Kapitujt

1 i Mbretërve: 2. Testamenti dhe vdekja e Davidit

¹ Kur iu afrua dita e vdekjes, Davidi i urdhëroi birit të vet Salomonit. I tha: ² “Unë po nisem për rrugën që do ta bëjnë të gjithë njerëzit mbi tokë. Ji i fortë dhe ji njeri! ³ Mbaji urdhërimet e Zotit, Hyjit tënd! Ec udhëve të tija! Mbaji ligjet e tija, urdhërimet e tija, porositë dhe dëshmitë ashtu siç shkruan në Ligjin e Moisiut që të të shkojë mbarë gjithçka të ndërmarrësh, kudo që të sillesh, ⁴ që Zoti ta çojë në vend fjalën që e ka folur kur m’u zotua: ‘Nëse bijtë e tu në jetën e tyre do të kujdesen që të ecin në praninë time me besnikëri me gjithë mend e zemër, mbi fronin e Izraelit do të rrijë gjithmonë njëri prej pasardhësve të tu’.

⁵ Edhe ti e di se çfarë më ka bërë mua Joabi, biri i Sarvisë, ç’u bëri dy prijësve të ushtrisë së Izraelit, Abnerit, birit të Nerit, dhe Amasës, birit të Jeterit, të cilët i vrau. E derdhi gjakun në kohë të paqes siç bëhet në luftë, dhe e njollosi me gjak lufte brezin që kishte rreth ijës së vet dhe sandalet që i kishte në këmbët e veta. ⁶ Vepro me zgjuarsi e mos lejo që thinjat e tija të zbresin në paqe në banesën e të vdekurve. ⁷ Përkundrazi, ndaj bijve të Bezelait galaadas, sillu me mirësi; le të jenë ndër ata që hanë në tryezën tënde, sepse ata m’u gjetën në ndihmë kur ikja prej vëllait tënd Absalomit. ⁸ Tek ti është Semei, biri i Gerës, beniaminas, prej Bahurimit. Ky më mallkoi me një mallkim të tmerrshëm, kur po shkoja në Mahanaim. Por, meqenëse zbriti tek Jordani për të më përshëndetur, prandaj unë iu përbetova në Zotin: ‘Unë nuk do të të vras me shpatë.’ ⁹ Por ti tani mos e lër të pandeshkuar mëkatin e tija. Ti e merr vesh vetë, se je i mençur e di si duhet të sillesh me të. Bëj të zbresin thinjat e tija në dhe me gjak”. ¹⁰ Kështu, pra, Davidi pushoi me etërit e vet dhe qe varrosur në Qytetin e Davidit. ¹¹ Mbretërimi i Davidit mbi Izraelin zgjati dyzet vjet: në Hebron mbretëroi shtatë vjet, kurse në Jerusalem tridhjetë e tri vjet.

Vdekja e Adonisë

¹² Salomoni ndenji në fronin e Davidit, babait të vet, dhe mbretëria e tij erdhi e u forcua shumë. ¹³ Adonia, biri i Hagitës, shkoi te Betsabeja, nëna e Salomonit. Ajo i tha: “A është ardhja jote me qëllim paqeje?” Ai iu përgjigj: “Me qëllim paqeje”. ¹⁴ Dhe shtoi: “Kam diçka për të të thënë”. Ajo i tha: “Fol”! Ai vazhdoi: ¹⁵ “Ti e di se mua më ka takuar mbretëria dhe se mbarë Izraeli më kishte parashikuar për mbretin e vet, por tani mbretëria më shpëtoi prej dore dhe i takoi vëllait tim, sepse i qe dhënë prej Zotit. ¹⁶ Tani s’ kam veçse një lutje të vetme tek ti; ma plotëso të lutem”. Ajo i tha: “Fol”! ¹⁷ Ai vazhdoi: “Të lutem, i thuaj mbretit Salomon ‑ ai s’ mund të të mohojë ty asgjë ‑ të ma japë për grua Abisagën sunamite”. ¹⁸ Atëherë Betsabeja i tha: “Mirë, për ty do të flas me mbretin”.

¹⁹ Shkoi, pra, Betsabeja te Salomoni mbret për të biseduar me të për Adoninë. Mbreti u ngrit në këmbë dhe i doli para, e përshëndoshi dhe u ul të rrijë mbi fronin e vet. Urdhëroi atëherë që të vihet edhe një fron tjetër për nënën e mbretit dhe ajo u ul në të djathtë të tij. ²⁰ Ajo i tha: “Kërkoj një nder të vogël prej teje, mos ma moho”. Mbreti iu përgjigj: “Kërko, nëna ime, se s’ ka hije të mos ta dëgjoj kërkesën”. ²¹ Ajo i tha: “A bën t’i jepet për grua Adonisë, vëllait tënd, Abisaga sunamite”? ²² Mbreti Salomon iu përgjigj nënës së vet e i tha: “Pse e kërkon për Adoninë Abisagën sunamite? Kërkoje për të edhe mbretërinë! Pse a nuk e di ti se ai është vëllai im më i madh dhe e përkrah prifti Abiatar dhe Joabi, biri i Sarvisë?”. ²³ Atëherë u përbetua Salomoni mbret në Zotin e tha: “More kështu e kështu ma bëftë Zoti mua e edhe më zi, nëse Adonia nuk e ka folur këtë fjalë sot në dëm të jetës së vet! ²⁴ Pasha Zotin e gjallë, që më ka përforcuar dhe më ka vendosur mbi fronin e tim eti, Davidit, dhe që më ka dhënë të hyj në radhën mbretërore, ashtu sikurse ai vetë ka thënë: mu sot Adonia do të vritet”!

²⁵ Dhe Salomoni mbret dërgoi Banajën, birin e Jojadës.

Ky e goditi dhe Adonia vdiq.

Fati i Abiatarit dhe i Joabit

²⁶ Priftit Abiatar mbreti i urdhëroi: “Shko në pronën tënde në Anatot. E ke merituar vdekjen, por sot nuk po të vras, sepse e ke bartur Arkën e Zotit Hyj në praninë e babait tim Davidit dhe pse i ke duruar të gjitha të vështirat që i ka hequr edhe im atë”. ²⁷ Kështu Salomoni përjashtoi Abiatarin prej priftërisë së Zotit që të shkonte në vend fjala e Zotit, të cilën e tha për shtëpinë e Heliut në Silo.

²⁸ Lajmi i shkoi në vesh Joabit. Joabi kishte marrë anën e Adonisë, megjithëse nuk e kishte përkrahur Absalomin. Atëherë iku në Tendën e Zotit dhe u kap për brirë të lterit. ²⁹ E lajmëruan mbretin Salomon se Joabi kishte ikur në Tendën e Zotit dhe se ishte përbri lterit. Salomoni e dërgoi Banajën, birin e Jojadës e i urdhëroi: “Shko e vritie”! ³⁰ Banaja shkoi në Tendën e Zotit e i tha: “Kështu thotë mbreti: ‘Dil jashtë’”! Ai u përgjigj: “S’dal jashtë, por do të vdes këtu”! Banaja i çoi mbretit fjalën e i tha: “Kështu foli Joabi dhe kështu m’u përgjigj”. ³¹ Mbreti i urdhëroi: “Bëj siç ka thënë: vritie e varrose. Kështu do ta heqësh prej meje e prej shtëpisë së tim eti gjakun e pafajshëm që ka derdhur Joabi. ³² Zoti do të bëjë që gjaku i tij të bjerë mbi kokën e tij, sepse i ka vrarë dy njerëz të pafajshëm më të mirë se ai vetë; i preu me shpatë pa dijen e babait tim Davidit: Abnerin, birin e Nerit, prijësin e ushtrisë së Izraelit, dhe Amasën, birin e Jeterit, prijësin e ushtrisë së Judës. ³³ Gjaku i tyre le të bjerë mbi kokën e Joabit dhe në kokën e pasardhësve të tij për amshim, kurse mbi Davidin, mbi trashëgiminë e tij, mbi shtëpinë mbretërore e mbi fronin e tij rëntë prej Zotit paqja e përhershme”.

³⁴ Kështu Banaja, biri i Jojadës, shkoi, iu sul dhe e vrau.

Joabi u varros në shtëpinë e vet në shkretëtirë. ³⁵ Në vend të tij mbreti prijës të ushtrisë e bëri Banajën, birin e Jojadës, e në vend të Abiatarit për prift vuri Sadokun.

Padëgjesa dhe vdekja e Semeit

³⁶ Mbreti çoi dhe e thirri edhe Semein dhe i tha: “Ndërto për vete një shtëpi në Jerusalem dhe bano në të. Mos dil prej saj për të shkuar andej e këndej. ³⁷ Atë ditë që të dalësh e ta kalosh përruan Cedron, dije mirë se do të vritesh: gjaku yt do të bjerë mbi kokën tënde”! ³⁸ Semei iu përgjigj mbretit: “Urdhër me vend! Siç urdhëron zotëria im mbreti, ashtu do të bëjë shërbëtori yt”. Dhe Semei jetoi një kohë të gjatë në Jerusalem.

³⁹ Pas tre vjetësh ndodhi që dy shërbëtorë të Semeit të iknin tek Akisi, biri i Maakës, mbreti i Getit. E lajmëruan Semein se shërbëtorët e tij ishin në Get. ⁴⁰ Atëherë Semei u çua, e shaloi gomarin dhe shkoi në Get tek Akisi për t’i kërkuar skllevërit e vet dhe i mori prej Getit.

⁴¹ E njoftuan Salomonin se Semei kishte shkuar nga Jerusalemi në Get dhe se ishte kthyer. ⁴² Çoi dhe e thirri e i tha: “A nuk ta kam qitur për dëshmitar Zotin e nuk të kam njoftuar me kohë: ‘Atë ditë që të dalësh e të shkosh andej e këndej, dije se do të vritesh’? E ti m’u përgjigje: ‘Urdhër me vend: e kam marrë vesh.’ ⁴³ Pse nuk e mbajte përbetimin që i bëre Zotit dhe urdhrin që të kam dhënë”? ⁴⁴ Mbreti pastaj i tha Semeit: “Ti i di mirë dhe s’ke pasur si t’i harrosh të gjitha të këqijat që i ke bërë tim eti, Davidit; Zoti po e kthen të keqen tënde mbi kokën tënde. ⁴⁵ Kurse Salomoni mbret do të jetë i bekuar dhe froni i Davidit do të jetë i qëndrueshëm për amshim para Zotit”.

⁴⁶ Kështu mbreti i dha urdhër Banajës, birit të Jojadës. Ky doli, e goditi dhe Semei vdiq.

Kështu mbretëria vinte e bëhej përherë e më e fortë në dorën e Salomonit.

Kapitujt