Kapitujt

1 i Mbretërve: 13. Dënohet lteri në Betel

¹ Dhe, ja, një njeri i Hyjit prej Judës, me urdhër të Zotit, erdhi në Betel mu atëherë kur Jeroboami kishte hipur në lter për ta djegur kemin. ² Ai, me urdhër të Zotit bërtiti kundër lterit e tha: “Lter, o lter! Kështu thotë Zoti: ‘Ja, do të lind një djalë në shtëpinë e Davidit me emrin Jozi! Ai do t’i flijojë mbi ty priftërinjtë e lartësive, që kanë flijuar mbi ty kemin dhe do të djegë mbi ty eshtra njerëzish”! ³ Njëkohësisht dha këtë shenjë duke thënë: “Dhe, ja, shenja se janë fjalët e Zotit: Ja, lteri do të çahet e hiri, që është mbi të, do të derdhe”!

⁴ Mbreti, posa dëgjoi fjalën e njeriut të Hyjit, që bërtiti kundër lterit në Betel, e shtriu dorën e vet që kishte mbi lter e tha: “Kapeni”! Porse dora e tij që e shtriu kundër atij njeriu, iu ngri dhe s’mundi ta mbledhë më. ⁵ Po edhe lteri u ça dhe u derdh hiri që ishte mbi të, sipas shenjës që njeriu i Hyjit e kishte dhënë me urdhër të Zotit.

⁶ Atëherë mbreti mori fjalën e i tha njeriut të Hyjit: “Lute Zotin, Hyjin tënd, e ndërmjetëso për mua që të mund ta mbledh dorën time”. Njeriu i Hyjit iu lut Zotit dhe dora e mbretit u kthye dhe u bë siç ishte më parë.

⁷ Atëherë mbreti i tha njeriut të Hyjit: “Eja me mua në shtëpi për bukë e do të të jap edhe dhurata”. ⁸ Por njeriu i Hyjit iu përgjigj mbretit: “Po të më jepje edhe gjysmën e shtëpisë sate, nuk do të vija me ty as s’do të haja bukë, as s’do të pija ujë në këtë vend, ⁹ sepse kështu më qe urdhëruar me fjalën e Zotit: ‘As mos ha, as mos pi ujë, as mos u kthe rrugës nëpër të cilën ke shkuar’”!

¹⁰ Shkoi, pra, një rruge tjetër e nuk u kthye nëpër atë rrugë, nëpër të cilën kishte shkuar në Betel.

Njeriu i Hyjit dhe profeti

¹¹ Në Betel jetonte një profet i moçëm. Bijtë e tij erdhën dhe i treguan gjithçka kishte bërë atë ditë në Betel njeriu i Hyjit. Ia treguan t’et edhe fjalët që ia kishte thënë mbretit. ¹² I ati i pyeti: “Nga ia mbajti”? Të bijtë ia treguan udhën së cilës shkoi njeriu i Hyjit që kishte ardhur nga Juda. ¹³ U tha ky të bijve: “Ma shiloni gomarin”! Pasi ia shiluan, hipi në gomar, ¹⁴ u nis pas njeriut të Hyjit dhe e gjeti duke ndenjur nën një terebentinë. I tha: “A mos je ti ai njeriu i Hyjit që erdhi nga Juda”? Ai iu përgjigj: “ Unë jam”. ¹⁵ Ai i tha: “Eja me mua në shtëpi për të ngrënë bukë. ”. ¹⁶ Ai iu përgjigj: “Nuk mund të kthehem as të vij me ty. Nuk do të ha bukë, as nuk do të pi ujë në këtë vend, ¹⁷ sepse kështu më është thënë me anë të fjalës së Zotit: ‘As mos ha bukë, as mos pi ujë aty; madje as mos u kthe rrugës, nëpër të cilën të kesh shkuar’”. ¹⁸ Por ai i tha: “Edhe unë jam profet si ti; tashti edhe mua një engjëll me urdhër të Zotit më tha : ‘Bëje të kthejë ai njeri në shtëpinë tënde për të ngrënë bukë e për të pirë ujë’”.

¹⁹ E gënjeu dhe e bëri të kthehej me të. Kështu hëngri bukë në shtëpinë e tij dhe piu ujë.

²⁰ Ndërsa ishin në tryezë, profetit që e bëri të kthehej, i erdhi fjala e Zotit ²¹ e profeti i bërtiti njeriut të Hyjit, që kishte ardhur nga Juda e i tha: “Kështu thotë Zoti: ‘Pasi nuk e dëgjove fjalën e Zotit e nuk e zbatove urdhrin që ta dha Zoti, Hyji yt, ²² dhe ktheve, hëngre bukë e pive ujë në vendin që Zoti të kishte urdhëruar të mos haje bukë as të mos pije ujë, kufoma jote nuk do të varroset në varrezën e të parëve të tu’”.

²³ Pasi njeriu i Hyjit hëngri bukë e piu, e shiloi për vete gomarin e profetit që e ktheu, ²⁴ u nis e shkoi. Rrugës e takoi një luan, i cili e mbyti. Kështu kufoma e tij rrinte shtrirë në rrugë. Pranë tij qëndronte gomari, po edhe luani qëndronte përskaj kufomës. ²⁵ Njerëzit që kalonin, e panë kufomën e shtrirë në udhë edhe luanin që rrinte pranë kufomës. Ata erdhën dhe e përhapën lajmin në qytet ku jetonte profeti i moshuar. ²⁶ Kur dëgjoi profeti që e kishte bërë të kthehej nga udha, tha: “Është ai njeriu i Hyjit që nuk e dëgjoi fjalën e Zotit dhe Zoti e la ndër kthetra të luanit. Luani e copëtoi dhe e mbyti, sipas fjalës së Zotit që e ka thënë për të”. ²⁷ Dhe u tha bijve të vet: “Shilomani gomarin!” Ata ia shiluan. ²⁸ Ai shkoi dhe e gjeti kufomën e tij të hedhur mes rrugës dhe gomarin e luanin që po rrinin përbri kufomës. Luani s’kishte ngrënë gjë prej kufomës as s’e kishte lënduar gomarin.

²⁹ Profeti e mori kufomën e njeriut të Hyjit, e vuri në gomar. Profeti i moshuar u kthye në qytetin ku banonte për t’i bërë gjëmën dhe për ta varrosur. ³⁰ Kufomën e tij e varrosi në varrin e vet dhe e vajtuan: “I mjeri unë, vëlla”!

³¹ Kur e varrosën, u tha bijve të vet: “ Kur të vdes unë, më varrosni edhe mua në varrin ku u varros njeriu i Hyjit: përbri eshtrave të tij vini edhe eshtrat e mi. ³² Pa farë dyshimi do të plotësohet fjala që e parafoli me urdhër të Zotit kundër lterit që është në Betel dhe kundër të gjithë tempujve të lartësirave që janë në Samari”.

³³ As pas këtyre ngjarjeve Jeroboami nuk u kthye nga rruga e vet tepër e keqe, por gjithnjë vazhdoi të bëjë priftërinj për tempujt e lartësirave njerëz të marrë thjesht prej popullit: kushdo që donte, Jeroboami i jepte pushtetin e priftërisë dhe e bënte prift lartësirash.

³⁴ Kjo gjë e bëri shtëpinë e Jeroboamit të bjerë në mëkat dhe i shkaktoi rrënimin e plotë dhe e zhduki nga faqja e dheut.

Kapitujt