Kapitujt

1 i Mbretërve: 20. Rrethimi i Samarisë

¹ Benadadi, mbreti i Sirisë, e mblodhi mbarë ushtrinë e vet‑ me të ishin edhe tridhjetë e dy mbretër, me kuaj e me karroca lufte. U nis kundër Samarisë dhe e rrethoi për ta pushtuar. ² Dërgoi lajmëtarë tek Akabi, mbreti i Izraelit, në qytet ³ e i tha: “Kështu thotë Benadadi: Imi është argjendi yt e ari yt, gratë e tua dhe djemtë e tu, ata më të mirët, janë të mitë”. ⁴Mbreti i Izraelit iu përgjigj: “Le të jetë ashtu siç thua ti, mbret, zotëria im! Yti jam unë me gjithçka kam”.

⁵ Por lajmëtarët u rikthyen e thanë: “Kështu thotë Benadadi: Të kam urdhëruar: ‘M’i jep argjendin tënd, arin tënd, gratë e tua e fëmijët e tu’. ⁶ Kështu pra, nesër, po në këtë orë, do t’i dërgoj shërbëtorët e mi tek ti. Ata do ta kërkojnë shtëpinë tënde e shtëpitë e shërbëtorëve të tu dhe gjithçka të gjejnë që është e çmueshme për sytë e tu, do të vënë dorë mbi të e do ta marrin”.

⁷ Mbreti i thirri të gjithë krerët e vendit dhe u tha: “Shikoni e shihni se ky do të na e bëjë të keqen, sepse dërgoi të m’i kërkojë gratë e mia, fëmijët, argjendin e arin dhe unë nuk ia mohova”. ⁸ Të gjithë krerët dhe mbarë populli i thanë: “Mos e dëgjo as mos i prano”! ⁹ Këndej, pra, iu përgjigj kasnecëve të Benadadit: “Tregoni zotërisë tim, mbretit: Gjithçka ke kërkuar nga shërbëtori yt herën e parë, do ta plotësoj; por këtë gjë nuk mund ta bëj.” Lajmëtarët u kthyen dhe i treguan. ¹⁰ Ai i nisi përsëri e tha: “Kështu e kështu e më zi ma bëfshin zotat, nëse pluhuri i Samarisë do të mjaftojë për të mbushur grushtin të gjithë njerëzit që do të vijnë me mua”! ¹¹Atëherë mbreti i Izraelit iu përgjigj: “Thoni lirisht: Të mos lëvdohet ai që e ngjesh shpatën si ai që e zhgjesh”! ¹² Benadadi, posa i dëgjoi këto fjalë ‑ ishte duke pirë me mbretërit në çadra ‑ u urdhëroi shërbëtorve të vet: “Rrethojeni qytetin”! Dhe ata e rrethuan.

Fitorja e izraelitëve

¹³ Dhe ja, një profet u afrua tek Akabi mbret e i tha: “Kështu thotë Zoti:’Do ta kesh parë patjetër gjithë këtë shumicë të madhe! Ja, pra, unë sot do të ta lëshoj në dorën tënde që ta dish se unë jam Zoti”! ¹⁴ Akabi pyeti: “Me anë të kujt”? Ai i tha: “Kështu thotë Zoti: ‘Me anë të djelmoshave të qeveritarëve të krahinave”. E pyeti: “Kush do ta fillojë luftën?” Ai iu përgjigj: “Ti”!

¹⁵ I rreshtoi djelmoshat e qeveritarëve të krahinave: ishin dyqind e tridhjetë e dy. Pas tyre rreshtoi mbarë ushtrinë e Izraelit: ishin shtatë mijë. ¹⁶ Këta dolën në mesditë ndërsa Benadadi i dehur po pinte në çadra me tridhjetë e dy mbretërit që i kishin ardhur në ndihmë. ¹⁷ Djelmoshat e qeveritarëve të krahinave dolën të parët në vijën e frontit. Benadadi kërkoi ta njoftonin. I treguan: “Disa njerëz kanë dalë prej Samarisë”.

¹⁸ Ai dha urdhër: “Si në paçin dalë për paqe, kapni gjallë, si në paçin dalë për të luftuar, kapni gjallë”.

¹⁹ Kishin dalë, pra, prej qytetit djelmoshat e qeveritarëve të krahinave, kurse ushtira vinte pas tyre. ²⁰ Secili djalosh vrau atë që i vinte përballë. Sirianëve iu dha ikja, kurse izraelitët i ndoqën. Iku gjithashtu me kalë edhe Benadadi, mbreti i Sirisë, e me të edhe kalorësit. ²¹ Doli edhe mbreti i Izraelit. Ai zuri robër kuaj e karroca dhe i shkaktoi Sirisë humbje të madhe.

Ndërkohë

²² Profeti u afrua te mbreti i Izraelit e i tha: “Të lumtë! Mos e humb guximin, por kujdes! Shqyrto e mendo mirë çfarë duhet të bësh, sepse në vitin e ardhshëm mbreti i Sirisë do të të sulmojë”!

²³ Kurse shërbëtorët e mbretit të Sirisë i thanë: “Hyji i tyre është Hyj malesh, prandaj na mundën; por ne do të luftojmë kundër tyre në rrafsh dhe do të fitojmë. ²⁴ Prandaj bëj kështu: Shkarko prej detyre të gjithë mbretërit e në vend të tyre vër prijës. ²⁵ Pastaj bashko ushtri të madhe sa ç’ka qenë ajo që humbe, aq kuaj sa ç’kanë qenë ata më parë, aq karroca lufte sa ç’ishin ato më parë, do të luftojmë kundër tyre në rrafshinë, dhe do të shohësh se do t’i mundim”. Ai i besoi këshillit të tyre dhe ashtu bëri.

Fitorja e Afekut

²⁶ Në fillim të vitit të ardhshëm, Benadadi, pra, i mblodhi sirianët dhe u ngjit në Afek për të luftuar kundër Izraelit. ²⁷ Po ashtu u bashkuan edhe bijtë e Izraelit dhe, duke marrë me vete ushqimet, u nisën kundër tyre. Izralitët ngulën fushimin përballë tyre: ishin si dy mrete të vogla dhish, kurse sirianët kishin mbuluar vendin.

²⁸ Një njeri i Hyjit u afrua te mbreti i Izraelit e i tha: “Kështu thotë Zoti: ‘Pasi sirianët thanë: Zoti është Hyji i maleve e jo edhe i rrafshinave, gjithë këtë mori të madhe do ta lëshoj në duart e tua e kështu do ta dini se unë jam Zoti”.

²⁹ Për shtatë ditë qëndruan të fushuar njëri përballë tjetrit. Të shtatën ditë plasi luftimi. Bijtë e Izraelit i vranë në një ditë njëqind mijë këmbësorë sirianë. ³⁰ Ata që në Afek mbetën gjallë, ikën në qytet, por mbi njëzet e shtatë mijë vetë që patën mbetur gjallë, u rrëzuan muret.

Iku edhe Benadadi. Hyri në qytet dhe u ndry në një dhomë të fshehtë. ³¹ Shërbëtorët e tij i thanë: “Kemi dëgjuar se mbretërit e Shtëpisë së Izraelit janë zemërdhimbshëm: t’i ngjeshim, pra, ijët me grathore, t’i vëmë litarët në qafat tona dhe të dalim para mbretit të Izraelit: ndoshta ta fal jetën”.

³² I ngjeshën rreth ijëve grathoret, i vunë rreth qafe litarët, dolën para mbretit të Izraelit dhe thanë: “Shërbëtori yt Benadadi thotë: Të lutem, ma fal jetën”! Ai iu përgjigj: “Nëse është ende gjallë, vëlla e kam”.

³³ Njerëzit hetuan një shenjë të mirë e shpejtuan ta kapin për fjale. I thanë: “Benadadin e ke vëlla”! Akabi u përgjigj: “Shkoni e silleni”! Erdhi, pra, Benadadi tek ai e ky e vuri në karrocën e vet. ³⁴ Atëherë Benadadi i tha: “Do t’i kthej qytetet që im atë ia mori babait tënd; ti hapi tregjet e tua në Damask, siç i ka pasë hapur im atë në Samari”. Akabi tha: “Atëherë me këtë kusht po të lë të shkosh”. Bëri me të besëlidhje dhe e la të shkojë.

Profeti e prozhmon Akabin

³⁵ Atëherë njëri prej bijve të profetëve me urdhër të Zotit i tha shokut të vet: “Më bjer!” Por ai nuk deshi t’i bjerë. ³⁶ Ai i tha: “Pasi s’deshe ta dëgjosh urdhrin e Zotit, ja, posa të largohesh prej meje, do të të copëtojë luani!” Posa u largua prej tij, hasi një luan dhe luani e copëtoi. ³⁷ Profeti takoi një tjetër njeri dhe i tha: “Më rrah”! Ai e rrahu dhe e plagosi. ³⁸ Profeti shkoi, i doli mbretit shul në rrugë, vuri mbi sy një lidhëse për të mos e njohur. ³⁹ Kur po kalonte mbreti, ai bërtiti e i tha mbretit: “Shërbëtori yt ka marrë pjesë në luftim personalisht, dhe ja, prej rreshtit të luftimit doli një njeri e ma dorëzoi një të ikur e më tha: ‘Ruaje këtë njeri! Në qoftë se të ikën, jeta jote do të shkojë në vend të jetës së tij ose do të paguash një talent’. ⁴⁰ Tashti, ndërsa unë, shërbëtori yt, isha i zënë me punë e po sillesha andej e këndej, ai u zhduk”. Atëherë mbreti i Izraelit iu përgjigj: “Ti vetë e caktove dënimin tënd”.

⁴¹ Ai menjëherë e hoqi lidhësen prej syve të vet dhe mbreti i Izraelit e njohu se ishte një prej profetëve. ⁴² Profeti i tha: “Kështu thotë Zoti: ‘Pasi e lëshove prej duarve të tua njeriun që e kisha ngarkuar me dënimin e vdekjes, në vend të jetës së tij do të shkojë jeta jote, e në vend të popullit të tij, populli yt”.

⁴³ Mbreti i Izraelit u kthye në Samari e shkoi në shtëpinë e vet i zymtë dhe i vranët.

Kapitujt