Kapitujt

Ester: 12. 1 Kur dasma mori fund

¹ Kur dasma mori fund, Tobiti e thirri djalin e vet Tobinë e i tha: “Njeriut që udhëtoi me ty na duhet t’ia shprehim falënderimin tonë dhe është e rrugës t’ia shtojmë shpërblimin.” ² Tobia iu përgjigj: “Babë, sa thua ti t’i japim për shpagim? Nuk bjerr edhe nëse ia jap gjysmën e pasurisë që e solli bashkë me mua. ³ Ai më solli mua shëndosh e mirë, e shëroi gruan time, me mua i solli paratë e në fund të shëroi edhe ty! Si mund ta shpërblejmë për të gjitha këto të mira?” ⁴ Atëherë iu përgjigj Tobiti: “E meriton, biri im, ta marrë gjysmën e të gjitha këtyre të mirave që solli me ty.” ⁵ Atëherë Tobia e thirri bashkudhëtarin e vet e i tha: “Merre gjysmën e pasurisë që ma solle si shpërblim që të takon e t’u priftë e mbara gjithmonë!”

⁶ Atëherë Rafaeli i mori të dy, i ndau veçmas, e u tha: “Bekojeni Hyjin dhe lëvdojeni Atë ndër sy të gjithë të gjallëve për të mirat që na i bëri! Bekojeni e lëvdojeni Emrin e tij! Bëni që të gjithë njerëzit t’i dinë veprat e Zotit ashtu si ato e meritojnë! Mos pushoni duke iu falënderuar! ⁷ Fshehtësitë e mbretit është mirë të mbahen si fshehtësi, por është nder të zbulohen e të shpallen veprat e Hyjit. Bëje të mirën e s’do t’ju gjejë asnjë e keqe!

⁸ Është e mirë lutja me agjërim dhe lëmosha me drejtësi. Më mirë është të kesh pak e me drejtësi se pasuri të madhe e me padrejtësi. Është më mirë të japësh lëmoshë se të grumbullosh ar. ⁹ Lëmosha shpëton nga vdekja, ajo pastron nga çdo mëkat. Ata që bëjnë lëmoshë, do të jenë jetëgjatë, ¹⁰ kurse ata që bëjnë mëkate e padrejtësi, janë armiq të vetvetes.

¹¹ Dua t’jua zbuloj tërë të vërtetën dhe s’do t’jua fsheh asnjë fjalë. Jua shpjegova më parë e ju thashë: Të fshehësh fshehtësinë e mbretit është punë e mirë, kurse t’i shpallësh veprat e Hyjit është nder. ¹² Tani: kur ti e Sara luteshi, unë i paraqitja lutjet tuaja para Lavdisë së Zotit, po ashtu edhe kur ti i varrosje të vdekurit. ¹³ Po edhe atë ditë kur nuk ngurrove ta lësh drekën tënde e u çove dhe e varrose të vdekurin, unë qesh dërguar te ti për të të vënë në provë. ¹⁴ Por përsëri Hyji më dërgoi mua për të të shëruar ty e Sarën, renë tënde. ¹⁵ Unë jam Rafaeli, njëri nga shtatë engjëjt e shenjtë që jemi të gatshëm të hyjmë në praninë e Lavdisë së Zotit.”

¹⁶ Atëherë ata i pushtoi një tmerr i madh, ranë me fytyrë për dhe e u trembën për së forti. ¹⁷ or ai u tha: “Mos kini frikë! Paqja me ju! Bekojeni Hyjin gjithmonë! ¹⁸ Kur isha me ju, s’isha me ju prej nismës sime, por me vullnetin e Hyjit. Atë duhet ta bekoni gjithmonë, Atij këndoni lavde! ¹⁹ Juve u dukej se unë po haja, e unë s’haja asgjë, por juve ashtu u dukej. ²⁰ Por, bekojeni Zotin mbi tokë dhe falënderone Hyjin! Ja, unë po ngjitem tek Ai që më ka dërguar. Shkruani të gjitha këto që ju kanë ndodhur!” Dhe ai u ngrit. ²¹ Ata u çuan në këmbë, por më s’e panë. ²² E bekonin Hyjin, i këndonin himne, i falënderonin për të gjitha këto mrekulli të tija dhe u rrëfenin të gjithëve se si u ishte dukur engjëlli i Hyjit.

Kapitujt