Kapitujt

Gjyqtarët: 7. Zoti zvogëlon numrin e ushtrisë së Gjedeonit

¹ Jerobaali, d. m. th. Gjedeoni mërgoi dhe me të mbarë populli dhe e nguli fushimin te burimi që quhet Harad. Taborret e Madianit ishin në luginë, në krahun verior të kodrës Moreh.

² Zoti i tha Gjedeonit: “Ke tepër shumë popull me ty që të mund të lëshoj Madianin në duart e tija, sepse Izraeli mund të lëvdohet e të thotë: ‘Me forcat e mia u çlirova!’ ³ Fol me popullin dhe shpall aty ku mund të të dëgjojnë të gjithë: ‘Kush trembet dhe është frikacak, le të kthehet e le të kalojë nëpër malin Gjelboé’. Prej popullit u kthyen njëzet e dy mijë burra. Mbetën vetëm dhjetë mijë vetë.

⁴ Por Zoti i tha Gjedeonit: “Prapë ka shumë popull. Çoji tek uji dhe aty do t’i vë në provë. Ai për të cilin do të të them unë të vijë me ty, le të vijë; atij që t’ia ndaloj të vijë, le të kthehet”. ⁵ Gjedeoni e çoi popullin tek uji, e Zoti i tha: “Cilindo që të llapë ujin me gjuhë, siç e kanë zakon të llapin qentë, ndaje veçmas; kurse ata që të pinë duke u ulur në gjunjë, qiti në anën tjetër. ⁶ Ata që me dorë e afruan te goja ujin dhe e llapën, qenë treqind vetë, kurse mbarë populli tjetër u ul në gjunjë dhe piu.

⁷ Atëherë Zoti i tha Gjedeonit: “Me treqind vetët që llapën ujin, do t’ju çliroj dhe do ta lëshoj Madianin në dorën tënde. Mbarë njerëzit e tjerë le të kthehet në vendin e vet”.

⁸ Pasi mori, sipas numrit të njerëzve, ushqimet dhe boritë, mbarë pjesës tjetër të popullit i urdhëroi të kthehej në çadrat e veta. Me vete ndali vetëm ata treqind vetë.

Fushimi i madianëve ishte nën të, në luginë.

Parashenja e fitores

⁹ Po këtë natë Zoti i tha Gjedeonit: “Çohu e zbrit në fushim, sepse i kam lëshuar në duart e tua. ¹⁰ Nëse ke ndopak frikë, le të zbresë me ty Fara, shërbëtori yt. ¹¹ Kur të dëgjosh çfarë flasin, atëherë do të marrësh guxim dhe do të zbresësh më me siguri në fushimin e armiqve”. Zbriti pra, me Farën, shërbëtorin e vet, deri në pararojën e fushimit, ku ishin rojet e ushtrisë. ¹² Madianët, amalekasit dhe të gjithë popujt e Lindjes ishin përhapur në luginë dhe e kishin mbuluar atë si turmë karkalecash; po ashtu edhe devetë ishin të panumërta si rëra brigjeve të detit.

¹³ Kur arriti Gjedeoni, një ushtar po i tregonte shokut ëndrrën. Ai thoshte: “Ja, pashë një ëndërr. Më dukej se një bukë elbi e pjekur në hi po rrokollisej e po zbriste në fushimin e madianëve. Kur arriti te tenda, e goditi, e rrëzoi dhe e bëri rrafsh me tokë”. ¹⁴ Ai, të cilit po i fliste, iu përgjigj: “Kjo s’është tjetër veçse shpata e Gjedeonit, birit të Joasit, trimit izraelas. Hyji i dorëzoi në duart e tija madianët e mbarë fushimin e tyre”.

¹⁵ Kur e dëgjoi Gjedeoni ëndrrën dhe shtjellimin e saj, ra me fytyrë përdhe në adhurim dhe, me të kthyer në fushimin e Izraelit, urdhëroi: “Çohuni, se Zoti e lëshoi në duart tuaja fushimin e madianëve”.

Sulmi i papritur

¹⁶ Gjedeoni i ndau treqind luftëtarët në tri grupe. Secilit i dha në dorë borinë, poçin e zbrazët dhe në poç dritëzën ¹⁷ e u tha: “Çfarë të shihni se bëj unë, bëni edhe ju. Unë do t’i afrohem brezit të fushimit dhe, çfarë të bëj unë ashtu bëni edhe ju. ¹⁸ Kur të bjerë boria në dorën time e të të gjithëve që janë me mua, atëherë edhe ju rreth e rreth fushimit bjeruni borive dhe lëshoni kushtrimin e luftës: “Për Zotin e për Gjedeonin”!

¹⁹ Gjedeoni e treqind burrat që ishin me të, arritën buzë rrethit të fushimit atëherë kur po ndërrohej roja e mesnatës.

Porsa i ndërruan rojet, ata u ranë borive e i thyen poçet që i kishin në dorë. ²⁰ Kur jehuan boritë e tri togave dhe, pasi i thyen poçet e i morën në dorën e majtë dritëzat e në dorën e djathtë boritë, bërtitën: “Shpata për Zotin e për Gjedeonin”! ²¹ dhe secili qëndroi në vendin e vet rreth fushimit të armikut. Mbarë taborri u pështjellua dhe madianët, duke uluritur, u vunë në të ikur.

²² Ndërsa treqind vetët vazhdonin t’u binin borive, Zoti bëri që të gjithë madianët të ngrinin shpatën kundër njëri‑tjetrit e të vrisnin njëri‑tjetrin ²³ dhe iu dhanë ikjes deri në Betsetë, në Saredë, deri në bregun e Abelmehulës në Tebat.

Ndjekja

Atëherë u thirrën burrat e Izraelit, të fisit të Neftaliut, të Aserit e të mbarë Manaseut dhe, të bashkuar, i ndoqën madianët. ²⁴ Gjedeoni dërgoi kasnecë në mbarë malësinë e Efraimit me këtë porosi: “Zbritni kundër madianëve e zini kalimet që prej Betberës deri në Jordan. Të gjithë efraimasit zbritën para tyre dhe i zunë kalimet e Jordanit deri në Betberë. ²⁵ I zunë edhe dy princa të Madianit: Orebin e Zebin. Orebin e prenë në Qetën Oreb, ndërsa Zebin në Shtrydhësin Zeb. Madianët i ndoqën, kurse krerët e Orebit e të Zebit ia sollën Gjedeonit përtej Jordanit.

Kapitujt