Kapitujt

Fjalët e urta: 8. Personifikimi i dytë i urtisë

8

¹ Vallë thua, ndoshta, Urtia s’thërret?

S’po e lëshon zërin e vet Mençuria?

² Prej majëve më të larta përmbi udhë,

në mes të udhëkryqeve ajo qëndron në këmbë,

³ afër dyerve, në hyrje të qytetit,

në mes të shesheve zërin e lëshon të lartë:

⁴ “O ju njerëz! Ju, ju thërras,

bijve të njerëzve u drejtohet zëri im!

⁵ Kuptojeni, o të papërvojë, zgjuarësinë,

të pakuptim, hetojeni dijen e jetës!

⁶ Vëni vesh se do të flas për gjëra të mëdha,

fjalët e buzëve të mia predikojnë drejtësinë.

⁷ Goja ime shpall të vërtetën,

sepse paudhëria i iritet buzëve të mia.

⁸ Të gjitha fjalët e gojës sime janë të drejta,

s’ka në to të keqe as gënjeshtra,

⁹ janë të kuptueshme për atë që do të marrë vesh,

janë të drejta për atë që e gjen urtinë.

¹⁰ Shikoni të fitoni mësimin tim e jo paratë,

porosinë time më fort se arin e pastër.

¹¹ Sepse urtia vlen më shumë se margaritarët,

nuk ka gjë që të mund të krahasohet me të”.

Vetëlavdërimi i urtisë. Urtia mbretërore

¹² Unë, Urtia, banoj me Maturinë,

në dorë e kam mjeshtrinë e veprimit të arsyeshëm.

¹³ Frika e Zotit është urrejtja e të keqes.

Unë urrej madhështinë e krenarinë,

udhën e së keqes dhe gojën rrenacake.

¹⁴ Mua më përket këshilli edhe mençuria,

imja është maturia, imja është forca.

¹⁵ Me anën time mbretërojnë mbretërit,

edhe princat ndajnë drejtësi;

¹⁶ me anën time prijësit sundojnë,

pushtetmëdhenjtë ndajnë drejtësi.

¹⁷ Unë i dua ata që më duan

dhe më gjejnë ata që më kërkojnë me kohë.

¹⁸ Me mua janë kamja e lavdia,

të mirat që s’kalojnë e drejtësia.

¹⁹ Fryti im është më i mirë se ari dhe se ari i pastruar,

frytet e mia më të mira se argjendi i zgjedhur.

²⁰ Eci udhëve të drejtësisë,

shtigjeve të së drejtës,

²¹ për t’i pasuruar dashamirësit e mi,

për t’i mbushur thesaret e tyre.

Urtia krijuese

²² Zoti më kishte që në fillim të udhëve të veta,

që në fillim, para se të krijonte ndonjë gjë.

²³ Kam qenë shuguruar prej amshimit,

që në kohët më të lashta, para se të krijohej toka.

²⁴ Ende nuk ishin humnerat e unë isha e ngjizur,

ende nuk ishin burimet e ujërave të shumta,

²⁵ para se të viheshin themelet e maleve,

para se të ishin kodrat, unë linda.

²⁶ Ende nuk e kishte krijuar tokën as fushat,

as elementet e para të pluhurit të tokës.

²⁷ Kur i ujdisi qiejt, unë isha pranë,

kur hoqi një rreth, ligj të sigurt, rrethues të humnerës,

²⁸ kur në lartësi i dendi retë,

kur i bëri të fuqishme burimet e humnerës

²⁹ kur ia vuri kufirin rrethues detit

dhe ujërave që të mos i kalojnë kufijtë e vet,

kur tokës ia qiti themelet,

³⁰ unë isha pranë si kryemjeshtër:

kënaqësia e tij për çdo ditë,

duke luajtur pranë tij gjithë kohën,

³¹ duke luajtur mbi globin tokësor:

kënaqja ime është të jem me bijtë e njerëzve.

Grishja më e lartë

³² Tani pra, o bij, më dëgjoni:

të lumtë ata që i ruajnë udhët e mia.

³³ Dëgjojeni mësimin dhe bëhuni të urtë,

e ruhuni se e flakni tej atë!

³⁴ Lum ai njeri që më dëgjon mua

që çdo ditë rri zgjuar para derës sime

e i ruan pragjet e derës sime.

³⁵ Kush më gjen mua, gjen jetën

dhe nxjerr hir prej Zotit;

³⁶ kurse kush të mëkatojë kundër meje,

e dëmton shpirtin e vet:

të gjithë ata që më urrejnë, e duan vdekjen.

Kapitujt