Kapitujt

Gjyqtarët: 11. Jefteu vë kushtet

¹ Jefteu Galaadaj ishte burrë i fortë. Ishte biri i një gruaje të përdalë që ia lindi Galaadit. ² Por Galaadi kishte gruan e vet, me të cilën i lindën fëmijë. Këta, kur u rritën, e dëbuan Jefteun përjashta me këto fjalë: “Ti s’do të kesh pjesë në pronën e babait tonë, sepse je prej një gruaje të huaj”. ³ Prandaj Jefteu iku larg vëllezërve dhe banoi në tokën Tob. Rreth tij u bashkuan disa njerëz pa plëng e çetonin me të.

⁴ Diku asokohe amonasit po bënin luftë kundër Izraelit. ⁵ Kur ata ashpërsuan luftën, krerët e Izraelit u nisën prej Galaadit për ta marrë për ndihmë në anën e vet prej tokës së Tobit Jefteun. ⁶ I thanë: “Eja e bëju kapedani ynë e të luftojmë kundër amonasve”. ⁷ Por ai iu përgjigj: “Po a nuk jeni ju ata që më urreni e më keni dëbuar prej shtëpisë së tim eti? Tani vini tek unë që paskeni rënë ngushtë”! ⁸ Krerët e Galaadit i thanë Jefteut: “Pikërisht për këtë arsye kemi ardhur tani tek ti: eja me ne e lufto kundër amonasve dhe do të bëhesh kapedani i të gjithëve ne që jetojmë në Galaad”. ⁹ E Jefteu u tha: “Nëse po më ktheni atje për të luftuar si prijës juaji kundër bijve të Amonit dhe nëse Zoti i lëshon ata në duart e mia, unë do të jem kryetari juaj”. ¹⁰ Ata iu përgjigjën: “Zotin, që i dëgjon këto fjalë, e vëmë ndërmjetës e dëshmitar se do të bëjmë siç thua ti”.

¹¹ Jefteu shkoi me krerët e Galaadit. Mbarë populli e bëri prijës të vetin. Jefteu i përsëriti fjalët e veta para Zotit në Masfë.

Jefteu përpiqet të bëjë marrëveshje

¹² Jefteu dërgoi përfaqësues te mbreti i bijve të Amonit, që t’i thonë prej anës së tij: “Ç’kemi kundër njëri‑tjetrit që erdhe kundër meje për të më pushtuar tokën time”? ¹³ Mbreti iu përgjigj: “Sepse Izraeli e mori tokën time kur erdhi nga Egjipti, prej kufijve të Arnonit deri në Jabok e në Jordan. Tani ma kthe me paqe”. ¹⁴ Jefteu përsëri dërgoi lajmëtarë dhe u urdhëroi t’i thonë mbretit të Amonit: ¹⁵”Kështu thotë Jefteu: Izraeli nuk e mori tokën e Moabit as tokën e bijve të Amonit. ¹⁶ Por, kur dolën prej Egjiptit, Izraeli udhëtoi nëpër shkretëtirë deri në Detin e Kuq dhe erdhi në Kades. ¹⁷ Atëherë dërgoi lajmëtarë te mbreti i Edomit me këtë lutje: ‘Më lejo, të lutem, të kaloj nëpër tokën tënde.’ Por ai nuk deshi t’ia dëgjojë lutjen. Ai i dërgoi gjithashtu edhe te mbreti i Moabit, por edhe ai nuk deshi t’i lejojë kalimin. Kështu, pra, Izraelitët mbetën në Kades. ¹⁸ Atëherë përshkoi shkretëtirën, duke iu shmangur tokës së Edomit e tokës së Moabit, dhe arriti në lindje të tokës së Moabit. E nguli ja përtej Arnonit dhe nuk deshi të hyjë brenda kufijve të Moabit. E Arnoni është kufiri i tokës së Moabit. ¹⁹ Pastaj Izraeli dërgoi lajmëtarë te Sehoni, mbreti i amorrenjve, mbreti i Hesebonit, e i tha: ‘Më lejo të kaloj nëpër tokën tënde deri në vendin tim’. ²⁰ Por as ky nuk u dha rëndësi fjalëve të Izraelit e nuk e la të kalonte nëpër tokën e tij, por, madje, bashkoi mbarë popullin e vet dhe i doli para në Jasë e nisi luftën me Izraelin. ²¹ Por Zoti e lëshoi në dorë të Izraelit me të gjithë ushtrinë e tij. Izraeli e goditi dhe pushtoi mbarë tokën e Amorreut, banuesit të atij vendi, ²² mbarë territorin e tij prej Arnonit e deri në Jabok dhe prej shkretëtirës e deri në Jordan. ²³ Pra, Zoti, Hyji i Izraelit, qe ai që e shpartalloi Amorreun në praninë e popullit të vet Izraelit! E ti tani na dashke ta bësh pronë tokën e tij? ²⁴ Pse a nuk të takon me të drejtë edhe ty prona që ta jep Kamosi, zoti yt? Ta dish veçse edhe se ç’e fitoi Zoti, Hyji ynë, si ngadhënjyes, është prona jonë! ²⁵ Pse, a mos je më i mirë se Balaku, biri i Seforit, mbreti i Moabit? A bëri ai ankesë kundër Izraelit ose a i shpalli ndoshta luftë? ²⁶ tani e treqind vjet Izraeli banon në Hesebon e në fshatrat e tij, në Aroer e në terrenin e tij edhe në të gjitha qytetet përbri Arnonit, përse gjatë tërë kësaj kohe s’ndërmorët asgjë deri tani? ²⁷ Kështu, pra, unë s’të kam kurrfarë faji, por je ti që po më mbetesh në qafë duke më shpallur luftë jo të drejtë! Gjykoftë sot Zoti, Gjykatës, ndërmjet bijve të Izraelit e bijve të Amonit”.

²⁸ Por mbreti i amonasve s’deshi t’i dëgjonte fjalët e Jefteut që i kishte dërguar me anë të kasnecëve.

Kushti i Jefteut dhe fitorja

²⁹ Dhe shpirti i Zotit e pushtoi Jefteun. E përshkoi Galaadin e Manaseun e erdhi në Masfë të Galaadit, e prej këndej te bijtë e Amonit. ³⁰ Por Jefteu i bëri Zotit një kusht. Tha: “Nëse do t’i lëshosh bijtë e Amonit në duar të mia, ³¹ të parin që do të dalë nga dera e shtëpisë sime për të më takuar kur të kthehem si ngadhënjyes mbi amonasit, do t’ia kushtoj Zotit fli shkrumbimi”.

³² U ra pra Jefteu bijve të Amonit për t’i luftuar dhe Zoti ia lëshoi në dorë. ³³ Dhe i shkallmoi prej Aroerit e derisa të mbërrish në Menit, njëzet qytete, e deri në Abelharmim: një humbje tmerrësisht e madhe.

Bijtë e Amonit qenë mposhtur prej bijve të Izraelit.

³⁴ Ndërsa Jefteu po kthente në Masfë në shtëpinë e vet, kur ja, duke vallëzuar e duke i rënë dajres, i doli para vajza e vetme! S’kishte tjetër as djalë as vajzë!

³⁵ Posa e pa, i shqeu petkat e veta e dënesi: “Heu, bija ime! Ti më shtive në dhe! Qenke edhe ti ndër ata që më sjellin fatkeqësinë! Ju kushtova Zotit e s’mund të bëj ndryshe”!

³⁶ Ajo iu përgjigj: “Nëse iu kushtove Zotit, bëj me mua gjithë si të jesh kushtuar, mjaft që Zoti ka bërë që t’u hakmerresh armiqëve të tu, bijve të Amonit, e të ngadhënjesh mbi ta”! ³⁷ Pastaj i tha t’et: “Po të lutem më bëj vetëm këtë nderë: Më lër të lirë vetëm dy muaj të endem maleve me shoqet e mia e ta vajtoj virgjërinë time”. ³⁸ Ai iu përgjigj: “Shko!” ‑ dhe e la të shkonte për dy muaj. Ajo shkoi me shoqet e veta dhe maleve vajtonte virgjërinë e vet. ³⁹ Si u kryen dy muaj, u kthye tek i ati. Ai e kreu mbi të kushtin që kishte bërë. Ajo kurrë nuk njohu burrë. Që atëherë u bë zakon në Izrael, dhe ky zakon u mbajt, ⁴⁰ vit për vit të bashkohen vajzat e Izraelit dhe të vajtojnë bijën e Jefteut të Galaadit për katër ditë.

Kapitujt