Kapitujt

Danieli: 4. Nabukodonozori tregon ëndrrën e vet

4

¹ Unë Nabukodonozori jetoja në qetësi në shtëpinë time e lulëzoja në pallatin tim, ² dhe ja, pashë një ëndërr që ma futi frikën deri në palcë. Mendimet që më vinin në shtrat e përsiatjet që më përbluante truri, më shqetësuan. ³ Urdhërova: le të më sillen të gjithë dijetarët e Babilonisë për të ma shtjelluar ëndrrën. ⁴ Atëherë erdhën dijetarë, magjistarë, kaldenj, shtjellues shenjash. Unë ua tregova ëndrrën, por ata s’ditën të ma japin shtjellimin. ⁵ Atëherë erdhi para meje Danieli, i cili quhet Baltazar me emër të hyjit tim. Ky ka në vetvete shpirtin e zotave të shenjtë. Unë ia tregova ëndrrën time:

⁶ “Baltazar, prijësi i dijetarëve! Unë e di se në vetvete ke shpirtin e zotave të shenjtë dhe se asnjë fshehtësi s’është e vështirë për ty: ja vegimet që kam pasur në ëndërr: ma shtjello. ⁷ Vegimet që më kaluan nëpër tru, ndërsa isha në shtrat, janë këto:

Shikoja, dhe ja, një pemë në mes të tokës,

lartësia e saj shumë e madhe!

⁸ Pemë e madhe dhe e fortë,

me majë e prekte qiellin!

Mund të shihej nga skajet e tokës!

⁹ Gjethet e saj një bukuri,

e mbushur me fruta garguri:

ushqim në të kish’ për gjithkënd!

Kafshët e egra nën të banonin,

në gema të saj shpendët e qiellit,

çdo gjallesë prej saj ushqehej?

¹⁰ Ndërsa në shtrat nëpër kokën time

po valonin këto vegime,

kur, ja, roja

prej qiellit zbriti e një shenjt,

¹¹ klithi me të madhe:

‘Priteni pemën, shkurtoni gemat,

hiqjani gjethet, tretjani frutat!

të ikin kafshët prej poshtë saj,

prej gemave shpendët t’i zhduken!

¹² Në dhe lërjani me rrënjë trupin,

në vargje të hekurt, të bronztë,

në barin e tokës!

Le ta lagë vesa e qiellit,

pjesë të përbashkët me kafshët e egra

le ta ketë barin e tokës!

¹³ T’i ndërrohet zemra e njeriut,

t’i jepet zemër bagëtish!

Le të kalojnë mbi të shtatë kohë!

¹⁴ Këtë vendim e morën Rojtarët,

kërkesë kjo me urdhër të shenjtërve

që ta dijë gjithkush i gjallë

se përmbi mbretërinë njerëzore

mbretëron i Tejetlarti:

i jep mbretërinë atij që do,

më të voglin në kokë ia vë!’

¹⁵ Kjo është ëndrra që e pa mbreti Nabukodonozor. Ti, pra, o Baltazar, ma shtjello, sepse asnjë prej të gjithë dijetarëve të mbretërisë sime nuk është në gjendje të ma japë shtjellimin. Ti mundesh, sepse në ty është shpirti i zotave të shenjtë.”

Danieli e shtjellon ëndrrën

¹⁶ Atëherë Danieli, i mbiquajtur Baltazar, mbeti për ca kohë i shtanguar dhe i trazuar nga mendimet e veta. Mbreti mori fjalën e tha: “Baltazar, mos lejo të të marrë mendsh ëndrra dhe shtjellimi i saj!” Baltazari u përgjigj: “Imzot, ëndrra jote u rëntë armiqve të tu e shpjegimi i saj mbi kundërshtarët e tu! ¹⁷ Pema që e pe të lartë e të fortë, lartësia e së cilës prekte qiellin e që shihej në çdo skaj të tokës, ¹⁸ gemat e së cilës ishin shumë të bukur, frutat e së cilës me shumicë, që në të kishte ushqim për gjithkënd, nën të cilën banonin egërsirat e fushës, në gemat e së cilës banonin shpendët e qiellit, ¹⁹ je ti, o mbret, që u bëre i madhërueshëm e tejet i pushtetshëm, madhëria jote u rrit e arriti deri në qiell e pushteti yt deri në skajet e tokës. ²⁰ Kurse ajo që pa mbreti se një rojtar e një shenjt zbriti prej qiellit e tha: ‘Prejeni pemën dhe copëtojeni, porse trungun e rrënjëve të saj lërëni në dhe e në pranga të hekurta e të bronzta, në barin e tokës e le të lahet nga vesa e qiellit e pjesën le ta ketë me kafshët e egra derisa të kenë kaluar mbi të shtatë kohë’, ²¹ ja ç’shtjellim ka, o mbret, vendimi i të Tejetlartit që do të zbatohet mbi zotërinë tim, mbretin: ²² do të të dëbojnë prej njerëzve, do të banosh me egërsirat e malit, do të hash bar porsi lopët dhe do të lagesh nga vesa e qiellit;

shtatë kohë do të kalojnë mbi ty

derisa ta kesh kuptuar

se i Tejetlarti ka pushtet

mbi mbretërinë e njerëzve,

dhe se ia jep atij kujt Ai do.

²³ Lidhur me sa urdhëroi të lihet trungu i rrënjëve të saj, d. m. th. të pemës, mbretëria jote për ty do të mbesë, pasi ta kesh pranuar pushtetin e Qiellit. ²⁴ Prandaj, o mbret, le të të pëlqejë këshilla ime: shpërbleji mëkatet e tua me lëmoshë e paudhësitë e tua me mëshirë ndaj skamnorëve: kështu do të gëzosh mirëqenie të gjatë.”

Ëndrra sendërtohet

²⁵ Të gjitha këto shkuan në vend mbi mbretin Nabukodonozor.

²⁶ Pasi kaluan dymbëdhjetë muaj, ndërsa po shëtiste në pallatin e mbretërisë së Babilonisë, ²⁷ mbreti tha: “Vallë a s’është kjo Babilonia e madhe, që unë e ndërtova për kryeqytet të mbretërisë me fuqinë e forcës sime e me lavdinë e madhërisë sime?” ²⁸ Ndërsa ende fjala ishte në gojën e mbretit, jehoi një zë prej qiellit: “Ty po të them, o mbreti Nabukodonozor, u hoq prej teje mbretërimi yt! ²⁹ Do të të dëbojnë prej mesit të njerëzve e ti do të banosh me kafshë të egra: sanë do të hash porsi kau. Mbi ty do të shndërrohen shtatë kohë derisa ta dish se i Tejetlarti zotëron mbi mbretërinë e njerëzve dhe se ia jep atij kujt Ai do.”

³⁰ Po në atë moment u plotësua fjala mbi Nabukodonozorin: qe dëbuar nga mesi i njerëzve, hëngri bar posi lopët, trupi i tij u lag nga vesa e qiellit, flokët iu rritën e iu bënë porsi puplat e shqiponjës e thonjtë e tij si kthetrat e shpendëve.

Nabukodonozori shërohet

³¹ “Kështu, kur morën fund ditët e caktuara, unë, Nabukodonozori, i lartësova sytë e mi kah qielli, atëherë m’u kthyen mendtë

atëherë e bekova të Tejetlartin,

e lëvdova dhe e madhërova të Gjallin e përhershëm,

sepse pushteti i Tij pushtet i amshueshëm,

mbretëria e tij brezni më brezni!

³² Të gjithë banorët e tokës

para tij janë asgjë.

Ai vepron sipas dëshirës së vet

me ushtrinë qiellore

e me banuesit e tokës,

pushtetit të tij kush s’mund t’i bëjë ballë

as s’mund t’i thotë: ‘Ç’po bën?’

³³ Po në atë moment m’u kthyen mendtë dhe, në nder të mbretërisë sime m’u kthyen madhëria dhe shkëlqimi; këshilltarët e oborrtarët e mi më kërkuan dhe qeshë vënë në mbretërinë time dhe madhëria ime u rrit edhe më tepër. ³⁴ Tani pra, unë, Nabukodonozori e lavdëroj, e madhëroj dhe i jap lavdi Mbretit Qiellor:

të gjitha veprat e tij janë e vërtetë,

të gjitha udhët e tij janë drejtësi,

Ai mund t’i përulë

ata që ecin me krenari!”

Kapitujt