Kapitujt
Fjalët e urta: 19. Më i mirë është skamnori që jeton me nder,
191 Më i mirë është skamnori që jeton me nder,
se prozhmuesi që është i marrë.
2 Zelli pa peshim s’është gjë e mirë
edhe kush ngutet merr në thua.
3 Marrëzia e vet njeriut ia prish jetën
e ai atëherë në zemrën e vet hidhërohet kundër Zotit.
4 Pasuria shton shumë miq;
kurse skmanori mënjanohet edhe prej mikut.
5 Dëshmitari i rrejshëm nuk do të mbetet i pandëshkuar,
manà s’do të shpëtojë ai që flet rrena.
6 Shumë janë nga ata që e lavdërojnë ndër sy të pushtetshmin,
e të gjithë janë miq me atë që shpërndan dhurata.
7 Njeriun e vobektë e urrejnë të gjithë vëllezërit e tij,
aq më tepër i largohen edhe miqtë e tij.
Mund të rrahë me buzë, por pa farë dobie.
8 Kush ka mend e do vetveten,
kush e ruan maturinë do të gjejë mirë.
9 Dëshmitari i rremë s’do të mbetet i pandëshkuar,
dhe do të mbarojë ai që shpërndan rrena.
10 S’i ka hije të marrit të jetojë në kënaqësitë
aq më pak skllavit t’u urdhërojë princave.
11 Urtësia e njeriut e bën atë ta zbutë hidhërimin
dhe lavdia e tij është të kalojë përmbi fyerjet.
12 Zemërimi i mbretit është si ulërima e luanit,
kurse porsi vesa mbi bar është hiri i tij.
13 Djali i marrë është rreziku i zi i babait,
kurse gruaja grindavece si pullazi që vazhdimisht pikon.
14 Shtëpi e pasuri trashëgohen prej të parëve,
kurse gruaja e mençur është dhuratë e Zotit.
15 Përtacia bie gjumë të rëndë,
njeriu i pakujdesshëm do të pësojë uri.
16 Kush i mban urdhërimet, ruan vetveten,
kurse kush nuk e kujdeson sjelljen e vet, sharron.
17 I huazon Zotit, kush ka mëshirë për skamnorin,
e Zoti do ta shpërblejë.
18 Deri që të ketë shpresë ndreqjeje,
ndëshkoje birin tënd,
por mos e tepro deri në vrasje.
19 Kush është i padurueshëm, le ta paguajë ndëshkimin,
e nëse e fal, e bën edhe më të zi.
20 Dëgjoje këshillin e pranoje disiplinën
që të jesh i urtë në ditët e tua të fundit.
21 Shumë sendërgjime ka në zemrën e njeriut,
por bëhet ashtu si është vullneti i Zotit.
22 Mirësia është ajo që e bën njeriun të duhet,
më i mirë është skamnori se gënjeshtari.
23 Frika e Zotit shpie në jetë,
dhe kush është plot me të s’ka pse e dron të keqen.
24 Përtaci e ngjyen dorën e vet në kupë,
por s’mund ta çojë deri në gojë të vet.
25 Bjeri përqeshësit, mëson mend edhe i marri,
nëse e ndëshkon të urtin, do ta marrë vesh dijen.
26 Kush e merr me të keq babain dhe e bën të ikë nënën,
është djalë i pandershëm dhe i poshtër.
27 Ki besim, o bir, ta dëgjosh mësimin
dhe s’do të gabohesh nga fjalët e urtisë.
28 Dëshmitari i keq e përqesh gjyqin
dhe goja e të paudhëve e përpin paurdhërinë.
29 Për përqeshës gati janë shkopinjtë
dhe të rënat për shpinë të të marrëve.
Kapitujt