Kapitujt

Gjyqtarët: 16. Ngjarja me derën e Gazës

¹ Pastaj Samsoni shkoi në Gazë. Aty pa një grua lavire dhe hyri tek ajo. ² Gazasët i lajmëruan se Samsoni kishte hyrë në qytet. E rrethuan dhe i vunë pritën në derën e qytetit. Gjithë natën ndenjën qetë e prisnin që, pasi të zbardhte drita, ta vrisnin duke dalë prej qytetit. ³ Samsoni fjeti deri në mesnatë e atëherë u ngrit prej andej, e kapi derën e qytetit me gjithë shtatka e shula, i hodhi në krah dhe i çoi në majë të malit që është përballë Hebronit.

Samsoni tradhtohet prej Dalilës

⁴ Pastaj Samsoni zuri mikeshë një grua që jetonte në luginën e Sorekut. Ajo quhej Dalilë. ⁵ Erdhën tek ajo krerët e filistenjëve e i thanë: “Tradhtoje dhe nxirrja nëse ka gjithë atë fuqi, zbuloje si do të mund ta zotërojmë, ta lidhim e ta mposhtim. Nëse na e bën këtë, do të të japim secili nga një mijë e njëqind para argjendi.”

⁶ Këndej edhe Dalila i tha Samsonit: “Po të lutem, më trego ku të qëndron gjithë ajo fuqi dhe si do të mund të lidhesh e të zotërohesh”? ⁷ Samsoni iu përgjigj: “Po të më lidhnin me shtatë kordha harku të freskëta që nuk janë tharë ende, do të më mungonte fuqia e do të bëhesha si njerëzit e tjerë”.

⁸ Atëherë princat e filistenjëve ia sollën shtatë litarët siç kishte thënë: Me ta e lidhi Samsonin, ⁹ kurse prita rrinte fshehur në dhomën e saj. Ajo e thirri: “Samson, të sulmuan filistenjt”! Por ai i këputi litarët, siç e këput kushdo fijen e perit të dredhur të lirit pasi ta ketë djegur zjarri. Dhe nuk mund e hetuan se ku qëndron fuqia e tij.

¹⁰ Por Dalila i tha: “Ja, më gënjeve e nuk ma tregove të vërtetën. Së paku tani më trego me se duhet të lidhesh”. ¹¹ Ai iu përgjigj: “Po qe se do të më lidhnin me litarë të rinj që nuk janë përdorur kurrë, do të bëhesha i ligësht dhe i ngjashëm me njerëzit e tjerë”. ¹² Dalila e lidhi përsëri me ta dhe e thirri: “Samson, t’u sulën filistenjt!”, e në dhomë i kishte bërë gati pritarët. Por ai i këputi litarët aq lehtë si të kishin qenë fije peri.

¹³ Dalila i tha përsëri: “Deri kur do të më gënjesh e do të më rresh? Më trego me se duhet të lidhesh. “Në qoftë se të shtatë bishtalecat e gërshetuar të kokës sime i kalon nëpër liq dhe i rreh me shpatë të tezgjahut, do të humb forcën e do të bëhem si njerëzit e tjerë”. ¹⁴ Ajo e vuri të flejë, kaloi shtatë bishtalecat e gërshetuar të kresë së tij nëpër liq, i rrahu me shpatëz dhe i thirri: “Samson të kapën filistenjt”! Ai u zgjua, dhe i nxori shpatë, bërdilë e liq!

¹⁵ Atëherë Dalila i tha: “Pse thua se më dashuron, kur zemra jote s’është me mua? Tri herë rresht më gënjeve e nuk deshe të më kallëzosh ku qëndron fuqia jote e madhe”.

¹⁶ Pasi u mërzit dhe për shumë ditë rrinte duke e ngacmuar vazhdimisht dhe duke mos ia ndarë të keqen, ia këputi shpirtin dhe e molisi për vdekje. ¹⁷ Atëherë ia zbuloi krejtësisht zemrën e vet. I tha: “Brisk rroje askurrë nuk ka kaluar mbi kokën time, sepse jam “nazaré” ‑ i shuguruar Hyjit që në kraharorin e nënës sime. Po të rruhej koka ime, do të largohej prej meje fuqia ime e do të bëhesha i ligësht si çdo njeri tjetër”.

¹⁸ Kur pa Dalila se ia kishte hapur krejtësisht zemrën e tij, çoi t’i thërrisnin krerët e filistinëve e u tha: “Ejani vetëm edhe kësaj here, se tani ma ka zbuluar krejt zemrën e vet”. Ata erdhën e me vete i morën paratë, që ia kishin premtuar. ¹⁹ Ajo e vuri në gjumë mbi gjunjët e vet, thirri një berber dhe ia rroi shtatë bishtalecat e tij e zuri ta vërë në lojë: sepse forca u largua menjëherë prej tij. ²⁰ Atëherë bërtiti: “Samson, të kapën filistenjt”! Kur i doli gjumi tha vetë me vete: “Do t’ia dal si bëra më parë e do të çlirohem”, sepse nuk e dinte që Zoti ishte larguar prej tij. ²¹ E kapën filistenjtë, ia nxorën sytë dhe e çuan në Gazë. E lidhën me dy palë hekura të bronzta dhe e mbyllën në burg. Aty sillte gurin e mullirit.

Hakmarrja dhe vdekja e Samsonit

²² Ndërkaq flokët që ia kishin rruar, filluan t’i rriten. ²³ Prijësit filistenj ishin mbledhur së bashku për t’i kushtuar fli të madhërueshme Dagonit, zotit të tyre, dhe për t’u gostitur. Thoshin:

“Zoti ynë na lëshoi në dorë

armikun tonë, Samsonin”!

²⁴ Po edhe populli, kur e pa, lëvdonte zotin e vet dhe i thoshte po ato fjalë:

“Zoti ynë na e dorëzoi

kundërshtarin tonë

që shkretoi tokën tonë

dhe vrau shumë prej tanëve”.

²⁵ Tashti, pasi u bënë në qejf, kërkuan të sillej Samsoni e të bënte lojëra para tyre. E prunë prej burgut dhe ai po luante para tyre. E bënë të zërë vend ndërmjet dy shtyllave. ²⁶ Ky i tha djaloshit që e merrte për dore: “Më lër t’i prek shtyllat, në të cilat pushon shtëpia, të mbështetem e të pushoj pak”. ²⁷ E shtëpia ishte plot me trima e me gra; ishin aty të gjithë paria e filistenjve, po edhe nga pullazi rreth tri mijë vetë, burra e gra, e shikonin Samsonin tek po luante. ²⁸ Samsoni iu lut Zotit e tha: “O Zot, Hyj, të të bjerë ndër mend për mua! Ma kthe vetëm edhe kësaj here forcën e mëparshme, o Hyj, që t’u hakmerrem filistenjve njëherë për të dy sytë e mi”! ²⁹ I kapi dy shtyllat e mesme, mbi të cilat mbështetej shtëpia, njërës i vuri dorën e djathtë e tjetrës të majtën, e ³⁰ tha: “Le të mbarojë jeta ime me filistenj”! Dhe i tundi për së forti shtyllat, shtëpia ra përmbi të gjithë prijësit e mbi mbarë popullin që ishte brenda. Duke vdekur vrau më shumë sesa kishte vrarë më parë sa ishte gjallë.

³¹ Atëherë zbritën vëllezërit e tij e mbarë farefisi, e morën trupin e tij dhe e varrosën ndërmjet Sarasë e Estaholit, në varrin e t’et, Manuehut.

Për njëzet vjet qe gjyqtar i Izraelit.

Kapitujt