Kapitujt

2 i Mbretërve: 5. Shërimi i Naamanit

¹ Naamani, prijësi i ushtrisë së mbretit të Sirisë, ishte njeri me rëndësi të madhe në sytë e zotërisë së vet dhe i nderuar shumë, sepse me anë të tij Zoti e kishte shpëtuar Sirinë; porse ky trim i mirë ishte i gërbulur.

² Në një çetim që bënë disa prej Sirisë, grabitën edhe një vajzë të re nga dheu i Izraelit dhe kësaj i takoi të bëhej shërbëtore e gruas së Naamanit. ³ Kjo po i thotë zonjës së vet: “Oh, sikur t’i drejtohej imzot profetit që është në Samari! Me siguri do ta shëronte nga gërbula e tij”!

⁴ Naamani shkoi dhe i tha zotërisë së vet: “Kështu e kështu ka thënë një vajzë prej Izraelit”. ⁵ Mbreti i tha: “Ti nisu për rrugë! Unë do t’i shkruaj mbretit të Izraelit një letër.” Naamani u nis. Me vete mori dhjetë talenta argjend, gjashtë mijë sikla ari dhe dhjetë palë petka ndërrimi. ⁶ Ia dorëzoi letrën mbretit të Izraelit. Në të thuhej: “Posa ta marrësh këtë letër, dije se e kam dërguar shërbëtorin tim Naamanin që ta shërosh prej gërbulës së tij”.

⁷ Kur e lexoi letrën mbreti i Izraelit, i shqeu petkat e veta dhe tha: “A mos jam unë Perëndi që të mund të vras e të ngjall, që të dërgojë ky tek unë për t’ia shëruar njeriun prej gërbulës? A po shihni se s’kërkon tjetër pos rast për të m’u ngatërruar”!

⁸ Por kur Elizeu, njeriu i Hyjit, mori vesh se mbreti i Izraelit i kishte shqyer petkat e veta, dërgoi t’i thoshin mbretit: “Pse i shqeve petkat e tua? Le të vijë tek unë e le ta dijë se ka profet në Izrael”!

⁹ Naamani shkoi me kuaj e me karroca dhe zuri vend te dera e shtëpisë së Elizeut. ¹⁰ Elizeu i dërgoi një lajmëtar me këto fjalë: “Shko e lahu shtatë herë në Jordan: trupi yt do të shërohet e do të pastrohesh”. ¹¹ Naamani u hidhërua dhe u nis duke turfulluar: “Unë mendoja se do të dilte tek unë, do të qëndronte para meje e do ta thërriste Emrin e Zotit, Hyjit të tij, mbi mua, do të ma prekte me dorën e vet vendin e gërbulës e do të më shëronte! ¹² Pse a nuk janë më të mira Abana e Farfari, lumenjtë e Damaskut, se të gjitha ujërat e Izraelit për t’u larë në to e për t’u shëruar”?, dhe u kthye duke shfryrë i hidhëruar. ¹³ Por iu afruan shërbëtorët e tij e i thanë: “Po të të kishte urdhëruar profeti një punë të vështirë, patjetër se do ta kishe kryer; aq më tepër pasi tani të tha: ‘Lahu e do të pastrohesh’”.

¹⁴ Naamani zbriti dhe u la shtatë herë në Jordan si i kishte urdhëruar njeriu i Hyjit, iu shërua trupi i tij, iu bë si trupi i fëmijës së njomë dhe u shërua.

¹⁵ Atëherë me mbarë ndjekësorinë e vet u kthye te njeriu i Hyjit, qëndroi përpara tij e i tha: “Tani po e di se s’ka Perëndi në asnjë vend tjetër, përveç në Izrael! Po të lutem, pra, prano një dhuratë prej anës së shërbëtorit tënd”. ¹⁶ Por ai iu përgjigj: “Pasha jetën e Zotit, kujt i shërbej, assesi s’i marr”. Megjithëse iu vu për së tepërmi, Elizeu nuk pranoi assesi.

¹⁷ I tha Naamani: “Mirë, pra, si të duash. Por, po të lutem, më lejo të marr unë, shërbëtori yt, vetëm aq dhe sa mund të bartin dy mushq, sepse shërbëtori yt nuk do t’i kushtojë fli shkrumbimi ndonjë zoti tjetër përveç Zotit. ¹⁸ Por Zoti le t’ia falë këtë sjellje shërbëtorit tënd: kur do të shkojë zotëria im në tempullin e Remonit për të adhuruar atje e do të mbështetet në dorën time, edhe unë do të bie në adhurim në tempullin e Remonit ndërsa ai të adhurojë; të lutem për këtë gjë le të më falë Zoti mua, shërbëtorin tënd.” ¹⁹ Elizeu iu përgjigj: “Shko në paqe”!

Pasi Naamani qe larguar jo shumë larg Elizeut, ²⁰ Gjiezi, shërbëtori i njeriut të Hyjit, tha me vete: “Imzoti e nisi Naamanin, këtë sirian, e s’mori prej tij dhuratat që i solli.

Pasha Zotin, po i vihem vetë prapa e s’po e lë pa i marrë ndonjë gjë”.

²¹ Gjiezi iu vu pas Naamanit. Ky, kur e vuri re se po vraponte pas tij, zbriti prej karroce dhe u kthye ta takojë. I tha: “A është gjithçka mirë”? ²² Gjiezi iu përgjigj: “Mirë! Por imzoti më dërgoi të të them:’ Posa më erdhën dy djelmosha prej malit të Efraimit, dy prej bijve të profetëve. Po të lutem më jep për ta një talent argjendi dhe dy palë petka ndërrimi’”.

²³ Naamani i tha: “Më mirë merri dy talenta”. Dhe iu vu t’i merrte. I lidhi në dy qese dy telentat, dha dy palë petka dhe ua dha dy shërbëtorëve të vet e këta i sollën para tij. ²⁴ Kur arritën në kodër, Gjiezi i mori prej tyre dhe i vendosi në shtëpi: djelmoshat i nisi dhe ata u kthyen.

²⁵ Gjiezi hyri te zotëria i vet e qëndroi para tij. Elizeu e pyeti: “Gjiezi, prej nga po vjen?” Iu përgjigj: “Shërbëtori yt nuk shkoi askund”. ²⁶ Elizeu i tha: “Pse a nuk qeshë në shpirt aty unë kur një njeri zbriti nga karroca për të ardhur në takim me ty? A thua ishte koha të merrje argjend, petka, ullishta, vreshta, dele, lopë, shërbëtorë e shërbëtore? ²⁷ Ama edhe gërbula e Naamanit do të kalojë mbi ty e mbi farën tënde për amshim”! Dhe doli prej tij i gërbulur bardhë si bora!

Kapitujt