Kapitujt

Zakaria: 13. Personifikim i shpatës: populli i ri

¹ Në atë ditë do të jetë kroi rrjedhës për shtëpinë e Davidit e për banorët e Jerusalemit për larje të mëkateve e të papastërtive. ² Atë ditë do të ndodhë ‑ është fjala e Zotit të Ushtrive ‑ do t’ua zhduk emrat idhujve mbi tokë, s’do të përmenden më. Do t’i zhduk profetët e rremë dhe shpirtin e papastër përmbi tokë. ³ E do të ndodhë: kur ndokush të guxojë të profetojë, do t’i thotë i ati dhe e ëma, ata që e lindën: “Mos e paç jetën e gjatë, sepse fole rrena në emër të Zotit!” I ati dhe e ëma, ata që e lindën, do ta shporojnë pse profetizon. ⁴ Atë ditë çdo profet do të turpërohet për vegimin e vet; nuk do të mbulohen më me thes dhie për të rrejtur, ⁵ por do të thotë secili:’Nuk jam profet! Jam njeri që punoj tokën, sepse toka është prona ime që prej rinisë sime.’ ⁶ Atëherë do t’i thonë: “Nga këto varrë në duar të tua?” Do të përgjigjë: “U plagosa në shtëpi të miqve!”

Personifikim i shpatës: populli i ri

⁷ Zgjohu, o shpatë, kundër bariut tim,

kundër njeriut që e kam të afërm

‑ thotë Zoti i Ushtrive.

Godite bariun që të shpërndahen delet,

do ta çoj dorën kundër të vegjëlve.

⁸ Atëherë do të ndodhë mbi mbarë tokën

‑ thotë Zoti:

dy të tretat e saja do të shpërndahen,

do të mbarojnë;

veç një e treta do t’i lihet.

⁹ Nëpër zjarr do ta kaloj këtë të tretë,

do ta pastroj siç pastrohet argjendi,

do ta sprovoj si sprovohet ari:

ai do të ma thërras emrin

e unë do ta dëgjoj.

Unë do të them: “Ai është populli im!”

e ai do të thotë: “Zoti është Hyji im!”

Kapitujt