Kapitujt

Osea: 13. Ndëshkimi i idhujtarisë

¹ Kur Efraimi merrte fjalën,

shtinte tmerr;

ishte princ ai në Izrael.

Por me Baal u bë fajtor

e sharroi!

² Edhe tani vazhdojnë të mëkatojnë:

punojnë një vepër shkrirjeje,

me argjend të vet

me teknikë të vetën ‑

disa idhuj!

Vepër mjeshtrash e asgjë tjetër.

“Këtyre ‑ i urdhërojnë ‑ flijojuni!”

Edhe njerëzit puthin viçat!

³ Këndej do të jenë

porsi reja e mëngjesit,

porsi vesa para diellit,

byk që era e humb nga lëmi,

porsi tymi kur del prej oxhakut.

Ndëshkimi i mosmirënjohjes

⁴ “E pra, unë jam Zoti, Hyji yt,

që prejdheut të Egjiptit,

tjetër Hyj mos njih pos meje,

shëlbues tjetër pos meje nuk ka.

⁵ Unë të ushqeva në shkretëtirë,

në atë vend të thatë.

⁶ Në kullotë të mirë erdhën e u nginë,

kur u nginë çuan kokë

e prandaj edhe më harruan.

⁷ Kështu për ta luaneshë do të bëhem,

si leopardi do t’u rri në pritë.

⁸ Do t’u sulem, si arusha, zogjsh grabitur,

do t’ua shqyej gjoksin rreth zemrës,

si luani në vend do t’i përlaj,

egërsirat kortarë do t’i bëjnë.

Mbarimi i mbretërisë

⁹ Unë po të shfarosë, o Izrael;

kush është ai që mund të të ndihmojë?

¹⁰ E ku është tani ai mbreti yt

që të të shpëtojë në qytete të tua.

E gjyqtarët e tu për të cilët the:

‘Më jep një mbret e disa princa’?

¹¹ Ta jap mbretin në zemërimin tim

e ta heq në zemërimin tim.

Rrënimi i pashmangshëm

¹² Lidhur mirë janë fajet e Efraimit,

në vend të fshehtë ruhet mëkati i tij.

¹³ Dhimbjet e lindëses mbi të do të bien;

do të jetë djalë që mend nuk ka,

pse nuk del në kohë të vet

nga kraharori i s’ëmës së vet.

¹⁴ Do t’i çliroj nga dora e Nëntokës?

Vallë prej vdekjes t’i shpëtoj?

Ku është, o vdekje, murtaja jote?

Ku është, Nëntokë, murtaja jote?

Dhimbja u fsheh prej syve të mi!”

¹⁵ Ndërsa ai mes vëllezërish përparon,

do të lëshohet era përcëlluese,

era e Zotit prej shkretëtirës do të vijë,

do t’ia thajë burimet,

krojet do t’ia shterojë,

do të rrëmbehet thesari,

çdo enë e paçmueshme.

Kapitujt