Kapitujt

Ligji i Përtërirë: 23. Pjesëmarrja në mbledhje kulti

² “Njeriu i tredhur ose i qëruar ose me mashkullor të prerë, të mos hyjë në mbledhjen e Zotit.

³ As i përzieri të mos pranohet në bashkësinë e Zotit as në të dhjetin brez.

⁴ Amoniti dhe moabiti të mos hyjnë në mbledhjen e Zotit as në të dhjetin brez, askurrë, ⁵ sepse nuk deshën t’ju dalin në takim me bukë e me ujë në udhëtim kur kishit dalë prej Egjiptit dhe sollën kundër teje Balaamin, birin e Beorit, prej Faturit në Aramnaharaim, që të të mallkojë. ⁶ por Zoti, Hyji yt, nuk deshi të dëgjonte Balaamin dhe mallkimin e tij ta bëri bekim, sepse të do. ⁷ Kurrë mos bëj paqe me ta e mos u ndihmo të jenë mirë për sa të jesh gjallë, askurrë.

⁸ Mos e urre idumeun, sepse është vëllai yt, as egjiptianin, sepse ke qenë i ardhur në tokën e tij: ⁹ fëmijët e tyre në të tretin brez le të marrin pjesë në bashkësinë e Zotit.”

Pastërtia e zemërimiës

¹⁰ “Kur të jesh çuar në luftë kundër armiqve të tu, ruhu prej çdo gjëje të keqe. ¹¹ Nëse gjendet ndër të tutë ndonjë njeri që nuk është në gjendje të pastër për shkak të derdhjes së farecit në gjumë, lë të dalë jashtë zemërimiës e të mos kthehet, ¹² para se të lahet me ujë në mbrëmje; në perëndim të diellit le të rikthehet në fushim. ¹³ Të kesh një vend jashtë zemërimiës për të dalë për nevojë, ¹⁴ në brez mbarte një lopatë. Me të, kur të dalësh jashtë, çil gropën dhe, pasi të kesh kryer nevojën, mbuloje me dhe.

¹⁵ Sepse Zoti, Hyji yt, ecën nëpër fushimin tënd që të të ruajë ty e të t’i dorëzojë armiqtë e tu. Le të jenë llogoret e tua të shenjta: bëj çmos që Zoti të mos shohë ndonjë gjë të pahijshëm në të, që të mos largohet prej teje.”

Ligje shoqërore e të kultit

¹⁶ “Mos ia dorëzo të zotit skllavin që, pasi t’i ketë ikur, të ka rënë ndore ty. ¹⁷ Le të qëndrojë tek ti, në vendin tënd, në atë qytet që t’i pëlqejë ta zgjedhe ndër qytetet e tua. Ruaju se e shfrytëzon!

¹⁸ Të mos ketë fëlligështi shenjtëroreje ndër bijat e Izraelit as fëlligështi shenjtëroreje ndër bijtë e Izraelit. ¹⁹ Mos e kushto pagën e lavires as çmimin e qenit në shtëpinë e Zotit, Hyjit tënd, sido që të jetë kushti që ti ta kesh bërë: sepse të dyja janë të urryeshme para Zotit, Hyjit tënd.

²⁰ Mos i huajo vëllait tënd asgjë me kamatë: as para, as ushqime dhe asgjë tjetër. ²¹ Të huajit huajoj me kamatë. Kurse vëllait tënd huajoj pa kamatë çkado të ketë nevojë në mënyrë që të të bekojë Zoti, Hyji yt, në çdo veprimtari tënden në tokën që do të hysh për ta marrë për pronë.

²² Kur t’i kesh bërë Zotit, Hyjit tënd, ndonjë kushtim, mos vono ta kryesh, sepse Zoti, Hyji yt, do ta kërkojë prej teje: ky do të ishte për ty mëkat. ²³ Nëse nuk bën kushtim, nuk bën mëkat; ²⁴ por çka të nxjerrin buzët e tua, mbaje, çka t’i kesh kushtuar vullnetarisht Zotit, Hyjit tënd, zbatoje: i lirë dhe me gojën tënde e fole vetë.

²⁵ Kur të kesh hyrë në vreshtin e të afërmit tënd, ha rrush sa të duash, por mos merr me vete në shportë. ²⁶ Nëse hyn në drithëra të mikut, mund të thyesh kallinj me dorë, por mos korr me drapër.”

Kapitujt