Kapitujt

Mateu: 26. Komploti kundër Jezusit

26

¹ Jezusi, kur i kreu të gjitha këto fjalime, u tha nxënësve të vet:

² “Ju e dini se edhe dy ditë janë Pashkët dhe Biri i njeriut do të dorëzohet për t’u kryqëzuar.”

³ Atëherë kryepriftërinjtë e pleqtë e popullit bënë mbledhje në pallatin e kryepriftit që quhej Kajfa, ⁴ dhe morën vendimin ta zënë Jezusin me tradhti e ta mbysin. ⁵ Por thoshin:

“Jo në të Kremte që të mos bëhet ndonjë trazirë në popull.”

Lyerja i Jezusit në Betani

(Mk 14, 3‑9; Gjn 12, 1‑8)

⁶ Kur Jezusi po gjendej në Betani, në shtëpinë e Simonit të Gërbulur, ⁷ ndërsa po rrinte në tryezë, iu afrua një grua me një enë alabastri plot parfum të shtrenjtë dhe ia zbrazi mbi kokë. ⁸ Nxënësit, kur e panë, u zemëruan e thanë:

“Pse gjithë ky shpenzim! ⁹ Mundi të shitej shtrenjtë e t’u jepej skamnorëve!”

¹⁰ Jezusi e hetoi këtë gjë e u tha:

“Po pse po ia prishni kësaj gruaje? Ajo bëri vepër të mirë ndaj meje. ¹¹ Skamnorët i keni gjithmonë me vete, e mua nuk më keni gjithmonë. ¹² Ajo, vërtet, duke e zbrazur këtë parfum mbi trupin tim, e bëri atë që të më bëjë gati për varrim. ¹³ Për të vërtetë, po ju them: kudo që do të predikohet ‑ në botën mbarë ‑ Ungjilli, do të thuhet në përkujtimin e saj edhe kjo që bëri.”

Juda bie në ujdi me kryepriftërinjtë për të tradhtuar Jezusin

(Mk 14, 10‑11; Lk 22, 3‑6)

¹⁴ Atëherë njëri prej të Dymbëdhjetëve ‑ ai që quhet Judë Iskarioti, shkoi te kryepriftërinjtë ¹⁵ dhe u tha: “Çka po më jepni e unë po jua dorëzoj?” Ata i caktuan tridhjetë sikla të argjendta. ¹⁶ Që atëherë Juda kërkonte rastin e volitshëm për ta tradhtuar.

Përgatitja e Darkës së Pashkëve

(Mk 14, 12‑21; Lk 22, 7‑14; 21‑23; Gjn 13, 21‑30)

¹⁷ Të parën ditë të Bukëve të pabrume, iu afruan Jezusit nxënësit dhe e pyetën:

“Ku dëshiron ta bëjmë gati darkën e Pashkëve?”

¹⁸ Ai u tha:

“Shkoni në qytet te filani dhe thuajini: Mësuesi thotë: koha ime është afër! Te ti do të kremtoj Pashkët me nxënësit e mi.”

¹⁹ Nxënësit bënë si u urdhëroi Jezusi dhe përgatitën darkën e Pashkëve.

²⁰ Kur u bë natë, Jezusi u ul në tryezë bashkë me të Dymbëdhjetët. ²¹ Ndërsa po hanin, ai u tha: “Për të vërtetë po ju them: njëri prej jush do të më tradhtojë!” ²² Të trishtuar për së tepërmi, zunë ta pyesnin njëri pas tjetrit:

“A mos jam unë, Zotëri?”

²³ Ai iu përgjigj:

“Ai që po e ngjyen kafshatën me mua në pjatë ‑ ai do të më tradhtojë. ²⁴ Po, Biri i njeriut patjetër po shkon siç është në Shkrimin e shenjtë për të. Porse: vaj për atë njeri që po e tradhton Birin e njeriut! Më mirë do të kishte qenë për të të mos kishte lindur aspak!”

²⁵ Atëherë e pyeti edhe Juda, tradhtari i tij:

“A mos jam unë, Mësues?”

“E the vetë!” ‑ iu përgjigj Jezusi.

Themelimi i Eukaristisë

(Mk 14, 22‑26; Lk 22, 15‑20; 1 Kor 11, 23‑25)

²⁶ Ndërsa po hanin, Jezusi mori bukën, i dha lavdi Hyjit, e theu, ua dha nxënësve të vet e tha:

“Merrni, hani: ky është trupi im!”

²⁷ Pastaj mori kelkun, u falënderua, ua dha e tha:

“Pini prej tij të gjithë, ²⁸ sepse ky është gjaku im ‑ gjaku i Besëlidhjes ‑ që do të derdhet për të gjithë në shpërblim të mëkateve. ²⁹ Unë po ju them: që tani nuk do të pi më kësi fryti hardhie deri atë ditë, kur, bashkë me ju, do të pi ‑ një verë të re ‑ në Mbretërinë e Atit tim.”

³⁰ Dhe, pasi kënduan himnin, dolën për të shkuar në Malin e Ullinjve.

Jezusi parakallëzon mohimin e Pjetrit

(Mk 14, 27‑31;Lk 22, 31‑34; Gjn 13, 36‑38)

³¹ Atëherë Jezusi u tha:

“Të gjithë ju sonte do ta humbni besimin në mua. Sepse Shkrimi i shenjtë thotë:

‘Do t’i bie bariut

e delet e tufës do të shpërndahen!’

³² Porse, kur të ngjallem, do të shkoj para jush në Galile.”

³³ Atëherë Pjetri iu përgjigj:

“Po qe se edhe të gjithë do ta bjerrin besimin në ty, unë assesi nuk do ta bjerr besimin në ty!”

³⁴ Jezusi i tha:

“Për të vërtetë po të them: pikërisht sonte, para se të këndojë gjeli, tri herë do të më mohosh!”

³⁵ Pjetri i tha:

“Po edhe në qoftë se duhet të vdes bashkë me ty, nuk do të të mohoj!”

Kështu thanë edhe të gjithë nxënësit e tjerë.

Lutja në Gjetseman

(Mk 14, 32‑42; Lk 22, 39‑46)

³⁶ Atëherë Jezusi mbërriti me nxënës në një kopsht, që quhej Gjetseman dhe u tha:

“Rrini këtu, derisa unë të shkoj atje e të lutem.”

³⁷ Mori me vete Pjetrin dhe dy bijtë e Zebedeut. Atëherë filloi të trishtohej e të ngushtohej.

³⁸ E u tha:

“Shpirtin ma kaploi një trishtim që çon në vdekje. Qëndroni këtu dhe rrini zgjuar me mua!”

³⁹ Pastaj u largua pakëz, ra me fytyrë për dhé e lutej: “Ati im, nëse është e mundur, largoje prej meje këtë kelk mundimesh! Megjithatë, le të bëhet, jo si dua unë, por si do ti.”

⁴⁰ Dhe u kthye te nxënësit, i gjeti fjetur dhe i tha Pjetrit:

“Si kështu, s’mundët të rrini zgjuar me mua as për një orë të vetme? ⁴¹ Rrini zgjuar e lutuni të mos bini në tundim! Shpirti, vërtet, është i gatshëm, por trupi është i ligshtë.”

⁴² Prapë shkoi të dytën herë e u lut:

“Ati im! Nëse s’mund të kalojë ky kelk mundimesh pa u pirë prej meje, u bëftë vullneti yt!”

⁴³ U kthye përsëri dhe i gjeti fjetur, sepse gjumi ua kishte rënduar sytë. ⁴⁴ I la, prapë u largua dhe u lut edhe të tretën herë duke përsëritur të njëjtat fjalë.

⁴⁵ Atëherë u kthye te nxënësit e u tha:

“Flini tashmë e pushoni! Ja, arriti ora, kur Biri i njeriut po u bie në dorë mëkatarëve. ⁴⁶ Ngrihuni të shkojmë! Ja, po afrohet tradhtari im!”

Jezusin e tradhton Juda dhe e kapin

(Mk 14, 43‑50; Lk 22, 47‑53; Gjn 18, 3‑12)

⁴⁷ Ndërsa ai ende po fliste, ja, erdhi Juda ‑ njëri prej të Dymbëdhjetëve, e me të një turmë e madhe e armatosur me shpata e me shkopinj. E kishin dërguar kryepriftërinjtë e pleqtë e popullit. ⁴⁸ Tashti tradhtari u kishte dhënë këtë shenjë: “Ai që do të puth unë ‑ u kishte thënë ‑ ai është! Atë kapeni!” ⁴⁹ Menjëherë iu afrua Jezusit e i tha: “Të falem, Mësues!” ‑ dhe e puthi. ⁵⁰ Jezui i tha: “Mik, kryej punën tënde!” Atëherë u afrua turma. Çuan dorë në Jezusin dhe e kapën.

⁵¹ Dhe ja, njëri prej atyre që ishin me Jezusin, çoi dorën, nxori shpatën e vet, i ra shërbëtorit të kryepriftit dhe ia preu veshin.

⁵² Atëherë Jezusi i tha:

“Ktheje shpatën tënde në vend të vet! Sepse të gjithë ata që kapen për shpate, prej shpatës edhe do të vdesin. ⁵³ A ndoshta ti kujton se unë nuk mund t’i lutem Atit tim dhe se Ai nuk kishte për të m’i dërguar menjëherë dymbëdhjetë legjione engjëjsh? ⁵⁴ Mirëpo, si atëherë do të plotësoheshin fjalët e Shkrimit të shenjtë, sipas të cilave duhet të ndodhë kështu?”

⁵⁵ Atëherë Jezusi iu drejtua turmës:

“Dolët me shpata e me shkopinj të më zini si të isha unë cub. E pra, ditë për ditë rrija me ju duke mësuar në Tempull, e nuk më kapët. ⁵⁶ Por, të gjitha këto ndodhën për të shkuar në vend Shkrimet e profetëve.”

Atëherë të gjithë nxënësit e lanë e ikën.

Jezusi para Këshillit të lartë (Sinedrit)

(Mk 14, 53‑65; Lk 22, 54‑55;63‑71; Gjn 18, 13‑14; 19‑24)

⁵⁷ Tashti, ata që e kapën Jezusin, e çuan te kryeprifti Kajfë, ku ishin tubuar skribët e pleqtë. ⁵⁸ Pjetri e ndoqi prej së largu deri në oborr të kryepriftit. Hyri brenda dhe po rrinte me shërbëtorët për të parë si do të merrte fund puna.

⁵⁹ Krerët e priftërinjve e tërë Këshilli i lartë kërkonin dëshmi të rreme kundër Jezusit për ta vrarë. ⁶⁰ Por nuk gjetën, edhe pse u paraqitën shumë dëshmitarë të rrejshëm. Në fund u paraqitën dy ⁶¹ e thanë: “Ky njeri ka thënë: ‘Unë mund ta rrënoj Tempullin e Hyjit e mund ta ndërtoj rishtas për tri ditë.’”

⁶² Atëherë u çua kryeprifti e i tha: “Ti s’po përgjigjesh fare për sa këta po dëshmojnë kundër teje?”

⁶³ Por Jezusi heshtte.

E kryeprifti i tha:

“Po të përbej me Hyjin e gjallë, na thuaj, a je ti Mesia, Biri i Hyjit?”

⁶⁴ Jezusi iu përgjigj:

“Ti the! E unë po ju them: Pas kësaj do ta shihni

Birin e njeriut duke ndenjur në të djathtën e

të Gjithëpushtetshmit

dhe duke ardhur mbi retë e qiellit.’”

⁶⁵ Atëherë kryeprifti i shqeu petkat e veta e tha:

“Shau Hyjin! Ç’na duhen më dëshmitarët? Ja, pra, vetë e dëgjuat blasfeminë. ⁶⁶ Ç’ju thotë mendja?”

“Meriton të vdesë!” ‑ iu përgjigjën ata.

⁶⁷ Atëherë filluan ta pështyjnë në fytyrë, t’i bien grushta e disa të tjerë shuplaka ⁶⁸ dhe i thoshin: “Na trego, o Krisht, kush të ra?”

Pjetri mohon Krishtin

(Mk 14, 66‑72; Lk 22, 56‑62; Gjn 18, 15‑18; 25‑27)

⁶⁹ Ndërkaq Pjetri rrinte përjashta, në oborr. Dhe ja, iu afrua një shërbëtore e i tha: “Edhe ti ishe me Jezu Galileasin.” ⁷⁰ Por ai, para të gjithëve, i ra mohit me këto fjalë: “Nuk di ç’po thua!” ⁷¹ Dhe, ndërsa po i afrohej derës për të dalë jashtë, e vuri re një shërbëtore tjetër e u tha të pranishmëve: “Ky ishte me Jezu Nazarenin.” ⁷² E ai prapë e mohoi me be: “As që e njoh atë njeri!” ⁷³ Pakëz më vonë, u afruan ata që ishin aty e i thanë Pjetrit: “Vërtet, edhe ti qenke një prej tyre! Ja, edhe mënyra e të folurit tënd të zbulon!” ⁷⁴ Atëherë Pjetri ia nisi të lëshojë be e rrufe se nuk e njihte atë njeri. S’vonoi, këndoi gjeli! ⁷⁵ Atëherë Pjetrit i ra në mend fjala që ia pati thënë Jezusi: “Para se të këndojë gjeli, tri herë do të më biesh mohit.”

Doli përjashta dhe qau me lot për faqe.

Kapitujt