Kapitujt

Kantiku i Kantikëve: 2. Unë jam lule e çelur në fushë,

¹ ‑ Unë jam lule e çelur në fushë,

zambak i rritur n’për lugina.

² ‑ Çka është zambaku fër ferrave

është ndër vajza mikesha ime.

³ ‑ Çka është molla ndër dru t’pyllit

i dashuri im është ndër djelmosha.

Rri nën hijen e atij që e doja

e fryti i tij është i ëmbël për gojën time.

⁴ Ai vetë më futi në dhomë të verës,

me flamur më mb’loi të dashurisë.

⁵ Më shujtoni me kuleç rrushi

e për shujtë më jepni mollë

se jam sëmurë nga dashuria!

⁶ E majta e tij nën kokën time

e me të djathtën më përqafon.

⁷ O bija të Jerusalemit,

pash sutat e sorkadhet

që fushës enden:

mos e zgjoni, mos ia nxirrni gjumin të dashurës,

deri sa të zgjohet vetë!

POEMA E DYTË

E fejuara

⁸ Ja, zëri i të dashurit tim!

Ja, po vjen!

Po i kalon malet,

pup po i shkapërcen kodrat!

⁹ I dashuri im është porsi dre,

zog drenushe!

Ja, ai vetë! Zuri vend

pas murit tonë!

Po shikon nëpër dritare,

po shikon nëpër kangjella!

¹⁰ Ja, i dashuri im po më thotë:

“Çohu, mikesha ime,

pëllumbesha ime,

bukuroshja ime dhe eja!

¹¹ Se tashmë dimri mbaroi,

pushoi shiu edhe kaloi!

¹² U mbulua toka me lule,

e të kimit koha arriti,

turtullit i ndihet zëri

në vendin tonë,

¹³ fiku i endi kokrrat e para,

në lulëzim vreshtat po lëshojnë erë:

ngritu, mikesha ime,

bukuroshja ime, e eja!

¹⁴ Pëllumbeshë në plasat e shkëmbit,

në shpella qetash,

ma dëfto fytyrën tënde,

le të më tingëllojë në veshë zëri yt,

se i ëmbël është zëri yt

e fytyra jote e hijshme”!

¹⁵ Kapni dhelprat, ato të voglat

që vreshtat po i dëmtojnë,

se në lulëzim janë vreshtat tona.

¹⁶ I dashuri im

që kullot grigjat ndër lila,

më përket mua

edhe unë vetëm atij.

¹⁷ Para se dita të mbarojë,

para se hijet të zgjaten,

kthehu, o i dashuri im:

ngjaj kecit, zogut të drenushës

përmbi malet e Beterit!

Kapitujt