Kapitujt

Mateu: 10. Dymbëdhjetë apostujt

¹ Pastaj Jezusi i mblodhi rreth vetes dymbëdhjetë nxënësit e vet e u dha pushtetin të mund të dëbonin shpirtrat e ndytë dhe të mund të shëronin çdo sëmundje e lëngatë.

² Emrat e Dymbëdhjetë apostujve janë këta: i pari Simoni, që quhet Pjetër e vëllai i tij Andreu; Jakobi i Zebedeut dhe Gjoni, i vëllai; ³ Filipi dhe Bartolomeu; Toma e Mateu ‑ tagrambledhësi; Jakobi i Alfeut dhe Tadeu; ⁴ Simon Kananeu dhe Judë Iskarioti ‑ ai që e tradhtoi.

Dërgimi i të Dymbëdhjetëve

(Mk 6, 7‑13; Lk 9, 1‑6)

⁵ Pikërisht këta të Dymbëdhjetët Jezusi i dërgoi dhe i urdhëroi:

“Mos shkoni ndër paganë as mos hyni në asnjë qytet të samaritanëve! ⁶ Por shkoni më mirë te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit. ⁷ Gjatë udhëtimit predikoni: ‘Mbretëria e qiellit është afër!’ ⁸ Shëroni të sëmurit, ngjallni të vdekurit, pastroni të gërbulurit, dëboni djajtë! Falas morët, falas edhe jepni! ⁹ Mos grumbulloni në brezat tuaj as ar, as argjend, as të holla bakri; ¹⁰ as strajcë udhëtimi, as dy palë petka, as sandale, as shkop, sepse punëtori ka të drejtë për ushqimin e vet.

¹¹ Në çdo qytet apo fshat që të hyni, pyetni a është aty ndonjë njeri i ndershëm e banoni tek ai derisa të shkoni më tej. ¹² Kur të hyni në shtëpi, uroni paqe. ¹³ Nëse shtëpia është e ndershme, le të zbresë mbi të paqja juaj; po nuk qe e denjë, paqja juaj le të kthehet tek ju. ¹⁴ Por, po qe se ndokund nuk ju pranojnë ose nuk i dëgjojnë fjalët tuaja, dilni prej asaj shtëpie e prej atij qyteti dhe shkundni edhe pluhurin prej këmbëve tuaja. ¹⁵ Për të vërtetë po ju them: Ditën e Gjyqit do ta ketë më lehtë Sodoma e Gomorra se ai qytet.”

Salvimet e ardhshme

(Mk 13, 9‑13; Lk 21, 12‑17)

¹⁶ “Ja, unë po ju dërgoj porsi dele mes ujqish! Jini, prandaj të mençur porsi gjarpërinjtë dhe të thjeshtë porsi pëllumbat!

¹⁷ Ruajuni prej njerëzve: sepse do t’ju padisin në gjyqe, do t’ju frushkullojnë në sinagogat e tyre. ¹⁸ Për shkakun tim do t’ju qesin para sundimtarëve e mbretërve, që të dëshmoni para tyre dhe para paganëve. ¹⁹ E kur t’ju dorëzojnë, mos u shqetësoni se çka dhe si do të flisni, sepse në atë moment do t’ju jepet çka duhet të thoni, ²⁰ sepse nuk do të jeni ju që do të flisni, por Shpirti i Atit tuaj do të flasë nëpërmjet jush.

²¹ Vëllai vëllanë dhe babai fëmijën do ta dorëzojë në vdekje; edhe fëmijët do të ngriten kundër prindërve të vet dhe do t’i vrasin. ²² Edhe ju do t’ju urrejnë të gjithë për shkak të Emrit tim, porse, kush të qëndrojë deri në fund, ai do të shëlbohet.

²³ Kur t’ju salvojnë në njërin qytet, ikni në tjetrin! Përnjëmend, po ju them: nuk do t’i përshkoni qytetet e Izraelit para se të vijë Biri i njeriut.

²⁴ Nuk është nxënësi më i madh se mësuesi as shërbëtori më i madh se zotëria i tij. ²⁵ Mjaft është për nxënësin të bëhet si mësuesi i tij edhe për shërbëtorin si zotëria i tij. Në qoftë se të zotin e shtëpisë e quajtën Beelzebul, aq më tepër do të thonë për familjarët e tij!”

Kë të druani

(Lk 12, 2‑7)

²⁶ “Mos ua kini, pra, frikën! Sepse nuk ka gjë të mbuluar që nuk do të zbulohet, as të fshehtë që s’do të dihet. ²⁷ Çka ju them në errësirë, thuajeni në dritë, e çka dëgjoni të thënë në vesh, predikojeni nga pullazet!

²⁸ Mos i druani ata që vrasin trupin e nuk mund ta vrasin shpirtin. Kini frikë më tepër nga Ai, që mund t’jua humbë në ferr shpirtin edhe trupin.

²⁹ A nuk shiten dy trumcakë për një aspër? E, megjithatë, asnjë prej tyre nuk bie në tokë pa lejen e Atit tuaj. ³⁰ E ju? Madje edhe të gjitha fijet e flokëve të kresë suaj janë të numëruara! ³¹ Pra, mos druani! Ju vleni më tepër se shumë trumcakë!”

Për Krishtin ose kundër Krishtit

(Lk 12, 8‑9)

³² “Kushdo, pra, pranon para njerëzve se është imi, edhe unë do të pranoj para Atit tim që është në qiell, se jam i tij. ³³ E atij që më bie mohit para njerëzve, edhe unë do t’i bie mohit para Atit tim qiellor.”

Jo paqen, por shpatën

(Lk 12, 51‑53; 14, 26‑27)

³⁴ “Mos mendoni se erdha të sjell paqen mbi tokë. Nuk erdha të sjell paqen, po shpatën. ³⁵ Sepse erdha të ndaj

djalin prej të atit,

vajzën prej s’ëmës,

të renë prej vjehrrës,

³⁶ Njeriu do t’i ketë armiq familjarët e vet.

³⁷ Kush e do të atin e të ëmën më shumë se mua, nuk është i denjë për mua. Kush e do djalin apo vajzën më shumë se mua, nuk është i denjë për mua! ³⁸ Kush nuk e merr kryqin e vet e nuk vjen pas meje, nuk është i denjë për mua! ³⁹ Kush do ta ruajë jetën e vet, do ta humbë, e kush do ta bjerrë jetën e vet për shkakun tim, do ta rifitojë.”

Shpërblimi

(Mk, 9, 41)

⁴⁰ “Kush ju pranon ju, më pranon mua; e kush më pranon mua, pranon Atë që më dërgoi mua. ⁴¹ Kush e pranon profetin pse është profet, do të marrë shpërblimin që i takon profetit; kush e pranon të drejtin, pse është i drejtë, do të marrë shpërblimin që i takon të drejtit. ⁴² Kush ia jep ndonjërit prej këtyre të vegjëlve, madje edhe një gotë uji të freskët, pse është nxënësi im, për të vërtetë po ju them: nuk do t’i humbë shpërblimi!”

Kapitujt