Kapitujt

Danieli: 6. Smira e satrapëve

¹ Dariu medas e mori mbretërinë në moshën gjashtëdhjetedyvjeçe.

DANIELI NË SHPELLËN E LUANËVE

Smira e satrapëve

² I pëlqeu Dariut të caktojë njëqind e njëzet satrapë mbi mbretërinë e vet për të gjitha krahinat e mbretërisë së vet. ³ Mbi ta caktoi tre prijës. Ndër ta njëri ishte Danieli. Këtyre satrapët duhet t’u jepnin llogari që të mos ia mërzitnin mbretit. ⁴ Por Danieli i tejkalonte të gjithë prijësit e satrapët në gjithçka, sepse kishte shpirtin e Hyjit të jashtëzakonshëm, kështu që mbreti mendonte ta caktonte mbi mbarë mbretërinë. ⁵ Atëherë prijësit dhe satrapët kërkonin të gjenin ndonjë rast kundër Danielit në lidhje me mbarështimin e zyrës shtetërore, por nuk mundën të gjejnë asnjë shkak as dyshim, sepse ishte besnik e në të s’gjendej as faj as pakujdesi . ⁶ Prandaj, këta njerëz thanë: “Këtij Danieli s’mund t’i gjejmë faj, veç nëse i gjejmë ndonjë gjë kundër tij në lidhje me besimin e Hyjit të tij.”

⁷ Atëherë prijësit e satrapët u bashkuan te mbreti e i thanë kështu: “Rrofsh sa malet, o mbreti Dari! ⁸ Të gjithë prijësit e mbretërisë, paria, satrapët, bujarët e gjyqëtarët janë të mendimit që të shpallet një urdhëresë e fortë e mbretit, kështu që kushdo të bëjë ndonjë lutje brenda tridhjetë ditëve ndonjë zoti ose njeriu, përjashta teje, o mbret, të flaket në shpellën e luanëve. ⁹ Prandaj, o mbret, forcoje vendimin e nënshkruaje urdhëresën që të mos mund të shndërrohet sipas ligjeve të medëve e të persianëve që nuk mund të ndryshohen.”

¹⁰ Kështu mbreti Dari e nënshkroi urdhëresën e ndalimit.

Lutja e Danielit

¹¹ Si e mori vesh Danieli se urdhëresa ishte nënshkruar, hyri në shtëpinë e vet e, me dritare të hapura në dhomën e vet që shikonin drejt Jerusalemit, në tri kohët e ditës binte në gjunjë, e adhuronte falënderonte Hyjin e vet, ashtu siç e kishte pasur zakon të vepronte edhe më parë.

¹² Atëherë këta njerëz shkuan dhe e gjetën Danielin duke iu lutur e duke iu përlutur Hyjit të vet. ¹³ U çuan e shkuan dhe i thanë mbretit lidhur me urdhëresën: “O mbret, a nuk e nënshkrove ti urdhëresën se çdo njeri që t’i lutet brenda tridhjetë ditëve ndonjë hyji ose njeriu përjashta teje, o mbret, do të hidhet në shpellën e luanëve?” Mbreti u përgjigj: “Po, është e vërtetë! E urdhëresa sipas ligjit të medëve e të persianëve, është e pashndërrueshme!” ¹⁴ Atëherë ata thanë para mbretit: “Danieli, ai i shpërnguluri nga Juda, nuk shqetësohet për ty, o mbret, as për urdhëresën që ti e dhe, por çdo ditë në tri kohët e ditës, i bën lutjet e veta.”

¹⁵ Kur mbreti e dëgjoi këtë fjalë, u prish fort, në zemrën e vet mendoi ta shpëtojë. Deri në perëndimin e diellit u mundua ta shpëtojë. ¹⁶ Por ata njerëz u bashkuan përsëri te mbreti e i thanë: “Mos harro, o mbret, se sipas ligjit të medëve e të persianëve, asnjë ndalesë ose urdhëresë e mbretit që ai e vendosi, s’ka leje të mos zbatohet!”

Danieli i hedhur luanëve

¹⁷ Atëherë mbreti dha urdhër të merret Danieli e të hidhet në shpellën e luanëve. Mbreti i tha Danielit: “Hyji yt, që ti e nderon gjithmonë, ai të shpëtoftë!” ¹⁸ Sollën një gur dhe e vunë në grykën e shpellës. Mbreti e vulosi me unazën e vet dhe me vulën e bujarëve të vet, që asgjë të mos mund të ndryshohej lidhur me Danielin. ¹⁹ Mbreti u kthye në pallatin e vet. Natën e kaloi pa ngrënë dhe as nuk i sollën ushqime. Për më tepër edhe gjumi i treti.

²⁰ Të nesërmen në mëngjes, mbreti mëkoi herët fort dhe me nxitim shkoi te shpella e luanëve. ²¹ Si iu afrua shpellës, me një zë të përvajshëm e thirri Danielin e i tha: “O Daniel, shërbëtori i Hyjit të gjallë, Hyji yt, të cilit ti i shërben gjithmonë, vallë a do të ketë mundur të të shpëtojë prej luanëve?” ²² Danieli iu përgjigj mbretit e i tha: “Rrofsh sa malet, o mbret! ²³ Hyji im dërgoi engjëllin e vet e ua mbylli gojët luanëve. Nuk ma bënë asnjë të keqe, sepse u gjend para Tij se jam i drejtë. Por as para teje, o mbret, nuk bëra asnjë faj.”

²⁴ Mbreti mbeti tejet i kënaqur për këtë gjë dhe urdhëroi të nxirret Danieli nga shpella. Danieli qe nxjerrë nga shpella e në të nuk u gjet asnjë lëndim, sepse i besoi Hyjit të vet. ²⁵ Mbreti atëherë urdhëroi dhe u sollën ata njerëz që e kishin paditur Danielin, dhe qenë hedhur në shpellën e luanëve ata, bijtë e tyre e gratë e tyre e as nuk arritën deri në truallin e shpellës pa i pasë pushtuar luanët dhe ua coptuan të gjithë eshtrat e tyre.

Dëshmimi i besimit dhënë prej mbretit

²⁶ Atëherë mbreti Dari u shkroi të gjithë popujve, fiseve e gjuhëve që banojnë mbi mbarë tokën: “Paçi paqe me mbushullim! ²⁷ Kam dhënë urdhër që në mbarë mbretërinë time, ku unë sundoj, le të dridhen e le ta druajnë Hyjin e Danielit:

sepse Ai është Hyji i gjallë,

ai është i amshueshëm!

Mbretëria e tij nuk do të ketë mbarim,

sundimi i tij deri në amshim!

²⁸ Ai është çlirues e shëlbues,

që bën shenja e mrekulli

në qiell e mbi tokë!

Ai e shpëtoi Danielin

prej çaponjve të luanëve.”

²⁹ Danieli përparoi në gjithçka gjatë sundimit të Dariut e të sundimit të Cirit persian.

Kapitujt