Kapitujt

Kantiku i Kantikėve: 4. I fejuari

4

1 Sa e bukur je, mikesha ime,

sa e hijshme:

sytė e tu sy pėllumbeshe,

kur shikon n’pėr velin tėnd!

Flokėt e tu si tufa e dhive

kur zbret shpatit tė Galaadit!

2 Dhėmbėt e tu si grigja e qethur

qė posa doli nga larja,

dy nga dy tė gjitha rreshtuar

e asnjėra e vetmuar!

3 Kordele e kuqe buza jote,

ėmbėlsirė derdh goja jote,

bulė shege mollėzat e tua,

mė duken nėpėr velin tėnd.

4 Qafa jote kullė e Davidit

e ndėrtuar si fortesė:

njė mijė shqyta varen nė tė,

gjithfarė armėsh pėr trima tė fortė.

5 Parzmat tua dy drerė tė rinj,

binjakė drenushe

qė kullotin nėpėr lila!

6 Para se dita tė mbarojė,

para se hijet tė shpejtojnė,

dua tė dal nė malin e mirrės,

do tė ngjitem nė kodrėn e kemit.

7 Krejt e bukur je, mikesha ime,

kurrfarė njolle s’ka nė ty!

8 Eja nga Libani, o nuse,

eja nga Libani e hyr!

Kundro nga maja e Amanės,

e Sanirit dhe e Hermonit,

nga shpellat e luanėve,

nga malet e leopardėve.

9 Ma plagose zemrėn, motra ime,

nusezo, zemrėn mė plagose

me njė shikim tė syve tė tu,

me njė perlė tė gjerdanit tėnd.

10 Sa tė kėndshme miklimet tua,

motra ime, nusezo,

pėrkdheljet tua mė tė ėmbla se vera,

era e vajrave tė tu

mė e erėndshme se ēdo erė e mirė!

11 Hoje mjalti buzėt e tua, o nuse,

mjaltė e qumėsht nėn gjuhėn tėnde;

petkat tua erė tė mirė pėrhapin,

porsi era e Libanit.

12 Kopsht i kyēur mė je, o nuse, motra ime,

kopsht i kyēur, krua i vulosur;

13 pinjollėt e tu pemore shegash,

plot me fruta tejet tė shijshme

kėnaje edhe tė nardit.

14 Ka nard e ka safran,

kanellė edhe cinamom,

me gjithfarė druje erėzuese,

ka mirrė e ka aloč

me gjithė erėrat e dorės sė parė!

15 Burim kopshtesh,

pus uji tė gjallė

qė me vrull rrjedh prej Libanit.

E fejuara

16 Ēohu, o veri,

fryj shirok,

fryj pėrmbi pemoren time,

tė pėrhapen erėrat e saj,

Kapitujt

Kapitujt