Kapitujt

Mateu: 15. Traditat e të parëve

¹ Atëherë disa farisenj e skribë nga Jerusalemi iu afruan Jezusit e i thanë:

² “Pse nxënësit e tu nuk i përfillin mësimet që na i lanë të parët? Sepse nuk i lajnë duart para se të hanë bukë!”

³ Ai u përgjigj:

“E ju pse e shkelni urdhrin e Hyjit për shkak të mësimit tuaj? ⁴ Sepse Hyji ka thënë: ‘Nderoje babain dhe nënën tënde’ dhe ‘Kush e mallkon të atin e të ëmën le të ndëshkohet me vdekje.’ ⁵ Kurse ju mësoni: ‘Kushdo i thotë babait e nënës: ‘Ndihma që prej meje të takon ty, le të jetë dhuratë e shenjtë Tempullit’, ⁶ ai s’është më i detyruar ta ndihmojë të atin. Kështu ju e shlyet fjalën e Hyjit në emër të mësimit tuaj. ⁷ Shtiracakë! Bukur parafoli për ju Isaia, kur tha:

⁸ ‘Ky popull më nderon me buzë

e zemra e tij është larg meje.

⁹ Nderimi që ma japin është i kotë

sepse si mësim të Zotit mësojnë

urdhra të nxjerrë prej njerëzve.’“

Pastërtia dhe papastërtia ligjore

(Mk 7, 14‑23)

¹⁰ Atëherë e grishi popullin t’i afrohej dhe i tha:

¹¹ “Dëgjoni e merrni vesh mirë! Njeriun nuk e bën të papastër ç’hyn në gojë, por ç’del nga goja ‑ ajo e bën njeriun të papastër!”

¹² Atëherë iu afruan nxënësit e i thanë:

“A e di se farisenjtë, posa e dëgjuan këtë fjalë, u shkandulluan?”

¹³ Jezusi u përgjigj:

“Çdo bimë që nuk e ka mbjellë Ati im qiellor do të nxirret me gjithë rrënjë. ¹⁴ Hiquni tyre! Janë të verbër dhe prijës të verbërish. E kur i verbëri i prin të verbërit, të dy bien në gropë.”

¹⁵ Atëherë Pjetri i tha:

“Na e shpjego këtë shëmbëlltyrë!”

¹⁶ Ai u përgjigj:

“Si? As ju nuk po kuptoni? ¹⁷ Po a nuk e merrni vesh se gjithçka hyn në gojë, shkon në bark e del e mbaron jashtë? ¹⁸ Kurse çka del nga goja, del nga zemra e kjo e bën njeriun të papastër. ¹⁹ Sepse nga zemra dalin qëllimet e këqija, vrasjet, kurorëthyerjet, fëlligështia, vjedhjet, dëshmitë e rreme, blasfemitë. ²⁰ Këto e përlyejnë njeriun. Të hajë njeriu me duar të palara, kjo s’e bën njeriun të papastër.”

Feja e gruas kananease

(Mk 7, 24‑30)

²¹ Jezusi doli prej atij vendi e kaloi në krahinat e Tirit e të Sidonit. ²² Dhe, ja, një grua nga Kananeja, që kishte ardhur prej atyre anëve, filloi të bërtiste e të thoshte: “Ki mëshirë për mua, o Zot, Biri i Davidit! Djalli po ma mundon tepër vajzën!” ²³ Por ai nuk iu përgjigj fare. Atëherë iu afruan nxënësit e tij e i thanë:

“Bëja këtë nderë e të shkojë, sepse po bërtet pas nesh!”

²⁴ Ai u përgjigj:

“Unë jam i dërguar vetëm te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit.”

²⁵ Por ajo u afrua, u përkul thellë në nderim para tij e tha:

“Më ndihmo, o Zot!”

²⁶ Jezusi iu përgjigj:

“Nuk është mirë të marrësh bukën e fëmijëve e t’ua japësh këlyshëve të qenve.”

²⁷ “Po, o Zot ‑ shtoi ajo ‑ se edhe këlyshët hanë dromcat që bien nga tryeza e zotërinjve të tyre.”

²⁸ Atëherë Jezusi iu përgjigj:

“O grua, e madhe është feja jote! Le të bëhet ashtu si dëshiron!”

Në atë moment bija e saj u shërua.

Shërime të ndryshme në popull

²⁹ Jezusi u nis prej andej, ra bregut të detit të Galilesë, u ngjit në një kodër e u ul të rrijë atje. ³⁰ Iu afrua një turmë e madhe e popullit që sillte me vete të shqepët, të verbër, dorëcungë, memecë e shumë të tjerë. I ulën para tij dhe ai i shëroi. ³¹ Populli u mrekullua duke parë se si memecët flisnin, dorëcungët u shëruan, të shqeptët ecnin drejt, të verbërit shihnin dhe i dha lavdi Hyjit të Izraelit.

Jezusi ushqen katër mijë vetë

(Mk 8, 1‑10)

³² Atëherë Jezusi i thirri pranë vetes nxënësit e vet e u tha:

“Më dhimbset ky popull se, ja, ka tri ditë që rri me mua e nuk ka çka të hajë. Nuk dua t’i nis të uritur që të mos u bie të fikët udhës.”

³³ Nxënësit iu përgjigjën:

“Po ku të gjejmë këtu në shkretëtirë aq bukë sa të ngijmë gjithë këtë popull?”

³⁴ Jezusi pyeti:

“Sa bukë keni?”

“Shtatë bukë e pak peshq të vegjël” ‑ iu përgjigjën ata.

³⁵ Atëherë i dha urdhër popullit të ulej për tokë. ³⁶ Pastaj mori shtatë bukët dhe peshqit, falënderoi Hyjin, i theu, ua dha nxënësve të vet e nxënësit popullit.

³⁷ Të gjithë hëngrën deri sa u nginë, e me copat që tepruan, çuan plotë shtatë shporta. ³⁸ Ata që hëngrën ishin, përpos grave e fëmijëve, katër mijë burra.

³⁹ Kur e shpërndau popullin, hyri në barkë e shkoi në Krahinën e Magadanit.

Kapitujt