitofeli i tha Absalomit: “Hyr te ja e tët eti që i la për ta ruajtur shtëpinë, që kur ta marrë vesh mbarë Izraeli se je në armiqësi me tët atë, t’u forcohet krahu të gjithë atyre që janë me ty”.

²² Atëherë e shtrinë çadrën e Absalomit në tarracën e pallatit dhe Absalomi hyri te ja e të atit në sy të mbarë Izraelit. ²³ E këshilla që jepte asokohe Akitofeli, vlente porsi përgjigjja e Zotit. Për të tillë e mbanin këshillën e Akitofelit dhe kur ishte me Davidin edhe kur ishte me Absalomin.

Kapitujt