Kapitujt

Gjyqtarët: 5. Kënga e Deborës dhe e Barakut

5

¹ Po atë ditë Debora e Baraku i Abinoemit kënduan këtë këngë:

² “Pasi u tundën flokët në Izrael,

e populli vullnetarisht çau në luftë:

bekojeni Zotin!

³ Dëgjoni, o mbretër, dëgjoni, o princa:

unë jam, unë, që do t’i këndoj

himne Zotit, Hyjit të Izraelit!

⁴ Ti, o Zot, kur dilje prej Seirit,

kur ecje prej krahinës së Edomit:

u trand toka, qiejt riguan,

retë me rrëke ujë derdhën!

⁵ U shembën malet para fytyrës së Zotit të Sinait,

para fytyrës së Zotit, Hyjit të Izraelit!

⁶ Në ditët e Samgarit, birit të Anatit,

në ditët e Jahelës shkretë mbetën udhët:

edhe kush i rrihte,

shkëmbinjve ecte rrugë pa rrugë!

⁷ Munguan të fortit në Izrael, pushuan,

derisa u ngrite ti, o Deborë,

derisa u ngrite, o Nënë e Izraelit!

⁸ Zgjodhën zotë të rinj:

atëherë lufta ishte tek dera!

S’u duk askund shqyt as heshtë

në dyzet mijë ushtarë izraelitë.

⁹ Zemra ime i do prijësit e Izraelit,

ju prej popullit që vullnetarisht shkuat në luftë:

bekojeni Zotin!

¹⁰ Ju që kaluar shkoni mbi gomarë të bardhë,

ndenjur përmbi tapeta

dhe udhës shëtitni, folni!

¹¹ Bashkohuni me zërat e atyre

që e ndajnë ujin lugjeve:

aty shpallin veprat e Zotit,

veprat e tij, në sundimin e Izraelit:

dhe populli i Zotit zbriti te dera.

¹² Ngrihu, ngrihu, o Deborë,

ngrihu, ngrihu e thuaja këngës!

Çohu, Barak! Robëroji robëruesit e tu,

o biri i Abinoemit!

¹³ Atëherë mbeturinat zbritën ndër fisnikë,

populli i Zotit zbriti për të si hero.

¹⁴ Prej Efraimit erdhën princat në vërri,

pas teje, o Beniamin, në togat e tua.

Prej Mahirit zbritën princat,

prej Zabulonit ata që mbartin shkopin e sundimit.

¹⁵ Prijësit e Isaharit qenë me Deborën;

e Baraku pas me këmbësori në vërri,

në fisin e Rubenit merren vendime të mëdha!

¹⁶ Pse u ndale ndër stane?

A për të dëgjuar tingujt e fyellit?

Në fisin e Rubenit bëhen hetime të mëdha!

¹⁷ Galaadi përtej Jordanit pushonte.

E Dani pse endej anijeve të huaja?

Aseri banonte në bregun e detit

dhe në porte moti i shkonte.

¹⁸ Kurse Zabuloni vuri në rrezik jetën

ashtu si dhe Neftaliu në bjeshkët e larta

vdekjen duke përbuzur!

¹⁹ Erdhën mbretërit e luftuan,

luftuan mbretërit e Kanaanit

në Tanak, bri ujërave Magedo,

por pre argjendi nuk morën me vete!

²⁰ Prej qiellit yjet luftuan,

me lëvizjen e vet kundër Sisarës luftuan.

²¹ Përroi Cison kufomat ua mbarti!

Përrua betejash përroi Cison!

Shkele pa frikë, shpirti im!

²² Atëherë e shkelën thundërzat e kuajve

me vrapim të kalorësve trima!

²³ Mallkojeni Merozin, tha engjëlli i Zotit,

mallkoni banorët e tij,

pse nuk erdhën në ndihmë të Zotit,

në ndihmë të Zotit me trimat e trimave!

²⁴ Ndër gra bekuar qoftë Jahela, gruaja e Haber Cineut!

Ndër gra që nën tenda jetojnë,

bekuar qoftë!

²⁵ Ujë i kërkoi, ajo qumësht i dha,

me gotë princash ajo mazë i dha.

²⁶ Me të majtën kunjin kapi,

kurse në të djathtën çekanin e farkëtarit:

e goditi Sisarën mu në tëmthin e kokës,

tejpërtej tëmthin duke i shporuar.

²⁷ Te këmbët u rrëzua, ra, mbeti shtrirë;

te këmbët ra, u rrëzua:

e ku u rrëzua, aty pa shpirt mbeti!

²⁸ Prej dritares vëren nëna e Sisarës,

vëren për hekura të dritares, e shqetësuar ankohet:

“Pse vonon të kthehet karroca e tij?

Përse vonojnë ja katërshe të tijat”?

²⁹ Njëra nga më të mençurat gra iu përgjigj;

e ajo vetvetes ia përsërit fjalët e saj:

³⁰ “S’ka dyshim tani po ndajnë prenë:

nga një vajzë për çdo luftëtar,

nga një vajzë edhe nga dy;

dy palë petka ngjyre të ndryshme

si pjesë preje të Sisarës:

një... o dy riza të larme

qafës sime i bien për stoli... ”.

³¹ Të tillë e paçin fundin e jetës

të gjithë armiqtë e tu, o Zot!

Kurse ata që Zotin duan,

qofshin të ndritshëm porsi dielli,

kur ndriçon në shkëlqimin e vet”!

³² Atëherë në vend mbretëroi qetësia për dyzet vjet.

Kapitujt