Kapitujt

Kantiku i Kantikëve: 8. Përfundimi

8

¹ O sikur të të kisha vëlla,

që ka pirë gjinjtë e nënës sime,

po të kisha gjetur jashtë,

do të kisha puthur me afsh

dhe askush s’do të më kish` përbuzur.

² Unë do të merrja,

do të çoja në shtëpi të nënës sime,

aty ti do të më mësoje mua

e unë do të jepja të pish

verë të erandshme,

edhe lëng prej shegash të mia.

³ E majta e tij nën kokën time

e me të djathtën më përqafon.

I fejuari

⁴ O bija të Jerusalemit,

ju përbej të mos ma zgjoni,

të mos ma zgjoni të dashurën time

deri sa të zgjohet vetë.

PËRFUNDIMI

Kori

⁵ Kush është kjo që po ngjitet nga shkretëtira

në të dashurin e vet e mbështetur?

I fejuari

Të zgjova nën hije të mollës,

aty ku të ngjizi jot’ëmë,

aty ku të lindi jot’ëmë!

E fejuara

⁶ M’vendos si vulë mbi zemrën tënde,

porsi vulë mbi dorën tënde

se dashuria është e fortë si vdekja,

i pashmangshëm është si dheu i zi lakmimi;

vapa e saj si vapa e zjarrit,

flakë hyjnore!

⁷ Ujërat e mëdha dashurinë nuk mund ta ndalin,

nuk e fikin as lumenjtë!

Kush do të jepte

gjithçka ka në shtëpinë e vet

me qëllim të blejë dashurinë,

do të përbuzej prej gjithkujt.

SHTOJCAT

Dy epigrame

⁸ E kemi një motër të vocërr

ende parzmash të patrajtuar.

Çfarë do të bëjmë për motrën tonë

kur të vijë dita për të t’flitet?

⁹ Sikur ajo të ishte mur

do të ndërtonim

pirgje të argjendta mbi të;

sikur ajo të ishte derë

do ta mbronim me dërrasa cedri.

¹⁰ Unë jam mur,

gjintjë e mi janë porsi kulla!

E tillë jam unë në sytë e tij,

si ajo që e gjeti paqen.

¹¹ Salomoni e kishte vreshtin

në Baalhamon.

Ai rojëtarëve ua dha;

secili duhej t’i jepte

për prodhim

një mijë sikla të argjendtë.

¹² Vreshti im është para meje!

Merri, Salomon,

ata një mijë sikla të tu,

ja dhe dyqind për ata

që i ruajnë frutat e tija!

 

Shtojcat e fundit

¹³ Ti njome që banon në kopshte,

‑ miqtë po dëgjojnë,

fol që unë ta dëgjojë zërin!

¹⁴ Ik, o i dashur,

ji si sorkadhja,

si dreri i ri

në bjeshkë të erandshme

Kapitujt