Kapitujt

Ligji i Përtërirë: 24. Ndarja e kurorës së martesës

¹ “Kur dikush martohet dhe jeton me të si me grua, por pastaj ajo nuk i pëlqen më, sepse ka gjetur diçka të pahijshme në të, i shkruan vërtetimin e lëshimit, ia jep në dorë dhe e dëbon prej shtëpisë, ² dhe ajo si të ketë dalë prej tij, martohet me një tjetër, ³ por edhe atij nuk i pëlqen dhe i jep edhe ai dëftesën e ndarjes dhe e hedh prej shtëpisë së vet, ose ndoshta vdes, ⁴ burri i parë nuk mund ta marrë atë për grua, sepse ajo ka qenë përdhosur. Kjo do të ishte një poshtërsi ndër sy të Zotit. Ruaju se bën të mëkatojë toka që Zoti, Hyji yt, do të ta japë për pronë.”

Masa të tjera mbrojtjeje

⁵ “Njeriu që posa martohet, të mos shkojë në ushtri, të mos shkojë në luftë dhe të mos i vihet asnjë detyrë botore me rëndësi, por le të jetë i lirë në shtëpinë e vet për një vit e të gëzojë me gruan e vet.

⁶ Mos e merr peng mokrën ose gurin e sipërm të mokrës, pasi kështu do t’i marrësh peng jetën e tij.

⁷ Nëse zihet ndokush që grabit vëllanë e vet, izraelitin dhe, pasi ta ketë shitur, merr çmimin e tij: i tilli le të vritet: çrrënjose të keqen prej mesit tënd!

⁸ Në rast të shfaqjes së gërbulës, ji shumë i kujdesshëm të mbash e të zbatosh gjithçka t’ju mësojnë priftërinjtë levitë: ç’u urdhërova atyre, ta kryeni me kujdes. ⁹ Të të bjerë në mend çfarë i bëri Zoti, Hyji yt, Marisë në udhëtim kur po dilnit nga Egjipti.

¹⁰ Kur t’i huajosh të afërmit tënd, mos hyr në shtëpinë e tij për t’i marrë pengun, ¹¹ por qëndro jashtë dhe ai le të ta sjellë aty pengun e caktuar. ¹² Nëse është skamnor, pengu i tij të mos e kalojë natën tek ti, ¹³ por menjëherë, në perëndim të diellit, ktheja që të flejë në petkun e vet e të të bekojë. Ti atëherë do të jesh i drejtë në sytë e Zotit, Hyjit tënd.

¹⁴ Mos ia moho shpërblimin nevojtarit e skamnorit qoftë ai prej vëllezërve të tu, qoftë edhe prej të ardhurve që banojnë me ty në tokën tënde brenda qyteteve të tua: ¹⁵ po atë ditë, para se të perëndojë dielli, jepja pagën e mundit të tij, sepse është skamnor dhe ashtu i dëshiron zemra e tij. Sepse përndryshe ai do të bërtasë drejt Zotit kundër teje: ky do të jetë për ty mëkat.

¹⁶ Për fajin e fëmijëve të mos vriten baballarët, as fëmijët për fajin e baballarëve: secili le të vdese për mëkatin e vet. ¹⁷ Mos e shtrembëro të drejtën e ardhacakut e të bonjakut as petkat e vejushës mos i merr peng. ¹⁸ Të të bjerë ndër mend se ke qenë skllav në Egjipt e prej andej të ka nxjerrë Zoti, Hyji yt; prandaj edhe po të urdhëroj ta zbatosh këtë gjë.

¹⁹ Kur të korrësh drithin në arën tënde e të kesh harruar ndonjë dorëz, mos u kthe për ta marrë, por lëre ta marrë ardhacaku, bonjaku e vejusha, që të të bekojë Zoti, Hyji yt, në çdo veprimtari tënde. ²⁰ Nëse i ke shkundur ullinjtë, ç’të kenë mbetur në pemë, mos u kthe për t’i mbledhur për vete, por lërja ardhacakut, bonjakut e vejushës. ²¹ Nëse e ke vjelë vreshtin tënd, mos i mblidh vilet që kanë mbetur, por le të mbesin për t’i përdorur ardhacaku, bonjaku e vejusha.

²² Mos harro se edhe ti ke qenë skllav në Egjipt! prandaj po të urdhëroj ta kryesh këtë gjë.

Kapitujt