Kapitujt

Fjalët e urta: 23. Kur të ulesh të hash në tryezë me ndonjë bujar,

23

¹ Kur të ulesh të hash në tryezë me ndonjë bujar,

vëreje mirë çka është para teje;

² vetvetes i vë thikën nën fyt

nëse je përlugëtues,

³ mos u lakmo ushqimeve të tija,

sepse është bukë tradhtuese.

⁴ Mos u mundo të bëhesh i pasur,

por kënaqu me mençurinë tënde.

⁵ Posa të kenë pushuar sytë e tu mbi të

ajo do të zhduket:

do t’i rrahë krahët si shqiponja

e do të fluturojë në qiell.

⁶Mos ha me njeriun smirëzi

dhe mos u lakmo hajeve të tija

⁷ sepse ai është ashtu sikurse mendon në vete:

“ha e pi!”, të thotë,

por zemrën s’e ka me ty.

⁸ Kafshatën që ke ngrënë do ta vjellësh

kot do të shkojnë fjalët e tua të bukura.

⁹ Mos fol në veshët e të marrit,

sepse do t’i përbuzë fjalët e mësimit tënd.

¹⁰ Mos i luaj vendit kufijtë e vejushës

e mos hyr në tokën e bonjakut:

¹¹ sepse Shpaguesi i tyre është shumë i fortë,

ai do ta gjykojë çështjen e tyre kundër teje.

¹² Ngjite zemrën tënde pas mësimit

dhe lidhi veshët e tu për fjalët e urtisë.

¹³ Mos ia kurse fëmijës qortimin,

nëse ia djeg me thupër nuk do të vdesë.

¹⁴ Fshikja me një thupër

dhe jetën ia shpëton nga Nëntoka.

¹⁵ Biri im, nëse zemra jote do të jetë e urtë,

bashkë me ty do të gëzojë edhe zemra ime,

¹⁶ do të galdojnë veshkat e mia

kur buzët e tua të flasin të drejtën.

¹⁷ Zemra jote të mos u ketë lakmi mëkatarëve,

por qëndro tërë ditën në frikën e Zotit,

¹⁸ sepse do të kesh ardhmëri

dhe shpresa jote nuk do të humbasë

¹⁹ Më dëgjo, biri im, dhe ji i urtë,

dhe drejtoje udhës jetën tënde.

²⁰ Mos merr pjesë në gosti me pijaneca

as në tryezë me përlugëtues mishi,

²¹ sepse pijanecat e të lezhguarit varfërohen

dhe gjumashat do të vishen me zhele.

²² Dëgjo t’atë ‑ prindin tënd,

e mos e përbuz të ëmën kur të plaket.

²³ Të vërtetën bleje e mos e shit,

bleje urtinë, mësimin e kuptimin.

²⁴ Brohorit nga gëzimi babai i të drejtit,

kujt i lindi i urti në të do ta ketë gëzimin:

²⁵ Le të gëzojë yt atë dhe jot ëmë,

le të galdojë ajo që të lindi!

²⁶ Falma zemrën tënde, biri im,

dhe mos ia ndaj sjelljes sime sytë e tu:

²⁷ gropë e pafund është lavirja,

pus i ngushtë gruaja e huaj.

²⁸ Ajo rri në pritë porsi vjedhësi

dhe e shumon mes njerëzish numrin e keqbërësve.

²⁹ Për kë: “Vaj!”? Për kë: “Heu!”?

Për kë grindjet? Në kë ankimet?

Për kë plagët pa arsye? Kush sytë i ka të turbullt?

³⁰ Për ata që s’dinë t’i ndahen verës,

e që enden të kërkojnë verë të përzier!

³¹ Mos e shiko verën kur zverdhon,

kur shkëlqen në gotë ngjyra e saj:

pihet po aq me shije,

³² por në fund të ha si shlligëza,

dhe të plagos porsi nepërka!

³³ Sytë e tu do të shohin fantazma,

goja jote do të flasë marrëzira,

³⁴ do të duket se fle në shpinë të detit,

sikur të flesh në majë të direkut të anijes:

³⁵ “Më rrahën, por nuk më dhimbti,

më goditën, por gjë nuk ndjeva.

Kur do të zgjohem... ?

Prapë do ta kërkoj”!

Kapitujt