Kapitujt

Osea: 8. Kushtrimi

¹ Mos e hiq borinë nga goja!

Si shqiponja mbi shtëpi të Zotit,

sepse e thyen besëlidhjen time,

e shqelmuan Ligjin tim!

² Ata më thërrasin: ‘Hyji im!’

Të njohim, o Izrael!

³ Tej e flaku Izraeli të mirën,

armiku do ta përndjekë.

Anarki politike e idhujtari

⁴ Vunë mbretër pa dijen time,

princa vunë e mua s’më pyetën.

Me argjend e me ar të vet

punuan idhuj për vete

që të sharronin.

⁵ I urryeshëm është viçi yt, o Samari!

Kundër tyre flakë u ndez furia ime!

Deri kur s’do të mund të pastrohen?

⁶ Po, ai vjen prej Izraelit,

një mjeshtër atë e punoi

e Zot s’është!

Shkëndijë do të bëhet viçi i Samarisë!

⁷ Pasi mbjellin erë, stuhi do të korrin!

Gruri i tyre kallinj s’do të lidhë,

nëse rritet, miell s’do të japë,

po edhe në dhëntë, të huajt do ta hanë!

Izraeli sharron pse i thërret të huajt në ndihmë

⁸ Izraeli u përpi

e tani është bërë

ndër kombe enë e ndytë!

⁹ U ngjitën deri në Asyri

‑ gomar i egër që endet në vetmi ‑

e Efraimi dhurata u jep dashunorëve.

¹⁰ Ani në dashtë, le të dhurojë kombet,

s’do të vonoj, do t’u jap rrugët,

le të dridhen sado pak

nën peshën e mbretit të princave.

Kundër kultit thjesht të jashtëm

¹¹ Kur Efraimi i shumoi lterët për mëkat,

i shërbyen veç për të mëkatuar.

¹² Për të i shkruaja ligjet e mia të shumta,

porse çmohen porsi gjë e huaj.

¹³ Ata i duan flitë,

kushtojnë mishrat dhe i hanë,

por ato Zotit s’i pëlqejnë.

Tani do ta kujtojë fajësinë e tyre,

do t’i ndëshkojë për mëkatet e tyre:

në Egjipt do të kthehen.

¹⁴ Izraeli e harroi Basin e vet

e ndërtoi pallate të mëdha,

Juda i shumoi fortesat e veta.

Zjarrin do të hedh mbi qytetet e tyre,

do t’i përpijë fortesat e tyre.

Kapitujt