Kapitujt

Fjalët e urta: 1. Titulli i përgjithshëm

1

¹ Fjalët e urta të Salomonit, birit të Davidit, mbretit të Izraelit:

² për ta njohur urtinë e disiplinën,

për t’i kuptuar fjalët e mençurisë,

³ për ta pranuar dijen e mësimit,

të drejtësisë, të gjykimit e të së drejtës,

⁴ që t’u jepet të papërvojëve shquartësia,

të riut kuptimi dhe përsiatja.

⁵ Le të dëgjojë i urti dhe do ta shtojë dijen

dhe i kuptueshmi do të fitojë aftësinë e këshillës,

⁶ do t’i marrë vesh fjalët e urta e alegoritë,

fjalët e të urtëve e gjëegjëzat e tyre.

⁷ Frika e Zotit është fillimi i urtisë,

por të marrët e përbuzin urtinë dhe mësimin.

I. PARATHËNIA

POROSITË PËR URTINË

I urti: ikën nga shoqëria e djelmoshave të këqij

⁸ Dëgjoje, biri im, mësimin e tyt et

dhe mos e përbuz shtjellimin e Ligjit të nënës sate,

⁹ sepse do të jenë kezë për kokën tënde,

gjerdan për qafën tënde.

¹⁰ Biri im, nëse të joshin mëkatarët,

assesi mos prano!

¹¹ Nëse të thonë: “Eja me ne,

të dalim në pritë për të derdhur gjak,

ta presim në pritë të pafajshmin më kot;

¹² për t’i gëlltitur gjallë porsi Nëntoka,

shëndosh e mirë porsi ata që zbresin në varr:

¹³ do të bëjmë pre çdo gjë të paçmueshme,

do t’i mbushim shtëpitë tona me të gjitha të mirat.

¹⁴ Qit short me ne,

të gjithë së bashku do të kemi vetëm një kuletë;”

¹⁵ biri im, ruaj se shkon me ta,

rrudhe këmbën tënde nga shtigjet e tyre.

¹⁶ Sepse këmbët e tyre vrapojnë drejt së keqes

dhe nxitojnë për të derdhur gjak.

¹⁷ Më kot veç hidhet rrjeta para syve të shpendëve.

¹⁸ Të tillët vënë pritë kundër gjakut të vet

dhe të keqen ia mendojnë vetvetes.

¹⁹ I tillë është fundi i secilit që jepet pas cubnisë,

ia merr jetën atij që pas saj jepet.

Urtia: Qorton të pakujdesshmit

²⁰ Urtia del përjashta e predikon,

nëpër sheshe e lartëson zërin e vet,

²¹ u flet kalimtarëve udhëve kryesore,

në logje të qytetit thotë fjalët e saj, e thotë:

²² ”Deri kur, o kakareça, do ta doni

papjekurinë,

e përqeshësit do ta dëshirojnë përqeshjen

e të marrët do ta urrejnë urtinë?

²³ Vështroni qortimet e mia!

Ja, para jush po e hap shpirtin tim,

do t’jua tregoj fjalët e mia.

²⁴ E pra, ju thirra e ju nuk deshët,

jua shtriva dorën e askush s’m’i lëshoi sytë,

²⁵ i përbuzët të gjitha këshillat e mia,

e s’vratë vesh për qortimet e mia.

²⁶ Po edhe unë do të qeshem për rrënimin tuaj,

do të bëj lojra kur ju t’ju kapë frika,

²⁷ kur tmerri si stuhi të sulet mbi ju,

kur thellimi t’ju shkundë për sosje,

kur t’ju mbulojë vështirësia e shtrëngimi.

²⁸ Atëherë do të më thërrasin, por unë s’do të përgjigjem,

me ngulm do të më kërkojnë, por nuk do të më gjejnë.

²⁹ Pasi e kanë urryer disiplinën

dhe nuk e zgjodhën frikën e Zotit,

³⁰ as s’e pranuan këshillin tim

dhe i përbuzën të gjitha qortimet e mia,

³¹ do ta hanë frytin e sjelljes së vet

do të ngopen me rrjedhojat e këshillave të veta.

³² Iria për arsimim do t’i mbytë të thjeshtët,

vetësiguria do t’i vrasë marranat.

³³ E kush do të më dëgjojë mua, i qetë do të pushojë

edhe do të jetë në paqe pa frikën e së keqes”.

 

Kapitujt