Kapitujt

Danieli: 3. Nabukodonozori ngre një trupore ari

¹ Mbreti Nabukodonozor punoi një trupore ari të lartë gjashtëdhjete kute e të gjerë gjashtë kute. E vendosi në rrafshin e Durës, në krahinën e Babilonisë. ² Mbreti Nabukodonozor ftoi të bashkohen satrapët, udhëheqësit, gjyqtarët, prijësit, bujarët, qeveritarët e të gjithë princat e krahinave për të marrë pjesë në përurimin e trupores që mbreti Nabukodonozor kishte dhënë të punohej.

³ Atëherë u bashkuan satrapët, udhëheqësit, gjyqtarët, prijësit, bujarët e paranikët, që ishin në zyrat e larta, si dhe të gjithë prijësit e krahinave në përurimin e trupores që e kishte ndërtuar mbreti Nabukodonozor. Qëndronin para trupores që e kishte ngritur Nabukodonozori ⁴ e zëdhënësi thërriste me sa zë kishte: “O popuj, fise e gjuhë! Ja urdhri që ju jepet: ⁵ posa ta dëgjoni tingullin e borisë, zanamares, qestes, sambukës, psalterit, të orkestrit e të mbarë gjinive të veglave muzikore, bini përmbys e adhurojeni truporen e artë që vendosi mbreti Nabukodonozor! ⁶ Po qe se ndokush s’përkulet në adhurim, le të hidhet menjëherë në furrën e skuqur me zjarr!”

⁷ Pas këtij urdhri, mbarë popujt pasi e dëgjuan tingullin e borisë, zanamares, qestes, sambukës, psalterit, të mbarë orkestrës e veglave muzikore të çdo lloji, ranë përmbys të gjithë popujt, fiset e gjuhët dhe e adhuruan truporen e artë që e kishte ndërtuar mbreti Nabukodonozor.

Paditja dhe dënimi i judenjve

⁸ Menjëherë, po në atë kohë, u afruan disa kaldenj dhe paditën disa hebrenj. ⁹ I thanë mbretit Nabukodonozor: “O mbret, rrofsh sa malet! ¹⁰ Ti, o mbret, dhe urdhrin që çdo njeri, posa ta ketë dëgjuar zërin e borisë, zanamares, qestes, sambukës, psalterit, të orkestrës e të veglave muzikore të çdo lloji të përkulet në adhurim para trupores së artë; ¹¹ e po qe se ndokush s’do të përkulet në adhurim, le të hidhet në furrën e skuqur me zjarr. ¹² E pra, janë disa judenj, të cilët i vure në krye të krahinës së Babilonisë: Sedraku, Misaku e Abdenagoja: këta njerëz, o mbret, s’janë në kujdes: nuk i nderojnë hyjnitë e tua dhe nuk e adhurojnë truporen tënde që e ndërtove.”

¹³ Atëherë Nabukodonozori, i furishëm e i zemëruar, urdhëroi t’i sillen përpara Sedraku, Misaku e Abdenagoja. Këta burra u sollën para mbretit. ¹⁴ Duke turfulluar Nabukodonozori i pyeti: “A është e vërtetë, o Sedrak, Mizak e Abdenago, se nuk i nderoni zotat e mi dhe se truporen e artë që unë e ndërtova, nuk e adhuroni? ¹⁵ A jeni tani të gatshëm që, posa ta dëgjoni zërin e borisë, zamares, qestes, sambukës, psalterit, të orkestrës e të veglave muzikore të çdo lloji të përkuleni e ta adhuroni truporen që vetë e kam ndërtuar? Por, po qe se nuk e adhuroni, po në atë çast do të hidheni në furrën e skuqur me zjarr: e ku është ai hyj që të mund t’ju nxjerrë prej dorës sime?”

¹⁶ Sedraku, Misaku, Abdenagoja u përgjigjën e i thanë mbretit Nabukodonozor: “S’kemi nevojë as të përgjigjemi për këtë gjë: ¹⁷ në qoftë se Hyji ynë, të cilin e ardhurojmë, mund të na shpëtojë nga furra e skuqur me zjarr e nga dora jote, o mbret, Ai do të na lirojë. ¹⁸ Por, nëse nuk do të dojë, le ta dish, o mbret, se nuk i adhurojmë zotat e tu as nuk e adhurojmë truporen e artë që ti e ke ngritur.”

¹⁹ Atëherë Nabukodonozori, plot furi, i mërrolur në fytyrë kundër Sedrakut, Misakut e Abdenagos foli e urdhëroi të ndizej furra shtatë herë më tepër se ishte zakon të skuqej. ²⁰ Atëherë, disa njerëzve, ndër më të fortit e ushtrisë së vet, i urdhëroi t’i lidhin Sedrakun, Misakun e Abdenagon e t’i hedhin në furrën e skuqur me zjarr. ²¹ Kështu, pra, qenë lidhur e, ashtu si ishin të veshur, me brekushe, me kësula, me sandale e me petka, qenë hedhur në furrën e skuqur me zjarr. ²² Urdhri ishte i prerë, furra ishte e skuqur deri aty, sa që ata njerëz, të cilët i hodhën Sedrakun, Misakun e Abdenagon në furrë, i dogji flaka e zjarrit, ²³ kurse këta tre burra: Sedraku, Misaku e Abdenagoja ranë në furrë të skuqur, ashtu të lidhur.

/Sa vijon nuk gjendet në vëllimet hebraike/.

Kënga e Azarisë në furrë

²⁴ Ata shëtisnin në mes të flakëve, lavdëronin Hyjin dhe e bekonin Zotin.

²⁵ Azaria u ngrit në këmbë, u lut kështu, e duke hapur gojën në mes të zjarrit, tha:

²⁶ “I bekuar je, o Zot, Hyji i etërve tanë,

i madhërueshëm, emri yt i lavdishëm në shekuj,

²⁷ sepse je i drejtë në gjithçka na bëre,

të gjitha veprat e tua e udhët e tua janë të drejta,

të gjitha gjyqet e tua e vërtetë.

²⁸ Ke marrë vendim të drejtë

në të gjitha gjërat që ke bërë të vijnë mbi ne

e mbi qytetin e shenjtë të etërve tanë,

Jerusalemin!

Sepse për shkak të mëkateve tona

Ti u solle me ne kështu

me të vërtetë e me drejtësi.

²⁹ Vërtet mëkatuam e vepruam paudhësisht

duke u larguar prej teje,

porse tepër shumë mëkatuam!

³⁰S’i dëgjuam urdhërimet e tua,

as nuk i mbajtëm,

nuk bëmë ashtu si na urdhërove

për të mirën tonë!

³¹ Prandaj, gjithçka çove mbi ne

e gjithçka na bëre

na e bëre plotësisht me të drejtë!

³² Na lëshove në duar të armiqve tanë

keqbërësve, kryekëcyerve më të

mbrapshtë,

në duar të një mbreti të padrejtë,

më të ziut që ishte mbi tokë.

³³ Tani as që guxojmë ta hapim gojën:

turpi e marrja i mbuloi ata

që të shërbejnë e të adhurojnë ty.

³⁴ Oh, mos na lër për përgjithmonë

‑ pashë emrin tënd ‑

e mos e prish besëlidhjen tënde;

³⁵ as mos e tërhiq mëshirën tënde prej nesh,

pashë Abrahamin, të dashurin tënd,

pashë Izakun, shërbëtorin tënd,

e pashë Izraelin, shenjtin tënd,

³⁶ të cilëve iu zotove

se do t’ua shumosh farën

porsi yjet e qiellit

e porsi rërën

që është në bregun e detit,

³⁷ sepse, o Zot,

jemi pak’suar më shumë se të gjithë popujt,

të përvujtëruar kudo mbi mbarë tokën

në ditën e sotme për shkak të mëkateve tona!

³⁸ Ne në këtë kohë nuk kemi

princ as profet as prijës,

fli shkrumbimi, therore,

as kushtime as kem,

as vend ku të t’kushtojmë ty

flitë e fryteve të para

që të mund të gjejmë mëshirë.

³⁹ Por na prano me shpirt të përgrirë

e të përvujtëruar në shpirt,

porsi fli shkrumbimi deshësh e mëzetërish

⁴⁰ porsi mijëra qengja të majmë

e tillë le të jetë flia jonë para teje sot

e përsosna ne që të vemi pas teje

sepse s’do të turpërohen

ata që shpresën e kanë vënë në ty.

⁴¹ Tani do të vemi pas teje me gjithë zemër,

ty do të të nderojmë, fytyrën tënde do të kërkojmë.

⁴² Mos na turpëro,

por sillu me ne sipas butësisë sate

e sipas madhësisë së mëshirës sate.

⁴³ Na shpëto me mrekullitë e tua

lavdi jepi emrit tënd, o Zot!

⁴⁴ Të turpëruar le të mbesin të gjithë ata

që duan të keqen e shërbëtorëve të tu,

u turpërofshin e mbetshin pa farë pushteti,

iu theftë hovi, pa fuqi mbetshin!

⁴⁵ Le ta dinë se ti je Zot,

Hyj i vetëm,

në mbarë botën i lavdishëm.”

⁴⁶ Shërbëtorët e mbretit që i hodhën ata në furrë, nuk pushonin së hedhuri në të vaj toke, li, peshkve e rrozga. ⁴⁷ Flaka çohej përmbi furrë dyzet e nëntë kutë, ⁴⁸ shpërtheu e dogji edhe kaldenjtë që ishin përbri furrës. ⁴⁹ Ndërkaq, engjëlli i Zotit zbriti te Azaria e shokët e tij në furrë dhe e dëboi flakën e zjarrit nga furra, ⁵⁰ e u frynte në mes të furrës një freski vese. Zjarri aspak nuk i preku as s’u shkaktoi dhimbje as trazim.

Kënga e tre djelmoshave

⁵¹ Atëherë këta të tre, pothuajse një zëri e lavdëronin, e madhëronin dhe e bekonin Hyjin në furrë e thoshin:

⁵² “I bekuar je, o Zot, Hyji i etërve tanë,

i lavdishëm e tejet i lartësishëm në shekuj! I bekuar emri shenjt i lavdisë sate,

tejet i lavdishëm e tejet i madhërueshëm në shekuj!

⁵³ I bekuar je në Tempullin e lavdisë sate të shenjtë,

tejet i lavdishëm e tejet i madhërueshëm në shekuj!

⁵⁴ I bekuar je në fronin e mbretërisë sate,

tejet i lavdishëm e tejet i madhërueshëm në shekuj!

⁵⁵ I bekuar je, ti që shqyrton humnerat

e që rri mbi kerubinë,

i lavdishëm e tejet i madhërueshëm në shekuj!

⁵⁶ I bekuar je në kupën qiellore,

i lavdishëm e i madhërueshëm në shekuj!

⁵⁷ Bekojeni, të gjitha veprat e Zotit, Zotin,

lëvdojeni dhe madhërojeni në shekuj!

⁵⁸ Bekojeni, o qiej, Zotin,

lëvdojeni dhe madhërojeni në shekuj!

⁵⁹ Bekojeni, engjëjt e Zotit, Zotin,