Kapitujt

Ligji i Përtërirë: 19. Vrastari dhe qytetet e strehimit

¹ “Kur Zoti, Hyji yt, t’i ketë asgjësuar popujt, tokën e të cilëve do të ta japë për pronë, e kur ta kesh marrë atë për pronë e të banosh në qytetet e në shtëpitë e saja, ² në atë tokë që Zoti, Hyji yt, do të ta japë, ndaji tri qytete. ³ Ndreqi udhët dhe tokën ndaje në tri pjesë të barabarta, që të ketë sa më afër ku të strehohet ai që ikën për shkak të vrasjes.

⁴ Dhe, ja, rasti në të cilin vrastari mund të strehohet për të shpëtuar jetën: kur ndokush vret pa dashje të afërmin e vet, me të cilin më parë mund të vërtetohet se nuk ka pasur kurrfarë të keqeje, ⁵ por kishte shkuar me të thjesht për të prerë dru në pyll, dhe, ndërsa po priste dru, i shpëton prej dore sakica dhe hekuri del prej bishtit e i bie mikut të tij dhe e vret, i tilli le të strehohet në njërin ndër këto qytete e le ta shpëtojë jetën. ⁶ Se përndryshe, gjakma‑ rrësi, i shtyrë prej zemrës së frytë, e ndjek dhe e zë, nëse rruga është e gjatë, e godet e vdes ai që nuk e meritonte, sepse më parë nuk e urrente të afërmin. ⁷ Prandaj edhe po të urdhëroj: ndaji tri qytete me të njëjtën largësi prej njëri ‑ tjetrit!

⁸ E kur Zoti, Hyji yt, t’i ketë zgjeruar kufijtë e tu, siç iu përbetua etërve të tu e ta ketë dhënë tërë tokën që ua premtoi atyre ‑ ⁹ nëse do t’i mbash dhe do t’i zbatosh të gjitha këto urdhërime që unë po t’i jap, nëse do ta duash Zotin, Hyjin tënd, e nëse do të ecësh vazhdimisht udhëve të tija ‑ shto edhe tri qytete të tjera ‑ dyfisho numrin e këtyre tri qyteteve të përmendura ‑ ¹⁰ që të mos derdhet gjaku i pafajshëm në tokën që Zoti, Hyji yt, do të ta japë për pronë, që ti të mos jesh fajtor për gjakun e derdhur.

¹¹ Por, ai që e urren të afërmin e vet, i vë pritë, e sulmon, e godet dhe ky vdes; nëse strehohet në njërin ndër këto qytete të përmendura, ¹² atëherë krerët e atij qyteti le të çojnë njerëz që ta kapin, le t’ia dorëzojnë nga vendi i strehimit të zotit të gjakut, dhe ai le ta vrasë: ¹³ Mos ki mëshirë për të tillin! Kështu do ta heqësh prej Izraelit derdhjen e gjakut të pafajshëm e do të jesh i lumtur.”

Kufijtë

¹⁴ “Ruaj se i luan kufijtë e të afërmit tënd që kanë qenë vënë prej të parëve në pronën tënde që do ta marrësh në tokën që do të ta japë Zoti, Hyji yt, në trashëgim.”

Dëshmitarët

¹⁵ “Është krejtësisht pa vlerë dëshmimi i një dëshmitari të vetëm kundër kujtdo, çfarëdo faji ose delikti të ketë bërë ky; çështja duhet të vendoset me fjalën e dy ose tre dëshmitarëve.

¹⁶ Nëse paraqitet ndonjë dëshmitar i rrejshëm kundër ndokujt dhe e padit për kryengritje, ¹⁷ le të paraqiten të dy ata që janë në çështje para Zotit në praninë e prifërinjve e të gjykatësve që do të jenë në shërbim në atë kohë.

¹⁸ Dhe gjykatësit, pasi ta kenë shqyrtuar me ma të madhin kujdes e ta kenë gjetur se dëshmitari i rremë ka thënë një gënjeshtër kundër vëllait të vet, ¹⁹ le t’ia bëjnë atij siç mendoi ai t’ia bëjë vëllait të vet. Kështu do ta çrrënjosësh të keqen prej mesit tënd. ²⁰ Të tjerët, kur të dëgjojnë për këtë, do të tremben dhe më nuk do të kenë guxim assesi të bëjnë punë të tilla. ²¹ Mos ki mëshirë për të!”

Ligji i hakmarrjes

“Jetën për jetë, syrin për sy, dhembin për dhëm, dorën për dorë, këmbën për këmbë kërko edhe ti!”

Kapitujt