Kapitujt

Danieli: 10. Vegimi i njeriut të veshur me petk liri

¹ Në vitin e tretë të Cirit, mbretit të persianëve, Danielit të mbiquajtur Baltazar, i qe zbuluar një fjalë: fjalë e vërtetë, luftë e madhe. Ai e mori vesh fjalën, kuptimi i qe dhënë në vegim.

² Ndër ato ditë, unë, Danieli po bëja një agjërim tri javësh: ³ nuk hëngra ushqime të shijshme, mish as verë nuk shtieva në gojën time, por as me erëra të mira nuk u lyeva derisa morën fund këto tri javë ditë.

⁴ Të njëzetekatërtën ditë të muajit të parë, ndodhesha në brigjet e lumit të madh, Tigrit. ⁵ I çova sytë për të shikuar, dhe ja, pashë një njeri të veshur me petka të linjta, të ngjeshur ijësh me brez prej ari të Ofirit. ⁶ Trupi i tij i përngjante krizolitit, fytyra e tij porsi rrufeja e sytë e tij porsi vravashka e ndezur flakë, krahët e këmbët e tij porsi dukja e bronzit të skuqur e zëri i të folurit të tij porsi zëri i shumicës.

⁷ Vetëm unë Danieli e vrojtoja këtë vegim. Njerëzit që ndodheshin me mua, nuk e panë këtë vegim, por i pushtoi një tmerr i madh dhe ikën për t’u fshehur. ⁸ Unë mbeta vetëm dhe po e vrojtoja këtë pamje të madhërueshme. Pikë fuqie s’më mbeti, deri edhe fytyra m’u zbeh, u shemtova e mbeta pa fuqi fare.

Dukja e engjëllit

⁹ E dëgjova zërin e fjalëve të tij. Duke dëgjuar zërin e fjalëve të tij u paka e rashë me fytyrë përdhe: fytyra m’u ngjesh përdhe. ¹⁰ Dhe ja, një dorë më preku e më ndreqi në gjunjë e mbi shuplakat e duarve të mia. ¹¹ Atëherë më tha: “Daniel, njeri tejet i dashur, vëru vesh fjalëve që do t’i them! Çohu në këmbë të tua, sepse, ja, jam i dërguar te ti.” Kur m’i tha këto fjalë, u çova në këmbë e dridhesha. ¹² Ai vazhdoi e më tha: “Daniel, mos u tremb, sepse që prej ditës së parë kur bëre çmos që të kuptosh duke e përvujtëruar vetveten para Hyjit tënd, u vështruan fjalët e tua dhe unë erdha në saje të fjalëve të tua. ¹³ Princi i mbretërisë persiane më kundërshtoi njëzet e një ditë; por, ja, më erdhi në ndihmë Mikaeli, njëri nga prijësit e parë; unë mbeta aty pranë mbretit të persianëve. ¹⁴ Por erdha të të mësoj çfarë do t’i ndodhë popullit tënd në ditët e fundit, sepse është edhe një vegim për ato ditë.”

Engjëlli i jep guxim Danielit

¹⁵ Ndërsa po m’i fliste këto fjalë, rashë me fytyrë përdhe e heshta. ¹⁶ Dhe, ja, dikush me fytyrë si njeri, i preku buzët e mia. Unë nisa të flas e i thashë atij që më qëndronte përballë: “Imzot, ky vegim po më zë ngushtë e fije trimërie nuk më mbeti. ¹⁷ E si atëherë do të mund të bisedojë një shërbëtor i Imzotit sikurse unë, me Zotërinë tim? Në mua s’ka mbetur asnjë shkëndijë trimërie dhe mbeta pa frymë.” ¹⁸ Atëherë përsëri ai që dukej si njeri më preku e ma përtëriu fuqinë. ¹⁹ Më tha: “Mos u tremb, njeri tejet i dashur! Paqja me ty! Merr fuqi! Ji i fortë!” Ndërsa po fliste me mua, mora zemër e thashë: “Fol, Imzot, sepse më trimërove!”

Lajmërimi profetik

²⁰ Tha: “A e di pse kam ardhur te ti? Tani do të kthehem për të luftuar me princin e Persisë. Posa të kem kryer, do të vijë princi i Greqisë. ²¹ Përnjëmend do të të lajmëroj çfarë shkruan në Librin e së vërtetës. Askush nuk më ndihmon kundër këtyre përveç Mikaelit, princit tuaj.

Kapitujt