Kapitujt

Mateu: 17. Shndërrimi i Jezusit

¹ Pas gjashtë ditësh Jezusi mori me vete Pjetrin, Jakobin dhe Gjonin, vëllain e tij e i çoi në vetmi në një mal të lartë. ² Atëherë u shndërrua para syve të tyre: fytyra i shkëlqeu porsi dielli e petkat iu bënë të bardha porsi drita. ³ Dhe ja, atyre iu dukën Moisiu dhe Elia e flisnin me të. ⁴ Atëherë Pjetri i tha Jezusit:

“Zotëri, është mirë për ne të rrimë këtu: nëse do ti, po ngre këtu tri tenda: një për ty, një për Moisiun e një për Elinë.”

⁵ E ende pa e kryer fjalën, ja, i mbuloi një re e shndritshme dhe u dëgjua një zë nga reja që tha: “Ky është Biri im i dashur, të cilin e kam për zemër. Atë dëgjojeni!” ⁶ Nxënësit, posa e dëgjuan këtë zë, ranë me fytyrë për dhe e u trembën së tepërmi. ⁷ Jezusi u afrua, i preku e tha: “Çohuni e mos u trembni!” ⁸ Ata kur i çuan sytë, s’panë tjetërkënd, përveç Jezusit vetëm.

⁹ Ndërsa po zbrisnin nga mali, Jezusi i urdhëroi:

“Mos i tregoni askujt çka patë, para se Biri i njeriut të ngjallet prej së vdekuri.”

¹⁰ Atëherë nxënësit e pyetën:

“Pse, pra, skribët thonë se duhet të vijë përpara Elia?”

¹¹ Ai iu përgjigj:

“Po, Elia do të vijë dhe do të vërë çdo gjë në vend të vet. ¹² Porse, unë po ju them se Elia ka ardhur, por ata nuk e njohën e bënë me të gjithçka deshën. Kështu edhe Biri i njeriut do të pësojë shumë prej tyre.”

¹³ Atëherë nxënësit e kuptuan se u foli për Gjon Pagëzuesin.

Jezusi shëron një djalosh të djallosur

(Mk 9, 14‑29, Lk 9, 37‑43a)

¹⁴ Kur mbërritën te populli, iu afrua një njeri, ra në gjunj para tij ¹⁵ dhe i tha:

“Zotëri, ki mëshirë për djalin tim: i bie e tokës dhe po vuan shumë. Shpesh bie herë në zjarr e herë në ujë! ¹⁶ E solla te nxënësit e tu, por ata s’mundën ta shërojnë.”

¹⁷ “O brezni e pafe dhe e prishur ‑ u përgjigj Jezusi ‑ deri kur do të jetoj mes jush? Po deri kur do t’ju duroj? Ma bini këtu!”

¹⁸ Atëherë Jezusi e urdhëroi djallin e ky doli prej djaloshit, që u shërua në atë çast.

¹⁹ Atëherë nxënësit, iu afruan veçmas Jezusit dhe e pyetën:

“Përse ne nuk mundëm ta dëbojmë?”

²⁰ Ai u përgjigj:

“Për shkak të besimit tuaj të pakët! Përnjëmend po ju them: në paçit fe edhe vetëm sa një kokërr sinapi e i thoni këtij mali: ‘Dil këndej e shko atje!’, do të kalojë dhe asgjë s’do t’ju jetë e pamundshme!” ^[21]

Jezusi përsëri paralajmëron mundimin e ngjalljen e vet

(Mk 9, 30‑32; Lk 9, 43b‑45)

²² Kur u bashkuan në Galile, Jezusi u tha:

“S’do të vonojë e Biri i njeriut do t’u lihet në duar njerëzve ²³ dhe ata do ta vrasin e të tretën ditë do të ngjallet.”

Ata u pikëlluan së tepërmi.

Tagri i Tempullit

²⁴ Kur arritën në Kafarnaum, iu afruan Pjetrit ata që mbledhin tagrin e Tempullit e i thanë:

“A nuk e paguan mësuesi juaj tagrin e Tempullit?”

²⁵ “E paguan” ‑ iu përgjigj Pjetri.

Kur Pjetri hyri në shtëpi, Jezusi ia priti përpara:

“Simon, çka të thotë mendja, mbretërit e dheut, prej kujt e mbledhin taksën ose tatimin? Prej fëmijëve të vet apo prej të huajve?”

²⁶ Kur iu përgjigj: “Prej të huajve”, Jezusi i tha: “Pra, fëmijët qenkan të lirë!”. ²⁷ Por, për të mos i shkandulluar, shko në det, hidhe grepin dhe, peshkun e parë që të zësh, merre, hapja gojën e do të gjesh një staterë. Merre dhe jepua për mua e për ty.”

Kapitujt