Kapitujt

1 i Mbretërve: 1. Pleqëria e Davidit dhe fitmet e Adonisë

¹ Mbreti David ishte plakur dhe kishte kaluar në moshë shumë të thellë: megjithëse mbulohej trashë, nuk mund të nxehej. ² Shërbëtorët e tij i thanë: “Le të kërkohet për Zotërinë tonë, mbretin, një vajzë e re virgjër që të qëndrojë me mbretin, të kujdeset për të: le të flejë në gjiun tënd e do ta nxehë zotërinë tonë, mbretin”. ³ Kështu pra, kërkuan në mbarë tokën e Izraelit një vajzë të bukur, e gjetën Abisagën sunamite dhe e prunë te mbreti. ⁴ Vajza ishte vërtet shumë e bukur e kujdesej për mbretin dhe i shërbente. Por mbreti nuk e njohu.

⁵ Tashti Adonia, biri i Hagitës, çoi kokën e thoshte: “Unë do të mbretëroj”! Fitoi karrocë e kuaj dhe pesëdhjetë burra që shkonin para tij. ⁶ Dhe i ati asnjëherë nuk e qortoi e nuk i tha: “Pse po bën ashtu”? Edhe ky ishte shumë i pashëm dhe kishte lindur pas Absalomit. ⁷ Ishte marrë vesh me Joabin, birin e Sarvisë, dhe me Abiatarin prift, të cilët e përkrahnin Adoninë. ⁸ Kurse Sadoku prift, Benaja, biri i Jojadës, Natani profet, Semei, Rei dhe trimat e zgjedhur të rojës trupore të Davidit nuk ishin me Adoninë. ⁹ Një ditë Adonia flijoi dele e viça të majmë te guri Zohelet, që është afër burimit Rogel, i grishi të gjithë vëllezërit e vet, bijtë e mbretit, dhe të gjithë burrat e Judës që ishin në shërbim të mbretit, ¹⁰ por nuk thirri Natanin profet, Banajën, as disa prej trimave, as Salomonin, vëllanë e vet.

Fitmet e Natanit e të Betsabesë

¹¹ Atëherë Natani i tha Betsabesë, nënës së Salomonit: “A nuk dëgjove se u bë mbret Adonia, biri i Hagitës, dhe zotëria ynë Davidi nuk e di. ¹² Tashti eja të të këshilloj si ta shpëtosh jetën tënde dhe jetën e djalit tënd Salomonit. ¹³ Shko e paraqitu te Davidi mbret dhe thuaj: ‘Zotëri mbret, a nuk m’u përbetove mua, shërbëtores sate, e nuk më the: ‘Salomoni, biri yt, do të mbretërojë pas meje dhe ai do të rrijë në fronin tim’? Pse atëherë po mbretëron Adonia? ¹⁴ Dhe ndërkohë që ti ende do të jesh duke folur me mbretin, pas teje do të vij unë dhe do t’i vërtetoj fjalët e tua”.

¹⁵ Kështu, pra, Betsabeja hyri në dhomë te mbreti. Mbreti vërtet ishte plakur shumë dhe Abisaga sunamite i shërbente. ¹⁶ Betsabeja u përkul dhe ra përmbys para mbretit. Mbreti i tha: “Çka do”? ¹⁷ Ajo iu përgjigj: “Imzot! Ti iu përbetove në Zotin, Hyjin tënd, shërbëtores sate e the: ‘Salomoni, yt bir, do të mbretërojë pas meje dhe ai do të rrijë në fronin tim.’ ¹⁸ Por, ja, tani po mbretëron Adonia e ti, o mbreti im, nuk e di. ¹⁹ Ai preu qe, viça të majmë, dele të shumta dhe i grishi të gjithë bijtë e mbretit si dhe Abiatarin prift dhe Joabin, kryetarin e ushtrisë, por nuk e thirri Salomonin, shërbëtorin tënd. ²⁰ Megjithëkëtë, imzot mbret, në ty i ka ngulur sytë e vet mbarë Izraeli që t’i dëftosh cili duhet të rrijë në fronin tënd, pas teje, imzot mbret! ^2l Sepse, përndryshe, kur imzot mbreti të ketë pushuar përbri etërve të vet, unë dhe im bir Salomoni do të jemi fajtorë”.

²² Ajo ende po fliste me mbretin, dhe ja, ia behu Natani profet. ²³ I lajmëruan mbretit e i thanë: “Këtu është Natani profet”. Pasi hyri te mbreti dhe pasi e nderoi duke u përkulur deri në tokë, ²⁴ Natani i tha: “Imzot mbret, vallë ti paske urdhëruar: ‘Adonia le të mbretërojë pas meje dhe ai le të rrijë mbi fronin tim’? ²⁵ Sepse ai sot zbriti dhe flijoi gjedhë, bagëti të majme e shumë desh. Thirri edhe të gjithë bijtë e mbretit, prijësit e ushtrisë, madje edhe priftin Abiatar dhe ata, duke ngrënë e duke pirë para tij, po bërtasin: ‘Rroftë mbreti Adoni’! ²⁶ Porse mua, shërbëtorin tënd, dhe Sadokun prift, Banajën, birin e Jojadës, dhe Salomonin, shërbëtorin tënd, nuk na thirri. ²⁷ A mos e ka dhënë këtë urdhër imzot mbreti e nuk më dëftove mua, shërbëtorit tënd, se cili do të rrijë mbi fronin e zotërisë tim mbretit pas tij”

Salomoni shënohet prej Davidit dhe shugurohet mbret

²⁸ Atëherë u përgjigj Davidi mbret: “Thirreni Bersabenë të vijë këtu tek unë!” Ajo hyri te mbreti dhe qëndroi para mbretit. ²⁹ E mbreti u përbetua e tha: “Pasha Zotin e gjallë që e shpëtoi jetën time prej çdo ngushtimi, ³⁰ se, sikurse të jam përbetuar në Zotin, Hyjin e Izraelit, kur të kam thënë: ‘Salomoni, biri yt, do të mbretërojë pas meje dhe se ai do të rrijë mbi fronin tim, në vend tim, sot do të bëj ashtu” !

³¹ Atëherë Betsabeja u përkul me fytyrë përdhe, i dha nderim mbretit David dhe tha: “Rroftë imzot mbreti për amshim” !

³² Atëherë Davidi mbret shtoi: “M’i thirrni këtu Sadokun prift, Natanin profet dhe Banajën, birin e Jojadës”.

Kur hynë ata te mbreti, ³³ mbreti u tha: “Merrni shërbëtorët e zotërisë suaj me vete; Salomonin, tim bir, vëreni në mushkën time dhe çojeni në Gihon, ³⁴ atje Sadoku prift dhe Natani profet le ta shugurojnë për mbret mbi Izraelin, bjeruni borive dhe shpalleni: ‘Rroftë Salomoni mbret’ ! ³⁵ Pastaj ngjituni këtu me të, le të vijë e le të rrijë mbi fronin tim dhe ai le të sundojë në vendin tim. Unë dua që ai të jetë prijësi i Izraelit e i Judës”!

³⁶ Benaja, biri i Jojadës, iu përgjigj mbretit e tha: “Amen! Kështu vendostë edhe Zoti, Hyji i zotërisë tim, mbretit. ³⁷ Siç qe Zoti me zotërinë tim mbretin, po ashtu qoftë edhe me Salomonin dhe e lartësoftë fronin e tij edhe më tepër se fronin e zotërisë tim Davidit mbret”!

³⁸ Zbriti, pra, Sadoku prift, Natani profet e Benaja, biri i Jojadës, e me ta edhe keretët e feletët; Salomonin e vunë mbi mushkën e Davidit mbret dhe e çuan në Gihon. ³⁹ Sadoku prift e mori bririn e vajit prej Tendës dhe e leu Salomonin. Pastaj i ranë borisë dhe mbarë populli brohoriti: “Rroftë Salomoni mbret”! ⁴⁰ Mbarë populli u ngjit pas tij duke u rënë fyejve dhe duke brohoritur me gëzim të madh: ushtoi mbarë vendi prej brohoritjeve të tyre.

Frika e Adonisë

⁴¹ Dëgjoi për këtë Adonia dhe të gjithë ata që kishin qenë grishur prej tij. Sa kishte marrë fund gostia. Edhe Joabi, kur e dëgjoi zërin e borisë, tha: “Ç’do të thotë kjo zhurmë e qytetit të zhurmitur”? ⁴² Ndërsa ai ende po fliste, ia behu Jonatani, biri i priftit Abiatar. Adonia i tha: “Hyr, sepse ti je burrë i mirë dhe sjell lajme të mira”.

⁴³ Por Adonisë Jonatani iu përgjigj: “Assesi! Sepse zotëria ynë, mbreti David, e bëri Salo‑ monin mbret. ⁴⁴ Dërgoi me të priftin Sadok, Natanin profet, Banajën, birin e Jojadës, keretët e feletët dhe e vunë mbi mushkën e mbretit. ⁴⁵ Sadoku prift e Natani profet në Gihon e shuguruan për mbret. Prej andej u ngritën plot gëzim dhe qyteti ushtoi prej poteres: kjo është zhurma që dëgjuat. ⁴⁶ Salomoni u ul në fronin e mbretërisë. ⁴⁷ Hynë edhe shërbëtorët e mbretit dhe e bekuan zotërinë tonë mbretin David e i thanë: ‘Hyji e bëftë edhe më të madh emrin e Salomonit se emri yt dhe fronin e tij e bëftë më të madhërishëm se troni yt’! Dhe mbreti u përkul në shenjë nderimi mbi shtratin e vet. ⁴⁸ Madje ai tha kështu: ‘ Qoftë bekuar Zoti, Hyji i Izraelit, që e dha sot atë që rri mbi fronin tim dhe që e panë sytë e mi’”.

⁴⁹ I kapi, pra, frikë e madhe dhe u ngritën të gjithë ata që kishin qenë të grishur prej Adonisë, dhe secili shkoi në punë të vet. ⁵⁰ Po edhe Adonia, prej frikës së Salomonit, u çua e shkoi dhe u kap për brirë të lterit.

⁵¹ E lajmëruan Salomonin dhe i thanë: “Ja, Adonia, prej frikës së Salomonit mbret, i ka kapur brirët e lterit e thotë: ‘Le të më betohet sot Salomoni mbret se nuk do ta presë me shpatë shërbëtorin e vet’”. ⁵² Salomoni u përgjigj: “Nëse do të sillet si burrë i ndershëm, asnjë fije floku nuk do t’i bjerë mbi tokë prej kokës së tij; por, në qoftë se në të do të gjendet ndonjë synim i keq, do të vdesë”.

⁵³ Atëherë Salomoni mbret dërgoi njerëzit që e larguan prej lterit. Ai erdhi te Salomoni dhe iu përkul mbretit në shenjë nderimi. Salomoni i tha: “Shko në shtëpinë tënde”.

Kapitujt