Kapitujt

Osea: 11. Zoti do ta huamarrë dashurinë e vet të papranuar

¹ Kur Izraeli ende ishte djalë

unë e doja

e prej Egjiptit e thirra birin tim.

² Por, sa më shumë i thirrja,

aq më tepër largoheshin prej meje;

baalëve fli u flijonin,

idhujve u digjnin kem.

³ E unë e mësoja Efraimin të ecte

vetë i mbartja para duarsh,

s’e kuptonin se për ta kujdesesha.

⁴ I tërhiqja me litarë për njerëz,

me zinxhirë të dashurisë;

isha për ta,

porsi ai që fëmijën e ngre

deri në mollëzat e veta,

përkulesha mbi të t’i jap të hajë.

⁵ Të kthehet në dheun e Egjiptit,

le t’i jetë Asuri mbret,

sepse s’deshën kah unë të kthehen!

⁶ Emnesë do të bëjë në qytete të tyre shpata,

murmuritësit do t’ia shuajë,

do t’i hajë për shkak të synimeve të tyre!

Dashuria do të ngadhënjejë

⁷ Është i gatshëm populli im

të mëkatojë kundër meje;

e ftojnë lart,

por askush nuk e ngre.

⁸ Si të heq dorë prej teje, Efraim,

të të dorëzoj ty, o Izrael?

Si të të lëshoj ty porsi Adamën,

të të bëj të ngjashëm me Seboimin?

Zemra ime në mua përmallohet,

në brendinë time flakë është ndezur dhimbja.

⁹ S’do ta shfryej zemërimin tim,

s’do të kthehem ta shpërndaj Efraimin,

sepse Hyj jam unë e jo njeri,

Shenjti në mesin tënd,

s’do të vij me tmerr.

Kthimi nga shpërngulja

¹⁰ Zotin do ta ndjekin;

do të ulërijë porsi luani,

po ai vetë do të ulërijë,

e me tmerr do të ngarendin fëmijët

nga perëndimi,

¹¹ do të flut’rojnë porsi shpendët nga Egjipti

porsi pëllumbi nga Asyria.

Në shtëpi të tyre do t’i vendos.

Kapitujt