Kapitujt

2 i Mbretërve: 3. Mbretëria e Joramit në Izrael /852 841/

¹ Jorami, biri i Akabit, u bë mbret mbi Izraelin në Samari në vitin e tetëmbëdhjetë të Jozafatit, mbretit të Judës dhe mbretëroi dymbëdhjetë vjet. ² Bëri të keqen në sytë e Zotit, por jo si i ati dhe e ëma, sepse e hoqi gurin e Baalit që kishte punuar i ati. ³ Porse prapë vazhdoi të qëndrojë e nuk u largua prej mëkatit të Jeroboamit, birit të Nabatit, i cili e bëri Izraelin të mëkatojë.

Luftimi i izraelitëve dhe i judenjve kundër moabitëve

⁴ Meza, mbreti i moabitëve, ishte blegtor dhe, si tatim, i jepte mbretit të Izraelit njëqind mijë qengja dhe leshin e njëqind mijë deshve. ⁵ Por, kur vdiq mbreti Akab, mbreti i moabitëve u ngrit kundër mbretit të Izraelit.

⁶ Mu në atë kohë mbreti Joram doli prej Samarisë dhe kaloi nëpër mbarë Izraelin. ⁷ Atëherë u nis dhe çoi njerëz tek Jozafati, mbreti i Judës, me këto fjalë: “Mbreti i Moabit më doli dore. A do të vish me mua në luftë kundër Moabit”? Ai u përgjigj: “Do të vij. Kush është imi, është yti, populli im, është populli yt, kuajt e mi, kuaj të tu.” ⁸ E vazhdoi: “Cilës rrugë do të ngjitemi”? Ai iu përgjigj: “Nëpër shkretëtirën e Idumesë”.

⁹ Kështu, pra, u nisën mbreti i Izraelit, mbreti i Judës e mbreti i Edomit. Shtatë ditë u endën duke udhëtuar e nuk gjetën ujë as për ushtri as për bagëti që shkonin pas tyre.

¹⁰ Atëherë mbreti i Izraelit tha: “Eheu! Zoti na bashkoi ne tre mbretërit për të na lëshuar në duar të moabitëve”! ¹¹ Jozafati pyeti: “A ka këtu ndonjë profet të Zotit që përmes tij ta pyesim Zotin”? Një prej shërbëtorëve të mbretit të Izraelit u përgjigj: “Këtu është Elizeu, biri i Safatit, që i qiste Elisë profet ujë duarve”. ¹² Jozafati tha: “Në të është fjala e Zotit”. Shkuan tek ai mbreti i Izraelit, mbreti i Judës e mbreti i Edomit. ¹³ Por Elizeu i tha mbretit të Izraelit: “Çka kemi të përbashkët unë e ti? Shko te profetët e tët eti dhe te profetët e sat ëme”! Mbreti i Izraelit i tha: “Jo! Vërtet i bashkoi Zoti këta tre mbretër për t’i lëshuar në dorë të Moabit”?

¹⁴ Atëherë Elizeu i tha: “Pasha jetën e Zotit të ushtrive, të cilit i shërbej, po të mos ishte nderimi që kam për Jozafatin, mbretin e Judës, ty s’do të të kisha pritur as s’do të të kisha shikuar me sy. ¹⁵ Tashti ma sillni një muzikë‑ tar”. Posa ia filloi muziktari të luajë në veglën muzikore, dora e Zotit zbriti mbi Elizeun. ¹⁶ I tha: “Kështu thotë Zoti: Hapni sa më shumë gropa në këtë luginë. ¹⁷ Sepse kështu thotë Zoti: S’do të shihni as erë as shi e kjo luginë do të mbushet me ujë. Do të pini ju dhe bagëtitë e kafshët tuaja. ¹⁸ Por kjo s’është asgjë në sytë e Zotit: për më tepër Zoti do ta dorëzojë Moabin në duart tuaja. ¹⁹ Do t’i shpartalloni të gjitha kalatë, do t’i pushtoni të gjitha qytetet e rëndë‑ sishme, do t’i prisni të gjitha pemët frutore, do t’i mbyllni të gjitha burimet dhe çdo arë të mirë do ta mbushni me gurë”. ²⁰ Kështu, pra, në kohën që paraqitet flia, ia behën ujërat prej anës së Edomit. Mbarë tokën e mbuloi uji.

²¹ Të gjithë moabitët, posa dëgjuan se kishin ardhur mbretërit për të luftuar kundër tyre, u bashkuan të gjithë ata që mund të ngjeshnin armët ‑ të rinj e pleq ‑ dhe iu ngjeshën kufijve. ²² Ditën e parë, kur u ngritën ‑ posa kishte lindur dielli mbi ujërat, moabitët panë së kundrualli ujërat e kuqe si të ishin gjak ²³ e thanë: “Me siguri që qenka gjak! Paskan luftuar mbretërit kundër njëri‑tjetrit e qenkan vrarë me shpatë! Ku e latë, o moabitë! Vraponi në plaçkë”! ²⁴ Por kur arritën në fushimin e Izraelit, mbarë Izraeli u sul kundër moabitëve që u kthyen shpinën e ikën. Izraelitët nuk iu ndanë, por i ndoqën moabitët e i vranë. ²⁵ Ua rrënuan qytetet dhe arat e mira ua prishën duke hedhur secili gurë e duke i mbushur, ua mbyllën burimet e ujërave e ua prenë të gjitha pemët frutore. Kishin mbetur vetëm muret e Cirharesetit. Edhe atë e rrethuan bahetarët dhe e sulmuan. ²⁶ E kur mbreti i Moabit pa se s’do të mund t’u qëndronte, mori me vete shtatëqind shpatëtarë për t’iu sulur mbretit të Edomit, por nuk ia dolën. ²⁷ Atëherë e mori djalin e vet të parëli‑ ndurin, që do të ishte trashëgimtari i tij, dhe mbi murin e qytetit e kushtoi fli shkrumbimi. Kjo gjë u shkaktoi aq neveri izraelitëve, saqë menjëherë u larguan prej andej e u kthyen në tokën e vet.

Kapitujt