Kapitujt

Zbulesa: 7. 14. 000 të vulosur nga Izraeli

¹ Pas këtyre pashë katër engjëj që qëndronin në këmbë në katër këndet e botës. Ata i mbanin katër erërat e dheut, që asnjë erë të mos fryejë as mbi tokë, as mbi det as mbi ndonjë pemë. ² Pashë edhe një engjëll tjetër që ngritej nga Lindja.

Ai kishte vulën e Hyjit të gjallë.

Ai i thirri me sa zë kishte katër engjëjt që kishin marrë pushtetin të dëmtonin tokën dhe detin:

³ »Mos i bëni dëm as tokës, as detit, as pemëve derisa t’i vulosim në ballë shërbëtorët e Hyjit tonë!«

⁴ Atëherë dëgjova numrin e atyre që ishin vulosur, 144. 000 nga të gjitha fiset e bijve të Izraelit: ⁵ prej fisit të Judës dymbëdhjetë mijë të vulosur, prej fisit të Rubenit dymbëdhjetë mijë, prej fisit të Gadit dymbëdhjetë mijë, ⁶ prej fisit të Aserit dymbëdhjetë mijë, prej fisit të Neftalit dymbëdhjetë mijë, prej fisit të Manaseut dymbëdhjetë mijë, ⁷ prej fisit të Simonit dymbëdhjetë mijë, prej fisit të Levit dymbëdhjetë mijë, prej fisit të Isaharit dymbëdhejtë mijë, ⁸ prej fisit të Zabulonit dymbëdhjetë mijë, prej fisit të Jozefit dymbëdhjetë mijë, prej fisit të Beniaminit dymbëdhjetë mijë të vulosur.

Një turmë e panumërueshme nga të gjitha kombet

⁹ Pastaj pashë: një shumicë të madhe që askush s’mund ta numëronte, prej çdo kombi, çdo fisi, populli dhe gjuhe! Qëndronin në këmbë para fronit dhe para Qengjit, të veshur me petka të bardha e me palma në dorë.

¹⁰ Ata shpallnin me zë të lartë: »Shpëtimi i përket Hyjit tonë që rri në fron dhe Qengjit!«

¹¹ Të gjithë engjëjt që ishin në këmbë rreth fronit, rreth udhëheqësve dhe rreth katër Gjallesave, ranë përmbys dhe adhuruan Hyjin.

¹² Thoshin: »Amen! Bekim e lavdi, dije e falënderim, nder, pushtet dhe fuqi Hyjit tonë në shekuj të shekujve! Amen!«

¹³ Atëherë njëri nga udhëheqësit mori fjalën dhe më pyeti: »Këta që janë të veshur me petka të bardha, kush janë dhe nga kanë ardhur?«

¹⁴ Unë u përgjigja: »Imzot, ti e di!«

Dhe ai më tha: »Këta janë ata që erdhën nga prova e madhe; i lanë petkat dhe i pastruan në gjakun e Qengjit.

¹⁵ Prandaj edhe qëndrojnë para fronit të Hyjit dhe i shërbejnë ditë e natë në tempullin e tij, dhe Ai që rri në fron do t’i shtijë nën tendën e vet.

¹⁶ Më kurrë s’do të kenë uri

më kurrë s’do të kenë etje,

më s’do t’i djegë dielli as rrezet e tij.

¹⁷ Sepse Qengji që është në mes të fronit do t’i kullosë dhe do t’i çojë në burimet e ujërave të jetës. Edhe Hyji do të fshijë çdo lot nga sytë e tyre«.

Kapitujt