Kapitujt

Levitiku: 21. Shenjtëria e Priftërisë

¹ Zoti i tha Moisiut:

“Fol me priftërinj, bijtë e Aronit dhe thuaju:

Prifti të mos bëhet i papastër duke prekur kufomën e bashkëvendasve; ² përveç të farefisnisë (afërisë) së vet më të ngushtë: d. m. th. t’ëmës së vet, t’et, djalit të vet, vajzës së vet, të vëllait të vet ³ edhe të motrës së vet, virgjër, që është edhe ajo e afërme, sepse nuk është e martuar, mund të bëhet i papastër. ⁴ Por le të mos bëhet i papastër si i martuar, duke prekur kufomën e afërisë së vet, që të mos e përdhosë shugurimin.

⁵ Mos ta rruajnë kokën as mjekrrën dhe të mos bëjnë prerje në trup të vet me shkrime. ⁶ Le të jenë të shuguruarit e Hyjit të vet dhe të mos e çnderojnë emrin e tij: ata kushtojnë fli që digjen në nder të Zotit dhe shujtën e Hyjit: prandaj le të jenë të shenjtë.

⁷ Të mos marrin për grua: lavirën, të dhunuarën dhe gruan që e lëshon burri: sepse prifti është i shuguruari i Hyjit të vet.

⁸ Mbaje për të shenjtë, sepse prifti ia kushton Hyjit tënd bukën. Pra, le të jetë për ty shenjt, sepse unë jam shenjt, Zoti, që ju shenjtëroj.

⁹ Bija e priftit, nëse e çnderon veten me lavirësi, çnderon të atin: le të digjet në flakë”!

B. Kryeprifti

¹⁰ “Prifti, ai më i madhi ndër vëllezërit e vet, mbi kokë të të cilit qe derdhur vaji i shugurimit, duart e të cilit qenë shuguruar, që është veshur me petkat e shenjta, të mos i shprishë flokët e vet as të mos i shqyejë petkat e veta; ¹¹ dhe të mos hyjë assesi te kurrnjë i vdekur e të mos bëhet i papastër as për të atin as për t’ëmën e vet; ¹² as të mos dalë nga Shenjtërorja që të mos e përdhosë Shenjtëroren e Zotit: është i shuguruar me vajin e lyerjes së Hyjit të vet. Unë jam Zoti.

¹³ Për grua le të marrë vajzë që është ende virgjër. ¹⁴ Të mos marrë, pra, për grua: as vejushën, as të lëshuarën, as të dhunuarën, as lavirën, por për grua të marrë një vajzë ende virgjër prej popullit të vet; ¹⁵ kështu nuk do ta çorodisë trashëgiminë e vet në popullin e vet. Unë jam Zoti që e shenjtëroj atë”.

C. Pengesat që ndalojnë priftërinë

¹⁶ Zoti foli me Moisiun e tha:

¹⁷ “Fol me Aronin: asnjë prej pasardhësve të tu, brez pas brezi, nëse ka ndonjë të metë në trupin e vet, të mos afrohet për t’ia kushtuar bukën Hyjit të vet. ¹⁸ Askush që ka ndonjë të metë, të mos afrohet: i verbëti, i shqepti, hundëshëmtuari ose gjymtyrëshëmtuari, ¹⁹ duarthyeri ose këmbëthyeri, ²⁰ i kërrusuri, shkurtabiqi, sysëmuri, i lijosuri, truppuçërrosuri ose i tredhuri. ²¹ Kështu, pra, askush prej pasardhësve të Aronit prift që ka ndonjë të metë trupore të mos afrohet t’i kushtojë flitë e shkrumbimit Zotit as bukën Hyjit të vet.

²² Mund të hajë veç prej flive më të shenjta e të shenjta të Hyjit të vet; ²³ por të mos hyjë te koltrina, as të mos i afrohet lterit, sepse ka të metë, e nuk guxon t’i përdhosë gjërat e shenjtëruara të miat, sepse unë jam Zoti që i shenjtëroj ato”.

²⁴ Moisiu ia tregoi këto Aronit, bijve të tij dhe mbarë izraelitëve.

Kapitujt